Stanisław Jęczalik

Stanisław Tadeusz Jęczalik (ur. 28 grudnia 1898 w Nadbrzeziu, zm. 5 czerwca 1921 pod Rodzimem) – żołnierz Legionów Polskich, oficer Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej, powstaniec śląski, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Stanisław Tadeusz Jęczalik
Ilustracja
porucznik piechoty porucznik piechoty
Data i miejsce urodzenia

28 grudnia 1898
Nadbrzezie

Data i miejsce śmierci

5 czerwca 1921
pod Rodzimem

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Formacja

Legiony Polskie

Jednostki

2 pułk piechoty
4 pułk strzelców podhalańskich

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
III powstanie śląskie

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Niepodległości Krzyż Walecznych (1920–1941, trzykrotnie)

Życiorys edytuj

Urodził się w rodzinie Władysława i Zofii z Broszkiewiczów. Absolwent gimnazjum w Krakowie. W 1914 wstąpił do Legionów Polskich i otrzymał przydział do 11 kompanii 2 pułku piechoty[1]. Po kryzysie przysięgowym służył w Polskim Korpusie Posiłkowym. W bitwie pod Kaniowem dostał się do niewoli niemieckiej, skąd zbiegł i dołączył do 4 Dywizji Strzelców Polskich gen. Lucjana Żeligowskiego. Od lipca 1919 walczył w szeregach 4 pułku strzelców podhalańskich na froncie polsko-bolszewickim. W międzyczasie mianowany podporucznikiem. W marcu 1920 objął dowództwo kompanii i zdecydowanym atakiem zdobył wieś Słobodę Szelechowską. Za czyn ten odznaczony został Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari, awansował na porucznika[1]. 11 września został ranny. 12 stycznia 1921 wrócił do macierzystego pułku w Cieszynie[2].

Od 28 maja 1921 walczył w III powstaniu śląskim, w szeregach 4 Pułk Piechoty im. Czwartaków. Zginął w bitwie pod Rodzimem[1].

Ordery i odznaczenia edytuj

Przypisy edytuj

Bibliografia edytuj