Stefan Schoengut-Strzemieński
Stefan Schoengut-Strzemieński (ur. 19 listopada 1863 w Bochni, zm. 7 listopada 1932 w Krakowie) – doktor nauk medycznych, lekarz laryngolog, działacz społeczny.
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Miejsce spoczynku |
cmentarz Rakowicki w Krakowie |
| Zawód, zajęcie |
lekarz |
| Narodowość |
polska |
| Odznaczenia | |
  
| |
Życiorys edytuj
Syn lekarza. Ukończył szkołę średnią w Tarnowie, a studia lekarskie na Collegium Medicum Uniwersytetu Jagiellońskiego w 1887. Pracował w klinikach i szpitalach wiedeńskich. Uzyskał specjalizację w otolaryngologii. Publikował prace w tym zakresie. Od 1902 zasiadał w zarządzie Zachodnio-Galicyjskiej Izby Lekarskiej w Krakowie, do 1909 będąc sekretarzem. Podczas I wojny światowej działał w ramach Naczelnego Komitetu Narodowego organizując pomoc sanitarną dla legionistów.
Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został działaczem władz naczelnych Izb Lekarskich, pełniąc funkcję wiceprezesa oraz przez ponad 20 lat stanowisko prezesa Izby Lekarskiej Małopolski Wschodniej w Krakowie. Uczestniczył w pracach nad ustawą o praktyce lekarskiej i ustroju Izb Lekarskich, w opracowywaniu kodeksu deontologicznego. Działał w Związku Lekarzy Państwa Polskiego, Związku Lekarzy Kas Chorych, Samopomocy Lekarzy, Towarzystwie Lekarskim, Towarzystwie Lekarzy Polskich b. Galicji[1], Towarzystwie Otolaryngologicznym (którego był prezesem), Towarzystwa Muzycznego (prezes, sam też rozwijał pasję muzyczną). Pracował jako laryngolog we własnej praktyce lekarskiej oraz w Kasie Chorych. Działał społecznie.
Jego żoną była Natalia Piepes-Poratyńska, córka Jakuba (aptekarza, posła, radnego Lwowa), siostra chemika Jana (1876-1944)[2], z którą miał synów Jerzego (1893[3][4]-1958, adwokat, major AK) i Jana Kazimierza (1898[5]-1977, gleboznawca, biochemik)
Zmarł 7 listopada 1932 w Krakowie i został pochowany na tamtejszym cmentarzu Rakowickim w piramidalnym grobowcu według projektu Sylwestra Zabłockiego (kwatera V)[6][7].
Ordery i odznaczenia edytuj
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (2 maja 1923)[8]
- Krzyż Walecznych
- Odznaka Honorowa Czerwonego Krzyża II klasy z dekoracją wojenną – Austro-Węgry (1916)[9][10]
Przypisy edytuj
- ↑ Sprawozdanie Rady Zawiadowczej Towarzystwa Lekarzy Polskich b. Galicji za rok 1932. Lwów: 1933, s. 1.
- ↑ Jan Draus: Uniwersytet Jana Kazimierza we Lwowie 1918-1946. Portret kresowej uczelni. Kraków: Księgarnia Akademicka, 2007, s. 140. ISBN 978-83-7188-964-6.
- ↑ Lista oficerów Wojska Polskiego z lat 1914-1939. Jerzy Adam Schoengut-Strzemieński. officersdatabase.appspot.com. [dostęp 2015-02-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (26 lutego 2015)].
- ↑ Lista oficerów Wojska Polskiego z lat 1914-1939. Jerzy Adam Szengut-Strzemieński. officersdatabase.appspot.com. [dostęp 2015-02-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (26 lutego 2015)].
- ↑ Lista oficerów Wojska Polskiego z lat 1914-1939. Jerzy Kazimierz Schoengut-Strzemieński. officersdatabase.appspot.com. [dostęp 2015-02-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (26 lutego 2015)].
- ↑ Lista osób zasłużonych pochowanych na Cmentarzu Rakowickim (1803–1939). W: Karolina Grodziska–Ożóg: Cmentarz Rakowicki w Krakowie. Kraków: Wydawnictwo Literackie, 1987, s. 137. ISBN 83-08-01428-3.
- ↑ Spis osób pochowanych na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie. sowa.website.pl. [dostęp 2015-09-30].
- ↑ Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 29.
- ↑ Personalnachrichten. „Neues Wiener Tagblatt”. Nr 99, s. 15, 9 kwietnia 1916. (niem.).
- ↑ Odznaczenia. „Kurjer Lwowski”. Nr 183, s. 3, 11 kwietnia 1916.
Bibliografia edytuj
- Ś. p. dr. Stefan Strzemieński. „Gazeta Lwowska”, s. 9, Nr 267 z 17 listopada 1932.
- Okręgowa Izba Lekarska w Krakowie. Pierwszy prezes... Stefan Schoengut-Strzemieński. worldcat.org. [dostęp 2015-02-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (26 lutego 2015)].
Linki zewnętrzne edytuj
- Stefan Schoengut-Strzemieński, Internetowy Polski Słownik Biograficzny [dostęp 2022-01-20].