Stanko Poklepović

Stanko Poklepović, pseud. Špaco, (ur. 19 kwietnia 1938 w Splicie, zm. 24 grudnia 2018 tamże) – chorwacki piłkarz i trener piłkarski. Jako piłkarz występował na pozycji środkowego obrońcy. Porozumiewa się po chorwacku i angielsku. Jest żonaty, mieszka w Splicie.

Stanko Poklepović

Data i miejsce urodzenia	19 kwietnia 1938 Split
Data i miejsce śmierci	24 grudnia 2018 Split
Kariera seniorska
Lata Klub Wyst. Gole 1958–1972 RNK Split
Kariera trenerska
Lata Drużyna 1969 RNK Split (grający trener) 1971–1972 RNK Split (grający trener) 1984–1986 Hajduk Split 1987–1989 Budućnost Titograd 1989–1990 FK Borac Banja Luka 1990–1991 APOEL FC 1991–1993 Hajduk Split 1992–1993 Chorwacja 1994 HNK Dubrovnik 1994–1995 Iran 1995–1997 Persepolis FC 1997–1998 Publikum Celje 1998–1999 NK Osijek 1999–2000 Ferencvárosi TC 2001–2002 Sepahan Isfahan 2002–2003 NK Osijek 2005 Sepahan Isfahan 2009 SC Damasz 2010 Hajduk Split

Kariera szkoleniowa – praca klubowa

Poklepović całą karierę grał w drugoligowym klubie jugosłowiańskim RNK Split. Po zakończeniu piłkarskiej kariery, uzyskał dyplom Akademii Fizycznej w Zagrzebiu, który pozwolił mu zostać trenerem. Warto zauważyć, że wcześniej na uniwersytecie w Splicie zdobył wykształcenie stoczniowca. Pierwszą pracą trenerską był angaż w Hajduku Split, gdzie zatrudniono go jako trenera drużyn młodzieżowych, działo się to w latach 1974–1979. Warto zauważyć, że wychowywał tam takich zawodników jak Stjepan Andrijasević czy Aljoša Asanović. Po tym czasie awansował na asystenta trenera, którym był wówczas Tomislav Ivić, a w roku 1983 otrzymał od zarządu misję pełnienia funkcji szkoleniowca pierwszej drużyny, co łączył z funkcją pierwszego trenera reprezentacji Jugosławii B. Nie osiągnął jednak wymiernych sukcesów, a w roku 1987 działacze pochodzącego z Czarnogóry zespołu FK Budućnost Podgorica zaproponowali mu objęcie posady szkoleniowca tejże drużyny. Pomimo gry w pierwszej lidze, zespół był średniakiem ligi jugosłowiańskiej a zniecierpliwieni brakiem sukcesów, działacze Budućnosti w roku 1989 zwolnili go z funkcji trenera. Szybko znalazł jednak inną posadę, ponieważ pracę z drużyną zaproponowali mu działacze pochodzącego z Bośni zespołu Borac Banja Luka. Poklepović był jednak szkoleniowcem tego zespołu tylko w sezonie 1989/1990. W sezonie 1990/1991 Poklepović był już trenerem cypryjskiego zespołu APOEL Nikozja, z którym zajął 3. miejsce w lidze. Na początku sezonu Poklepoviciowi zaproponowano ponownie pracę z Hajdukiem Split, tym razem po raz pierwszy w lidze chorwackiej. Praca w Hajduku była bardzo owocna, ponieważ już w pierwszym sezonie Poklepović wywalczył wraz z drużyną mistrzostwo i Superpuchar Chorwacji. W sezonie 1992/1993 zdobył Puchar Chorwacji i Superpuchar, ale po sezonie został zmieniony na stanowisku przez Ivana Katalinicia. Pracę na stanowisku trenera Hajduka Split, równolegle łączył z funkcją selekcjonera reprezentacji Chorwacji. Pracował na tym stanowisku 20 dni, zastępując legendarnego Dražena Jerkovicia, który zrezygnował z pracy z kadrą. Ogółem poprowadził kadrę w 3 meczach międzypaństwowych, o czym więcej w dziale Selekcjoner Chorwacji. Po zakończeniu pracy z kadrą Chorwacji w roku 1994 objął funkcję selekcjonera reprezentacji Iranu, o czym więcej w wyżej wymienionym dziale. Po skończeniu przygody z kadrą Iranu objął stanowisko trenera drużyny Piroozi Teheran, które piastował w latach 1995–1997. Z drużyną zdobył dwa mistrzostwa i dwa puchary Iranu. W sezonie 1997/1998 był trenerem słoweńskiego zespołu NK Publikum Celje. Nie powiodło się jednak Poklepoviciowi – zajął 6. miejsce w lidze i został zwolniony ze stanowiska. Odszedł i w rundzie wiosennej sezonu 1997/1998 został trenerem zespołu NK Osijek, z którym zajął 5. miejsce w lidze. W sezonie 1999/2000 objął stanowisko najbardziej utytułowanego węgierskiego zespołu Ferencvaros Budapeszt. Nie udało się jednak całkowicie, ponieważ Ferencvaros zajął dopiero 5. miejsce w lidze, a sam Poklepović od tego czasu zawiesił swoją karierę trenerską.

Praca jako selekcjoner Chorwacji i Iranu

Po rezygnacji Dražana Jerkovicia, Stanko Poklepović objął stanowisko selekcjonera Chorwatów. Był to dopiero czwarty oficjalny mecz po odzyskaniu przez Chorwację niepodległości od Jugosławii. Poklepović w roli selekcjonera zadebiutował 8 lipca 1992 w rozgrywanym w Melbourne spotkaniu przeciwko Australii. Chorwaci przegrali ten mecz 0:1 po golu Paula Martha w 62 minucie, był to więc debiut nieudany. Okazja do rehabilitacji nadarzyła się już trzy dni później, jednak i tym razem nie udało się zwyciężyć. Chorwaci przegrali mecz 1:3, a honorowe trafienie zaliczył Josip Weber w 34 minucie. Powiedzenie „do trzech razy sztuka” nie sprawdziło się 12 lipca 1992 w trzecim z rzędu spotkaniu z Australią. Chorwaci bezbramkowo zremisowali ten mecz, a sam Poklepović został zastąpiony przez Vlatko Markovicia, późniejszego prezesa HNS.

W roli selekcjonera Iranu zadebiutował 3 października 1994 w rozgrywanym w Hiroszimie meczu Pucharu Azji przeciwko Bahrajnowi. Nie był to jednak udany debiut, ponieważ Irańczycy zremisowali ten mecz 0:0, co było dużym sukcesem dla drużyny Bahrajnu. Okazja do rehabilitacji nadeszła w następnym meczu, zaledwie dwa dni później, 5 października z Turkmenistanem, który Iran zremisował 1:1. Następny mecz był rozgrywany 9 października z Chinami, który Iran przegrał 0:1. Już po tym spotkaniu Iran wracał do domu, więc mecz rozgrywany 11 października przeciwko Jemenowi miał już tylko prestiżowy charakter. Irańczycy wygrali aż 4:0, ale to nie uratowało posady Poklepoviciowi, od którego działacze irańskiej federacji oczekiwali znacznie więcej. Po otrzymaniu zwolnienia z pracy nie dostał od żadnego zespołu narodowego misji pełnienia funkcji selekcjonera.

Osiągnięcia

• mistrzostwo i Superpuchar Chorwacji w sezonie 1991/1992 wraz z Hajdukiem Split
• Puchar i Superpuchar Chorwacji w sezonie 1992/1993 wraz z Hajdukiem Split
• mistrzostwo i Puchar Iranu w sezonie 1995/1996 wraz z Piroozi Teheran
• mistrzostwo i Puchar Iranu w sezonie 1996/1997 wraz z Piroozi Teheran