Srokacz czarnogardły

Gatunek ptaka z rodziny ostrolotów

Srokacz czarnogardły[4] (Cracticus nigrogularis) – gatunek średniego, czarno-białego ptaka z rodziny ostrolotów (Artamidae). Występuje tylko w Australii, ale nie całej. Nie jest zagrożony.

Srokacz czarnogardły
Cracticus nigrogularis[1]
(Gould, 1837)
Ilustracja
Samiec na oparciu krzesła
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

wróblowe

Podrząd

śpiewające

Rodzina

ostroloty

Podrodzina

srokacze

Rodzaj

Cracticus

Gatunek

srokacz czarnogardły

Synonimy
  • Vanga nigrogularis Gould, 1837[2]
Podgatunki
  • C. n. nigrogularis (Gould, 1837)
  • C. n. picatus Gould, 1848
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3]

Zasięg występowania
Mapa występowania

Podgatunki i zasięg występowania edytuj

Wyróżnia się dwa podgatunki C. nigrogularis[5][6]:

Morfologia edytuj

Cechy gatunku
Występuje bardzo wyraźny dymorfizm płciowy. Samiec ma czarną głowę, gardło, pierś oraz oczy. Dziób jest biały, na końcu ciemnoszary z zakrzywionym niemal pod kątem prostym końcem szczęki. Na karku szary. Cały spód ciała biały, łączy się biało z karkiem, także białym. Skrzydła są czarne, z białymi plamami: na dole (przy zgięciu), nieco wyżej (większa) i na lotkach (podłużna). Kuper, pokrywy podogonowe i sterówki białe, ostatnie z wierzchu czarne. Samica i młode zamiast czarnego mają brązowy, pierś jest jedynie „zaprószona”. Biały obszar pomiędzy głową a skrzydłami jest mniejszy. U obu płci nogi są szare.
Wymiary
  • długość ciała: 32–35 cm
  • masa ciała: 125 g

Ekologia i zachowanie edytuj

Biotop
Lasy, obszary rolnicze, równiny z drzewami, czasem miasta i przydroża.
Pożywienie
Owady, małe gryzonie, jaszczurki i małe ptaki. Nabija je na ułamaną gałąź, potem rozrywa dziobem na kawałki.
Lęgi
Gniazdo ma kształt czarki, niestarannie uwitej. Jest wysłane trawą, umieszczone w rozwidleniu wysokiego drzewa. Samica składa 3–5 jaj i sama inkubuje. Młode zostają z rodzicami do ok. 15. miesiąca życia. Pomagają w wychowaniu następnych piskląt.

Status edytuj

Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje srokacza czarnogardłego za gatunek najmniejszej troski (LC – least concern) nieprzerwanie od 1988 roku. Liczebność populacji nie została oszacowana, ale ptak ten opisywany jest jako pospolity. Trend liczebności populacji nie jest znany[3].

Przypisy edytuj

  1. Cracticus nigrogularis, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. Pied Butcherbird (Cracticus nigrogularis). IBC: The Internet Bird Collection. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-05-06)]. (ang.).
  3. a b Cracticus nigrogularis, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  4. Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Podrodzina: Cracticinae Chenu & des Murs, 1853 (1836) – srokacze (wersja: 2020-06-25). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-12-08].
  5. D. Lepage: srokacz czarnogardly Cracticus nigrogularis. [w:] Avibase – Światowa baza danych ptaków [on-line]. [dostęp 2020-12-08].
  6. F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Bristlehead, butcherbirds, woodswallows, ioras, cuckooshrikes, Shriketit. IOC World Bird List (v10.2). [dostęp 2020-12-08]. (ang.).

Bibliografia edytuj

Linki zewnętrzne edytuj