Starzec kraiński

Starzec kraiński
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	rośliny zielone
Nadgromada	rośliny telomowe
Gromada	rośliny naczyniowe
Podgromada	rośliny nasienne
Nadklasa	okrytonasienne
Klasa	Magnoliopsida
Nadrząd	astropodobne
Rząd	astrowce
Rodzina	astrowate
Podrodzina	Asteroideae
Rodzaj	Jacobaea
Gatunek	starzec kraiński
	Nazwa systematyczna
	Jacobaea incana subsp. carniolica (Willd.) B.Nord. & Greuter; Willdenowia 36(2): 712. 2006
	Multimedia w Wikimedia Commons

Starzec kraiński^[4] (Jacobaea incana subsp. carniolica, syn. Senecio carniolicus^[5]) – podgatunek rośliny Jacobaea incana, należący do rodziny astrowatych. We florze Polski opisywany w randze gatunku jako Senecio carnilicus Willd^[4]. Występuje we wschodniej części Alp i w Karpatach. W Polsce występuje wyłącznie w Tatrach^[6].

Morfologia edytuj

Kwiatostany

Pokrój: Niska roślina górska (5–15 cm wysokości). Cała jest kutnerowato, srebrzyście i nieco połyskująco owłosiona (starsze rośliny łysieją)^[7].

Łodyga: Podnosząca się lub wzniesiona, dość gruba^[6].

Liście: Dolne liście o kształcie łopatkowatym lub odwrotnie jajowatoklinowatym, na długich ogonkach, pierzasto wcinane lub karbowane. Liście górne pierzastodzielne, o ostrych łatkach i na krótkich ogonkach^[6].

Kwiaty: Kwiatostan złożony składający się z gęsto wyrastających, niedużych (8–10 mm długości), dzwonkowatych koszyczków, zebranych w wierzchotkę. U podstawy okrywy koszyczków wyrastają skrętolegle dodatkowe zewnętrzne listki. Okrywa koszyczka jednorzędowa. Na dnie koszyczków plewinki. W koszyczku przeważnie 5 kwiatów języczkowych, pozostałe to kwiaty rurkowe. Barwa wszystkich kwiatów żółta^[7]^[6].
Owoc: Nagi. Nasiona z puchem kielichowym w postaci włosków^[6].

Biologia i ekologia edytuj

Rozwój: bylina. Kwitnie od lipca do sierpnia. Roślina wiatrosiewna^[6].
Siedlisko: typowa roślina wysokogórska. Występuje od piętra kosówki po piętro alpejskie, aż po najwyższe szczyty Tatr, przy czym główny obszar jej występowania stanowi piętro alpejskie. Rośnie wyłącznie na podłożu granitowym^[6].
W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla klasy (Cl.) Juncetea trifidi, Ass. Oreochloo distichae-Juncetum trifidi, Ass. Oreochloetum distichae^[8].

Zobacz też: Rośliny tatrzańskie.

Przypisy edytuj

↑ Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
↑ Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-04-15] (ang.).
↑ The International Plant Names Index. [dostęp 2017-01-24].
↑ ^a ^b Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirkowa, Adam Zając, Maria Zając: Flowering plants and pteridophytes of Poland. A checklist. Krytyczna lista roślin naczyniowych Polski. Instytut Botaniki PAN im. Władysława Szafera w Krakowie, 2002. ISBN 83-85444-83-1.
↑ Kadereit J. W., Albach D. C., Ehrendorfer F., Galbany-Casals M. i inni. Which changes are needed to render all genera of the German flora monophyletic?. „Willdenowia”. 46, s. 39–91, 2016. DOI: 10.3372/wi.46.46105.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirkowa: Kwiaty Tatr. Przewodnik kieszonkowy. Warszawa: MULTICO Oficyna Wyd., 2003. ISBN 83-7073-385-9.
↑ ^a ^b Władysław Szafer, Stanisław Kulczyński: Rośliny polskie. Warszawa: PWN, 1953.
↑ Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4.

[ruggiero-1] Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).

[apweb-2] Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-04-15] (ang.).

[3] The International Plant Names Index. [dostęp 2017-01-24].

[checklist2002-4] Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirkowa, Adam Zając, Maria Zając: Flowering plants and pteridophytes of Poland. A checklist. Krytyczna lista roślin naczyniowych Polski. Instytut Botaniki PAN im. Władysława Szafera w Krakowie, 2002. ISBN 83-85444-83-1.

[5] Kadereit J. W., Albach D. C., Ehrendorfer F., Galbany-Casals M. i inni. Which changes are needed to render all genera of the German flora monophyletic?. „Willdenowia”. 46, s. 39–91, 2016. DOI: 10.3372/wi.46.46105.

[mirek-6] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirkowa: Kwiaty Tatr. Przewodnik kieszonkowy. Warszawa: MULTICO Oficyna Wyd., 2003. ISBN 83-7073-385-9.

[szafer-7] Władysław Szafer, Stanisław Kulczyński: Rośliny polskie. Warszawa: PWN, 1953.

[8] Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4.

[4]

[5]

[6]

[1]

[2]

[3]

[7]

[8]