Stefan Moskwa
Stefan Moskwa (ur. 27 września 1935 w Woli Małej, zm. 18 października 2004 w Przemyślu) – polski duchowny rzymskokatolicki, doktor teologii, rektor Wyższego Seminarium Duchownego w Przemyślu w latach 1976–1986, biskup pomocniczy przemyski w latach 1984–2004.
| Biskup tytularny Giru Mons | ||
| ||
| Kraj działania | ||
|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
27 września 1935 | |
| Data i miejsce śmierci |
18 października 2004 | |
| Miejsce pochówku |
cmentarz Główny w Przemyślu↗ | |
| Biskup pomocniczy przemyski | ||
| Okres sprawowania |
1984–2004 | |
| Wyznanie | ||
| Kościół | ||
| Prezbiterat |
7 czerwca 1959 | |
| Nominacja biskupia |
30 listopada 1983 | |
| Sakra biskupia |
8 stycznia 1984 | |
| Data konsekracji |
8 stycznia 1984 | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość |
Przemyśl | ||||||
| Miejsce |
bazylika katedralna Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny i św. Jana Chrzciciela | ||||||
| Konsekrator | |||||||
| Współkonsekratorzy | |||||||
| |||||||
Życiorys edytuj
Urodził się 27 września 1935 w Woli Małej[1]. W latach 1949–1953 kształcił się w Szkole Ogólnokształcącej stopnia licealnego im. H. Sienkiewicza w Łańcucie, w 1953 złożył egzamin dojrzałości[2]. W latach 1953–1959 odbył studia filozoficzno-teologiczne w Wyższym Seminarium Duchownym w Przemyślu[1]. Święceń prezbiteratu udzielił mu 7 czerwca 1959 w katedrze Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny i św. Jana Chrzciciela w Przemyślu Franciszek Barda[1], miejscowy biskup diecezjalny[3]. Dalszych studiów na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim w Rzymie nie mógł podjąć ze względu na odmowę wydania paszportu przez władze państwowe[1]. W latach 1959–1966 studiował więc na Wydziale Teologicznym Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, gdzie w 1966 uzyskał doktorat z teologii[4] na podstawie dysertacji Personalistyczna koncepcja sakramentów we współczesnej teologii (po Encyklice «Mediator Dei»)[1]. W latach 1971–1972 uzupełniał studia w Instytucie Katolickim w Paryżu[1].
W 1966 był rektorem kaplicy niepokalanek w Jarosławiu, następnie w latach 1966–1969 pracował jako wikariusz w parafii Bożego Ciała w Jarosławiu[4] i jednocześnie katecheta w miejscowych szkołach średnich[1]. W latach 1969–1971 wykładał teologię fundamentalną w Instytucie Teologicznym w Przemyślu, a w latach 1972–1991 teologię dogmatyczną w Wyższym Seminarium Duchownym w Przemyślu[4], gdzie ponadto piastował stanowiska prefekta (1969–1971), wicerektora (1972–1976) i rektora (1976–1986)[1]. W 1978 został kanonikiem honorowym, a w 1983 kanonikiem gremialnym przemyskiej kapituły katedralnej[1].
30 listopada 1983 został mianowany biskupem pomocniczym diecezji przemyskiej (od 1992 archidiecezji[4]) ze stolicą tytularną Giru Mons. Święcenia biskupie otrzymał 8 stycznia 1984 w bazylice katedralnej Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny i św. Jana Chrzciciela w Przemyślu. Konsekrował go Ignacy Tokarczuk, biskup diecezjalny przemyski, w asyście biskupów pomocniczych przemyskich: Bolesława Taborskiego i Tadeusza Błaszkiewicza[1]. Jako zawołanie biskupie przyjął słowa „Redemptori” (Odkupicielowi)[4]. Od 1983 piastował urząd wikariusza generalnego diecezji[1]. W latach 1986–1993 pełnił funkcję moderatora kurii. W latach 80. był odpowiedzialny za kontakty z władzami komunistycznymi w celu uzyskiwania pozwoleń na budowę obiektów sakralnych na terenie diecezji, a do 2001 przygotowywał coroczne propozycje zmian w obsadzie wikariuszy[2]. Należał do komisji egzaminacyjnej, kolegium konsultorów, rady kapłańskiej i rady duszpasterskiej[1]. Był przewodniczącym archidiecezjalnej komisji podczas II polskiego synodu plenarnego oraz przewodniczącym komisji głównej podczas synodu archidiecezji przemyskiej[4]. Od 1998 zajmował stanowisko prepozyta[2] przemyskiej kapituły archikatedralnej[1].
W pracach Episkopatu Polski był wiceprzewodniczącym Komisji ds. Trzeźwości, należał także do Komisji „Iustitia et Pax”, Komisji ds. Seminariów Duchownych, Komisji ds. Dialogu z Niewierzącymi[1], Komisji Mieszanej: Biskupi – Wyżsi Przełożeni Zakonni[2] i Rady ds. Polonii i Polaków za granicą[1]. Był współkonsekratorem podczas sakr biskupów pomocniczych przemyskich: Edwarda Frankowskiego (1989) i Adama Szala (2000)[3].
Zmarł 18 października 2004[2] w Przemyślu[5]. 23 października 2004 został pochowany w grobowcu kapituły rzymskokatolickiej na cmentarzu Głównym w Przemyślu[2].
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o K.R. Prokop: Biskupi Kościoła katolickiego w III Rzeczpospolitej. Kraków: Towarzystwo Autorów i Wydawców Prac Naukowych „Universitas”, 1998, s. 96–97. ISBN 83-7052-900-3.
- ↑ a b c d e f G. Delmanowicz: Nota biograficzna Stefana Moskwy na stronie archidiecezji przemyskiej. przemyska.pl (arch.). [dostęp 2021-07-28].
- ↑ a b Stefan Moskwa. catholic-hierarchy.org. [dostęp 2016-05-02]. (ang.).
- ↑ a b c d e f G. Polak: Kto jest kim w Kościele. Warszawa: Katolicka Agencja Informacyjna, 1999, s. 243–244. ISBN 83-911554-0-4.
- ↑ Zmarł ks. bp Stefan Moskwa. wp.pl, 2004-10-18. [dostęp 2018-02-22].
Linki zewnętrzne edytuj
- Nota biograficzna Stefana Moskwy na stronie archidiecezji przemyskiej (arch.). [dostęp 2021-07-28].
- Stefan Moskwa [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2010-12-26] (ang.).