Stanisław Beszczyński
Stanisław Beszczyński (ur. 16 lipca 1891 w Ostrzeszowie, zm. 7 marca 1947 w Katowicach) – polski działacz niepodległościowy[1], sportowy[2], dyplomata, powstaniec śląski[3].
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Zawód, zajęcie |
przedsiębiorca |
| Narodowość |
polska |
| Rodzice |
Ojciec Stanisław Beszczyński |
Życiorys edytuj
Był synem Stanisława (1855–1927) działacza narodowego, współzałożyciela Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” w Katowicach, aktywnego w cechu zegarmistrzów współorganizatora w 1922 r. Śląskiej Izby Rzemieślniczej[4].
Sam był działaczem TG „Sokół” II Katowice[5], prezesem Polskiego Związku Motocyklowego, Śląskiego Okręgowego Związku Atletycznego. Był pionierem sześcioboju ciężkoatletycznego, którego regulamin opracował. W początku lat trzydziestych był prezesem Śląskiego Towarzystwa Łowieckiego[6]. Był też prezesem Polskiego Związku Zrzeszeń Gospodarczych, z ramienia którego zasiadał w Radzie Przybocznej Izby Handlowej[7], a po przekształceniu jej w Izbę Przemysłowo-Handlową w Katowicach nadal działał w jej Sekcji Handlowej[8].
W latach 1929–1947 był w Katowicach właścicielem domu przy ulicy Warszawskiej 5 (wówczas Piłsudskiego)[9] i mieszczącej się w nim kawiarni Liborius Otto[10]. Pełnił funkcję konsula honorowego Królestwa Węgier w Katowicach, konsulat mieścił się początkowo przy ulicy Mickiewicza 14, następnie został przeniesiony na Warszawską 5[11].
W 1936 roku oskarżony o udzielenie korzyści majątkowej. Wraz z Lucjanem Sikorskim oraz Antonim Balcerem – dyrektorem generalnym Syndykatu Polskich Hut Żelaznych stanęli przed sądem[12], który z braku dowodów w pierwszej instancji uniewinnił oskarżonych z postawionych zarzutów. Prokurator odwołał się do sądu apelacyjnego, który w marcu 1938 uznał jednak winę oskarżonych. Wybuch wojny spowodował, że odwołanie przed Sądem Najwyższym nie zostało rozpatrzone[13].
Krótko po wkroczeniu Niemców został aresztowany – był więziony w Mysłowicach i w Krakowie, jednak jego kawiarnia działała przez cały czas wojny, prowadzona przez żonę. W 1945 r. Beszczyński odzyskał lokal i nadał mu nową nazwę „Lotos”[14].
Przypisy edytuj
- ↑ Muzeum Historii Katowic, Artykuły: Beszczyński Stanisław [online], Muzeum Historii Katowic, 26 listopada 2018 [dostęp 2018-12-07].
- ↑ Antoni Steuer, Dzieje ciężkiej atletyki na Górnym Śląsku 1878-1945, Katowice: Muzeum Historii Katowic, 1986 [dostęp 2018-12-07].
- ↑ Franciszek Hawranek, Encyklopedia powstań śląskich, Opole: Wydawnictwo Instytutu Śląskiego w Opolu, 1982, s. 226.
- ↑ Antoni Steuer, Kalendarium dziejów Katowic, Katowice: Muzeum Historii Katowic, 2001, ISBN 83-87727-85-7, OCLC 749341448.
- ↑ Wincenty Ogrodziński, Dzieje Dzielnicy Śląskiej „Sokoła”, Związek Towarzystw Gimnastycznych „Sokół” w Polsce Dzielnica Śląska, 1937, s. 183 [dostęp 2018-12-07].
- ↑ Stanisław Cenkier, Śląskie Towarzystwo Łowieckie, „Łowiec Polski” (15), 1964, s. 2 [dostęp 2018-12-07].
- ↑ Alfons Ślósarczyk (red.), Z izby, „Górnośląskie Wiadomości Gospodarcze” (18), 1932, s. 11 [dostęp 2018-12-08].
- ↑ Sprawozdanie Izby Przemysłowo-Handlowej w Katowicach za rok 1935, Izba Przemysłowo-Handlowa [dostęp 2016-11-06].
- ↑ Katarzyna Pachelska, Wspominamy dawną Kryształową [online], Dziennik Zachodni, 7 listopada 2012 [dostęp 2018-12-07].
- ↑ Bartosz T. Wieliński, Kryształowa – najstarsza kawiarnia w mieście [online], Gazeta Wyborcza Magazyn Katowice, 13 grudnia 2002 [dostęp 2018-12-07].
- ↑ Ministerstwo Spraw Zagranicznych, Dziennik Urzędowy Ministerstwa Spraw Zagranicznych Rzeczypospolitej Polskiej, 1930, s. 204 [dostęp 2018-12-07].
- ↑ Stanisław Nogaj (red.), Proces Sikorskiego i towarzyszy rozpoczął się w Sądzie Okręgowym w Katowicach, „Siedem groszy” (264), 24 września 1937, s. 2 [dostęp 2018-12-07].
- ↑ Michał Bulsa, Barbara Szmatloch, Sekrety Katowic, Łódź: Księży Młyn Dom Wydawniczy, 2018, s. 15, ISBN 978-83-7729-386-7, OCLC 1066105156.
- ↑ Jadwiga Lipońska-Sajdak, Zofia Szota, „Gruss aus Kattowitz” pozdrowienia z Katowic: album pocztówek ze zbiorów Muzeum Historii Katowic, wyd. 1, Katowice: Muzeum Historii Katowic, 2004, ISBN 83-87727-07-5, OCLC 299637465.