Stanisław Szarski
Stanisław Marcin Barnaba Szarski (ur. 11 czerwca 1888 w Krakowie, zm. 3-5 lipca 1916 pod Kostiuchnówką) – tytularny sierżant Legionów Polskich, kawaler Orderu Virtuti Militari, doktor filozofii[1].
 tytularny sierżant
| |
| Data i miejsce urodzenia |
11 czerwca 1888 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
3-5 lipca 1916 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1914–1916 |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki | |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
 
| |
.png){kind=small}
Życiorys edytuj
Urodził się 11 czerwca 1888 w Krakowie, w rodzinie Henryka Marcina (1855–1921), kupca, I wiceprezydenta Krakowa i Heleny Julii Marty z Ciechanowskich (1856–1924)[1][2]. Był bratem Adama[1].
Absolwent Wydziału Polonistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego. W 1913 obronił doktorat publikując pracę: „Mitologia klasyczna w poezji Kochanowskiego”[3]. Wyjechał do Paryża celem dalszych studiów. Tam zapisał się do Związku Strzeleckiego jako rekrut. Do Krakowa powrócił w połowie lipca 1914, w którym zgłosił się do Związku Strzeleckiego.
8 sierpnia 1914, wymaszerował z Oleandrów jako żołnierz 1 kompanii 1 pułku I Brygady Legionów Polskich. Przebył kampanię pułku do grudnia 1914 roku, kiedy zachorował i znalazł się w szpitalu. Po zakończeniu leczenia został przydzielony do Szkoły Podchorążych Legionów Polskich. 14 maja 1915, po ukończeniu szkoły „ze stopniem dobrym”, został mianowany aspirantem oficerskim w randze tytularnego sierżanta z poborami plutonowego[4][5]. Wrócił do pułku i swojej kompanii. Poległ między 3 a 5 lipca 1916 w bitwie pod Kostiuchnówką[6]. Po zakończeniu bojów uparcie lecz bezskutecznie poszukiwany przez siostrę Józefę i braci Adama i Antoniego. Został uznany za zmarłego.
Została ustanowiona symboliczna tablica nagrobna na grobie rodziny Szarskich na cmentarzu Rakowickim w Krakowie[7] - o treści:
"Dr Stanisław Szarski, Sodalis Marianus, Sierżant I p.p. Leg.Pol. zaginął bez wieści, pod Kostiuchnówka na Wołyniu, 5/7 1916 w wieku lat 28"
Od 4 maja 1915 do 1 lipca 1916 roku prowadził dziennik, przekazany do Wojskowego Instytutu Historycznego przez jego siostrę Józefę Merunowicz[8]. Jeden z jego listów do rodziny przytoczyła Dorota Zofia Strojnowska w artykule „Pod każdym sztandarem, byle nie białym” w rozdziale „Koszula jeńca rosyjskiego”[9].
Ordery i odznaczenia edytuj
- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 7211 – pośmiertnie 17 maja 1922[10][11][12][13]
- Krzyż Niepodległości – pośmiertnie 24 października 1931 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[14][1]
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d Tu podano, że urodził się 11 czerwca 1888. Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-01-02]..
- ↑ Żołnierze Niepodległości ↓, tu podano, że urodził się 11 kwietnia 1888.
- ↑ (Kraków 1913 PRACE HISTORYCZNO-LITERACKIE nr.3)
- ↑ Lenkiewicz, Sujkowski i Zieliński 1930 ↓, s. 270.
- ↑ Rozkaz Nr 123. „Goniec Polowy Legionów : Dziennik rozporzadzeń Komendy Legionów Polskich”. 4, s. 1, 1915-05-29. Piotrków..
- ↑ Żołnierze Niepodległości ↓.
- ↑ Tablica nagrobna na cmentarzu Rakowickim w Krakowie.
- ↑ Pismo Józefy Merunowiczowej do Wojskowego Instytutu Historycznego.
- ↑ Zofia Strojnowska - „Pod każdym sztandarem, byle nie białym”.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 4 stycznia 1923, s. 7.
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-01-02]..
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-01-02]..
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-01-02]..
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 251, poz. 335.
Bibliografia edytuj
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2021-12-31].
- Wacław Lenkiewicz, Andrzej Sujkowski, Hugo Zieliński: Księga Pamiątkowa 1830 – 29 XI 1930. Szkice z dziejów piechoty polskiej. Ostrów-Komorowo: Szkoła Podchorążych Piechoty, 1930.
- Żołnierze Niepodległości : Szarski Stanisław Marcin Barnaba. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2022-01-02].