Stara Uszyca
Stara Uszyca (ukr. Стара Ушиця, Stara Uszycia) – osiedle typu miejskiego na Ukrainie, w obwodzie chmielnickim, w rejonie kamienieckim. W 2001 roku liczyło ok. 2,5 tys. mieszkańców[1].
| |||
| |||
| Państwo | |||
|---|---|---|---|
| Obwód | |||
| Rejon | |||
| Powierzchnia |
5,07 km² | ||
| Populacja (2001) • liczba ludności • gęstość |
| ||
| Nr kierunkowy |
+380 3849 | ||
| Kod pocztowy |
32385 | ||
Położenie na mapie obwodu chmielnickiego  | |||
Położenie na mapie Ukrainy  | |||
 48°35′48″N 27°04′25″E/48,596667 27,073611
| |||
| Strona internetowa | |||
Miejscowość leży na terytorium Parku Narodowego „Podolskie Tołtry”, niedaleko ujścia rzeki Uszycy do Dniestru.
W miejscowości znajduje się sanatorium dziecięce „Dnister”.
Niedaleko (koło wsi Bakota) znajduje się monaster św. Michała Archanioła (XII–XIV ww.), wycięty w skale wapiennej.
Historia edytuj
Miejscowość pochodzi przynajmniej z XII wieku[2]. Pierwsza wzmianka o Uszycy pochodzi z ruskiego latopisu z 1144 roku, kiedy Izasław Dawidowicz zagarnął w swoje posiadanie miejscowość, która należała podówczas do księcia halickiego Włodzimierza[3]. W 1240 roku została spustoszona przez Tatarów. Po przyłączeniu do Polski należała do dóbr koronnych. Po II rozbiorze Polski znalazła się w granicach Rosji. W 1795 roku otrzymała status miasta powiatowego namiestnictwa podolskiego[3]. W 1796 roku nadano miastu herb[2]. W 1826 roku siedzibę powiatu przeniesiono do Letniowców przemianowanych na Nową Uszycę, wobe czego Uszyca otrzymała wówczas nazwę Stara Uszyca[3]. Do 1917 roku znajdowała się tu rezydencja rosyjskiego rodu szlacheckiego Gagarinów. Jedna z księżniczek opublikowała na emigracji swoje wspomnienia zawierające opis okolic Uszycy. Pierwsza droga bita do Kamieńca została zbudowana dopiero w 1914 roku przez armię austriacką.
Podczas okupacji hitlerowskiej, 23 czerwca 1941 roku Niemcy utworzyli getto dla żydowskich mieszkańców. Przebywało w nim około 900 osób. W lecie 1942 roku Niemcy zlikwidowali getto, a Żydów zamordowali na miejscu a część wywieźli do getta w Kamieńcu Podolskim[4].
W 1979 roku miejscowość otrzymała status osiedla typu miejskiego[1]. Po budowie sztucznego jeziora na Dniestrze w latach 80. XX wieku Stara Uszyca została zatopiona wraz z cerkwią i cmentarzem, a mieszkańców przeniesiono do nowo wybudowanego osiedla na wzgórzu, kilkaset metrów na północny zachód od zatopionej miejscowości.
Przypisy edytuj
- ↑ a b смт Стара Ушиця, Хмельницька область, Кам'янець-Подільський район. Офіційний портал Верховної Ради України. [dostęp 2014-07-23]. (ukr.).
- ↑ a b Uszyca Stara, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XII: Szlurpkiszki – Warłynka, Warszawa 1892, s. 858.
- ↑ a b c Старая Ушица. Энциклопедический словарь Ф.А. Брокгауза и И.А. Ефрона. — С.-Пб.: Брокгауз-Ефрон. 1890—1907. [dostęp 2014-07-23]. (ros.).
- ↑ Geoffrey P. Megargee (red.), Encyclopedia of camps and ghettos, 1933-1945, t. II, part B, s. 1474.
