Stanisław Prosiński

Stanisław Dyzma Prosiński (ur. 16 listopada 1912 w Suwałkach, zm. 14 grudnia 1975 w Poznaniu) – technolog drewna, chemik, twórca polskiej szkoły w zakresie chemicznej obróbki drewna.

Stanisław Prosiński

Data i miejsce urodzenia	16 listopada 1912 Suwałki
Data i miejsce śmierci	14 grudnia 1975 Poznań
profesor nauk chemicznych
Alma Mater	Uniwersytet Adama Mickiewicza w Poznaniu
Doktorat	1949
Profesura	1954
Polska Akademia Nauk
Status	członek korespondent
Nauczyciel akademicki
Uczelnia	Uniwersytet Adama Mickiewicza w Poznaniu Wyższa Szkoła Rolnicza w Poznaniu
Odznaczenia

Życiorys

Syn kupca Grzegorza i Zofii z Jankowskich. Gimnazjum ukończył w Inowrocławiu, a następnie rozpoczął studia na Uniwersytecie Poznańskim. Dyplom magistra chemii otrzymał w 1936, a wcześniej (w 1933) ogłosił pierwszą publikację naukową. W czasie II wojny światowej był artylerzystą Armii Pomorze, a potem więźniem obozu jenieckiego Woldenberg, gdzie prowadził kursy chemii dla żołnierzy. W 1949 obronił rozprawę doktorską na Wydziale Chemii UP pod tytułem Studia nad przydatnością drewna topoli czarnej i białej jako surowca celulozowego. W 1954 otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego, a w 1963 - zwyczajnego. Był adiunktem u prof. Stanisława Glixellego.

Od 1950 kierownik Zakładu Chemii Produktów Leśnych na Wydziale Leśnym UP. W 1951 został kierownikiem Katedry Chemicznej Technologii Drewna na utworzonej Wyższej Szkole Rolniczej. W 1970 przekształcono ją w Instytut Technologii Drewna. Prosiński kierował nim aż do śmierci. Pochowany został na cmentarzu sołackim w Poznaniu (kwatera św. Michała-4-7).

Grób na cmentarzu św. Jana Vianneya

Zainteresowania i publikacje

Badał przede wszystkim właściwości i skład chemiczny drewna, możliwości uszlachetniania tego surowca i jego chemicznego przerobu, głównie w zakresie termicznego rozkładu, hydrolizy, wytwarzania mas celulozowych oraz modyfikacji i konserwacji drewna. Interesowały go także kalafonia, smoły i oleje drzewne.

Opracował samodzielnie lub w zespole około 150 publikacji, w tym podręcznik akademicki Chemia drewna (pierwsze polskie tego typu dzieło) i liczne skrypty. Zgłosił także szesnaście patentów z zakresu chemii przetwarzania surowców drzewnych. Wypromował 23 doktorów, jedenastu habilitowanych i dziewięciu profesorów. Był przewodniczącym Komitetu Technologii Drewna PAN.

Odznaczenia i uhonorowanie

Uhonorowany następująco:

• Złoty Krzyż Zasługi
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
• Medal 10-lecia Polski Ludowej
• Medal Komisji Edukacji Narodowej
• patron Zasadniczej Szkoły Zawodowej w Świebodzicach.

W 1971 r. został członkiem korespondentem PAN.

Bibliografia

• artykuł zbiorowy, Pamięci Prof. Stanisława Prosińskiego, w: Wieści Akademickie, nr 3(42)/2001, wyd. Akademii Rolniczej w Poznaniu, s.5, ISSN 1429-3064
• Kazimierz Lutomski, Zefiryn Adamski, Wspomnienie o Profesorze Stanisławie Prosińskim, op.cit., s.6
• Maria Magdalena Prosińska, Pamięci mojego męża, prof. Stanisława Prosińskiego w dwudziestą piątą rocznicę śmierci, op.cit.
• praca zbiorowa, Wielkopolski Słownik Biograficzny, PWN, Warszawa-Poznań, 1981, s.594, ISBN 83-01-02722-3