Stanisław Wallis
Stanisław Wallis (ur. 9 października 1895 w Bytomiu jako Stanislaus Theodor Wallis[1], zm. 23 lutego 1957 w Świętochłowicach) – polski działacz państwowy.
Życiorys edytuj
Urodził się w górniczo–mieszczańskiej rodzinie Łukasza (1864–1940) i Anastazji Kondek (zm. 1903)[1]. Uczęszczał do szkoły ludowej w Rozbarku. Trudne warunki materialne nie pozwoliły mu na kontynuowanie nauki w gimnazjum. W 1910 rozpoczął praktykę biurową w kancelarii adwokackiej w Bytomiu na stanowisku praktykanta biurowego, a od 1915 - na stanowisku urzędnika magistrackiego. Był współzałożycielem tajnego Koła Filomatów oraz działał w Towarzystwie św. Alojzego. W 1922, po akcji plebiscytowej przeprowadził się z niemieckiego Beuthen (obecnie Bytom) do polskich Świętochłowic. Tam pracował w starostwie jako kierownik Urzędu Ubezpieczeń. Z jego inicjatywy powstało Muzeum Powiatu Świętochłowickiego, którego był później organizatorem i kustoszem. Po II wojnie światowej zajął się organizacją życia kulturalnego w Chorzowie, a także Katowicach.
Ordery i odznaczenia edytuj
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (pośmiertnie, 1957)
- Złoty Krzyż Zasługi (dwukrotnie: 18 stycznia 1946[2], 22 lipca 1953[3])
- Śląski Krzyż Powstańczy
- Medal 10-lecia Polski Ludowej (28 lutego 1955)[4]
- Srebrny Wawrzyn Akademicki (5 listopada 1935)[5]
Przypisy edytuj
- ↑ a b "Deutschland, Preußen, Ostpreußen, Katholische und Lutherisch Kirchenbücher, 1551-1992", database, FamilySearch (https://www.familysearch.org/ark:/61903/1:1:DFT4-GMT2 : 13 November 2020), Stanislaus Theodor Walis, 1895.
- ↑ M.P. z 1946 r. nr 30, poz. 58 „w uznaniu zasług dla pożytku Rzeczypospolitej Polskiej w dziele pracy organizacyjnej przy utworzeniu administracji państwowej i samorządu, uruchomienia uczelni i odbudowie demokratycznej państwowości polskiej na ziemiach województwa Śląsko-Dąbrowskiego”.
- ↑ M.P. z 1953 r. nr 90, poz. 1142 „za zasługi w dziedzinie kultury i sztuki”.
- ↑ M.P. z 1955 r. nr 103, poz. 1410 - Uchwała Rady Państwa z dnia 28 lutego 1955 r. nr 0/350 - na wniosek Ministra Kultury i Sztuki.
- ↑ M.P. z 1935 r. nr 257, poz. 306 „za krzewienie czytelnictwa”.
Bibliografia edytuj
- E. Brzozowski i J. Helik, Ludzie Świętochłowic. Świętochłowicki Słownik Biograficzny, t. I Świętochłowice, 1982.