Starcie pod Sucharami
 |
Ten artykuł należy dopracować |
Starcie pod Sucharami (Odwet za Szczuczyn) – walka stoczona przez kompanię ppor. Jana Wasiewicza "Lwa" z I batalionu 77 pułku piechoty AK 16 maja 1944 roku z oddziałem niemiecko-ukraińskim. W wyniku starcia zginęło 37 żołnierzy niemieckich i ukraińskich oraz 8 polskich.
| II wojna światowa | |||
| Czas |
16 maja 1944 | ||
|---|---|---|---|
| Miejsce |
rejon wsi Suchary | ||
| Terytorium | |||
| Wynik |
zwycięstwo oddziału AK | ||
| Strony konfliktu | |||
| |||
| Dowódcy | |||
| |||
| Siły | |||
| |||
| Straty | |||
| |||
Przed starciem edytuj
1 kompania I batalionu została wysłana przez dowódcę 77 pułku piechoty, majora Macieja Kalenkiewicza w rejon wsi Siemiagi 13 maja, gdyż okoliczne placówki Armii Krajowej zaalarmowały dowództwo o oddziałach niemieckich próbujących wyegzekwować kontyngenty.
Przebieg starcia edytuj
Rankiem 16 maja żołnierze 1 kompanii zostali sprowokowani ogniem pojedynczym wroga do wyjścia ze wsi na niezbyt dogodne dla nich pole walki. Po zorientowaniu się wrogów nawzajem doszło do gwałtownej wymiany ognia. Z pomocą siłom głównym kompanii przybyły, zgodnie z planem, plutony II i III. Ze strony polskiej zginął m.in. dowódca plutonu III plut. pchor. Wiesław Nowocień. Przy ciałach żołnierzy niemieckich partyzanci przyczepiali kartki z napisem "Odwet za Szczuczyn".
Po starciu edytuj
Wieczorem 16 maja 1 kompania została przerzucona do wsi Mociewczuki, gdzie znajdowało się obozowisko batalionu, na odpoczynek. Kilka dni później kompania została okresowo przeniesiona do batalionu VII. Mjr Maciej Kalenkiewicz wniósł 17 maja o nadanie Krzyży Walecznych Janowi Wasiewiczowi, Henryce Nowocień, (szefowi sanitarnemu kompanii), późniejszej żonie Aleksandra Tarnawskiego (ślub w 1950 r.) i pośmiertnie Wiesławowi Nowocieniowi, synowi Henryki.
Bibliografia edytuj
- Cezary Chlebowski, Pozdrówcie Góry Świętokrzyskie, Warszawa 1986.
- Cezary Chlebowski, Reportaż z tamtych dni, Warszawa 1988.
- Emil Marat, Michał Wójcik, Ostatni Historia cichociemnego Aleksandra Tarnawskiego, ps. "Upłaz", 2016