Stanisław Stahlberger
Stanisław Emil Witold Stahlberger[a] (ur. 18 kwietnia 1891 w Jadamwoli, zm. 17 stycznia 1959) – major piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.
.jpg) mjr Stanisław Stahlberger (przed 1934) | |
 major piechoty
| |
| Data i miejsce urodzenia |
18 kwietnia 1891 |
|---|---|
| Data śmierci |
17 stycznia 1959 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki |
2 Pułk Strzelców Podhalańskich |
| Stanowiska |
dowódca batalionu piechoty |
| Główne wojny i bitwy |
wojna polsko-bolszewicka |
| Odznaczenia | |
  
| |
.png){kind=small}
Życiorys edytuj
Urodził się 18 kwietnia 1891 w Jadamwoli[1]. W czasie I wojny światowej walczył w szeregach cesarsko-królewskiej Obrony Krajowej. 1 maja 1915 roku został mianowany chorążym rezerwy piechoty. W 1917 roku jego oddziałem macierzystym był Pułk Strzelców Nr 32[2]. W 1918 roku działał w konspiracyjnej organizacji „Wolność”.
Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego dekretem z 3 kwietnia 1919 z zatwierdzeniem posiadanego stopnia chorążego[3]. Otrzymał przydział z dniem 1 listopada 1918 do 20 pułku piechoty[4]. W szeregach 2 pułku strzelców podhalańskich brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej. Został odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Wojennego Virtuti Militari[5].
Został awansowany do stopnia kapitana rezerwy piechoty ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku[6][7]. Był oficerem rezerwowym zatrzymanym w służbie czynnej odpowiednio 2 pułku strzelców podhalańskich w Sanoku w 1923[8] i 6 pułku strzelców podhalańskich w Stryju[9]. W 1928 był zweryfikowany z lokatą 22 i służył w 6 pułku strzelców podhalańskich[10][11]. 2 kwietnia 1929 roku został mianowany majorem ze starszeństwem z 1 stycznia 1929 roku i 76. lokatą w korpusie oficerów piechoty[12]. 6 lipca 1929 roku został przeniesiony do 2 pułku strzelców podhalańskich w Sanoku na stanowisko dowódcy batalionu[13][14][15]. Do 1939 był II zastępcą dowódcy (kwatermistrzem) 2 pułku strzelców podhalańskich[16][17]. W Sanoku w latach 30. był członkiem sanockiego koła Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego[18].
c.jpg)
Po wybuchu II wojny światowej w okresie kampanii wrześniowej 1939 został dowódcą batalionu nadwyżek (drugiego rzutu[19]) 2 pułku strzelców podhalańskich w składzie Ośrodka Zapasowego 22 Dywizji Piechoty Górskiej, który został rozbity 11 września w Samborze[20].
Zmarł 17 stycznia 1959 i został pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie (kwatera LXIV-4-13)[21][22][23].
Ordery i odznaczenia edytuj
- Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari nr 8157
- Złoty Krzyż Zasługi (19 marca 1936)[24][25]
- Srebrny Medal Waleczności 1 klasy (Austro-Węgry)
Uwagi edytuj
- ↑ 26 stycznia 1934 ogłoszono sprostowanie imienia ze „Stanisław” na „Stanisław Emil”. Zarządzenia Ministra Spraw Wojskowych. Zmiany (sprostowania) nazwisk, imion i dat urodzenia. „Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych”. Nr 2, s. 27, 26 stycznia 1934.
Przypisy edytuj
- ↑ Stanisław Stahlberger. fahnen.republika.pl. [dostęp 2014-11-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2 lipca 2015)].
- ↑ Lista starszeństwa c. k. Obrony Krajowej i Żandarmerii 1918 ↓, s. 154, 346.
- ↑ 1302. Dekret. „Dziennik Rozkazów Wojskowych”, s. 992, nr 41 z 12 kwietnia 1919.
- ↑ 1334. Rozkaz. „Dziennik Rozkazów Wojskowych”, s. 1002, nr 41 z 12 kwietnia 1919.
- ↑ Migdał 1929 ↓, s. 32.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 481.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 422.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 380.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 337.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 106, 200.
- ↑ Giza 2002 ↓, s. 43.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 3 kwietnia 1929 roku, s. 106.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 6 lipca 1929 roku, s. 191.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 35, 616.
- ↑ Giza 2003 ↓, s. 33.
- ↑ Groński 2008 ↓, s. 263.
- ↑ Mieczysław Granatowski: Jeszcze nie zapomniałem. W: Andrzej Brygidyn, Magdalena Brygidyn-Paszkiewicz: Wspomnienia i relacje żołnierzy Sanockiego Obwodu Związku Walki Zbrojnej – Armii Krajowej 1939-1944. Sanok: 2012, s. 97. ISBN 978-83-903080-5-0.
- ↑ Jerzy Kapłon: Zarys historii Oddziału Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego w Sanoku. cotg.pttk.pl. [dostęp 2005-07-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-05)].
- ↑ Andrzej Brygidyn: Żołnierskimi rzuceni losami. Sanok: 1994, s. 216. ISBN 83-87282-47-2.
- ↑ Giza 2003 ↓, s. 38.
- ↑ Lokalizator Grobów - Zarząd Cmentarzy Komunalnych [online], zck-krakow.pl [dostęp 2020-12-29].
- ↑ Stanisław Emil Stahlberger. myheritage.pl. [dostęp 2017-03-07].
- ↑ Andrzej Stahlberger: Księga Gości, Lata 2003–2009. sowa.website.pl, 2009-01-13. [dostęp 2017-03-07].
- ↑ M.P. z 1936 r. nr 66, poz. 131 „za zasługi w służbie wojskowej”.
- ↑ Zarządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej. „Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych”. Nr 1, s. 1, 19 marca 1936.
Bibliografia edytuj
- Ranglisten der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1918. Wiedeń: 1918.
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2018-03-22].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Jerzy Giza. Losy członków organizacji „Wolność” w Wojsku Polskim – r. 1928. „Almanach Sądecki”. 4 (41), 2002. Katolickie Stowarzyszenie „Civitas Christiana”. Oddział w Nowym Sączu.
- Jerzy Giza. Losy członków organizacji „Wolność” w Wojsku Polskim w latach 1932–1945. „Almanach Sądecki”. 1 (42), 2003. Katolickie Stowarzyszenie „Civitas Christiana”. Oddział w Nowym Sączu.
- Franciszek Groński. 22 Dywizja Piechoty Górskiej. 2 Pułk Strzelców Podhalańskich – Sanok. „Przemyskie Zapiski Historyczne”. XIV-XV, 2008. Przemyśl. ISSN 0860-0317.
- Ludwik Migdał: Zarys historii wojennej 2-go Pułku Strzelców Podhalańskich. Warszawa: Zakłady Graficzne „Polska Zjednoczona”, 1929, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.