Stade des Trois Tilleuls
Stade des Trois Tilleuls (niderl. Drie Lindenstadion) – wielofunkcyjny stadion w gminie Watermael-Boitsfort (Region Stołeczny Brukseli), w Belgii. Został otwarty 11 listopada 1948 roku. Może pomieścić 40 000 widzów. Swoje spotkania rozgrywają na nim piłkarze klubu RRC de Boitsfort.
 Stade des Trois Tilleuls | |
| Państwo | |
|---|---|
| Region stołeczny | |
| Data budowy |
1946–1948 |
| Data otwarcia |
11 listopada 1948 |
| Klub | |
| Pojemność stadionu |
40 000 widzów |
Położenie na mapie Brukseli  | |
Położenie na mapie Belgii  | |
 50°48′22″N 4°24′42″E/50,806111 4,411667
| |
Budowa stadionu rozpoczęła się w 1946 roku. Obiekt powstawał dla klubu sportowego Racing Club de Bruxelles, mającego wówczas sekcję piłkarską i lekkoatletyczną. Drużyna piłkarska tego klubu miała bogate tradycje; był to jeden z założycieli ligi belgijskiej, który przed I wojną światową sześciokrotnie wygrywał krajowe rozgrywki, w 1912 roku triumfował również w pierwszej edycji Pucharu Belgii. Użytkowany dotąd Stade du Vivier d'Oie w gminie Uccle był dla grającej nadal w najwyższej klasie rozgrywkowej drużyny zbyt mały. Wysokie aspiracje klubu przyczyniły się do budowy bardzo dużego obiektu o pojemności 40 000 widzów. Boisko nowego stadionu, powstałego w gminie Watermael-Boitsfort, otoczone zostało bieżnią lekkoatletyczną. Wzdłuż prostej, od strony zachodniej, wybudowano zadaszoną trybunę główną, z pozostałych stron bieżnię otaczały odkryte, betonowe trybuny oparte na wałach ziemnych. Otwarcie nowej areny miało miejsce 11 listopada 1948 roku, a na inaugurację rozegrano przy pełnych trybunach mecz towarzyski, w którym zespół złożony z piłkarzy reprezentujących Brukselę uległ włoskiemu Torino AC 0:3 (był to wówczas czołowy włoski klub, jednak kilka miesięcy później, 4 maja 1949 roku, niemal cała drużyna zginęła w katastrofie lotniczej pod Turynem[1]). Racing Club de Bruxelles po otwarciu nowego stadionu zaczął jednak notować coraz gorsze rezultaty, a rozmiary obiektu znacznie przekroczyły zapotrzebowanie klubu. W 1954 roku klub nie był w stanie dłużej spłacać rat za nowy stadion i przekazał go miastu, jednocześnie wyprowadzając się na stadion Heysel[2]. W późniejszym czasie gospodarzem stadionu został amatorski klub piłkarski RRC de Boitsfort, powrócili na niego również lekkoatleci Racing Club de Bruxelles[3].
Z pojemnością na poziomie 40 000 widzów obiekt jest drugim pod względem wielkości stadionem w Belgii (po stadionie Króla Baudouina I). Stadion odbiega jednak od współczesnych standardów, a trybuny na co dzień wykorzystywane są tylko w niewielkim stopniu. Nazwa areny (fr. Stade des Trois Tilleuls, niderl. Drie Lindenstadion, pol. Stadion Trzech Lip) wzięła się od rosnących w niedużej odległości od stadionu trzech lip (po obumarciu jednej z nich w latach 70. XX wieku pozostały tylko dwie)[3]. W 2010 roku obiekt uznany został za zabytek[4].
Przypisy edytuj
- ↑ Mariusz Lesiak: Wielcy, ale zapomniani. 18 piłkarzy Torino zginęło w katastrofie lotniczej. gol24.pl, 30 lipca 2013. [dostęp 2021-07-10]. (pol.).
- ↑ Stephan van den Heuvel: Vergane glorie: Racing Club de Bruxelles. doorfansvoorfans.org, 21 kwietnia 2020. [dostęp 2021-07-10]. (niderl.).
- ↑ a b Martijn Mureau: Vergane glorie: Het Drielindenstadion in Brussel. www.martijnmureau.nl, 16 września 2008. [dostęp 2021-07-10]. (niderl.).
- ↑ Brusselse regering beschermt drie oude voetbalstadions. www.archeonet.be, 16 lutego 2010. [dostęp 2021-07-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-07-10)]. (niderl.).