Stefan Teliga
Stefan Teliga vel Stefan Suchecki, ps. „Teliga”[1] (ur. 14 czerwca 1896 w Bielinach, zm. 12 lutego 1942 w Kokandzie) – żołnierz Legionów Polskich, oficer Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy, kawaler Orderu Virtuti Militari, rolnik, osadnik wojskowy.
| |
| kapitan | |
| Data i miejsce urodzenia |
14 czerwca 1896 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
12 lutego 1942 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki |
25 pułk piechoty |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
  
| |
Życiorys edytuj
Urodził się 14 czerwca 1896 w Bielinach, w rodzinie młynarskiej z Jana i Władysławy z Chruścielewskich[2]. Absolwent gimnazjum klasycznego w Kielcach[3].
W 1914 wstąpił do Legionów Polskich. Na czele plutonu 4 pułku piechoty walczył na froncie austriacko-rosyjskim. W czasie walk pod Optową został ranny i dostał się do niewoli. Od lipca 1917 ponownie w Legionach. Ukończył szkołę podchorążych w Bolechowie i w lutym 1918 awansowany na chorążego. Internowany w Huszt[3].
W listopadzie 1918 wstąpił do odrodzonego Wojska Polskiego i otrzymał przydział do 25 pułku piechoty. Walczył w pierwszej linii. Wyróżnił się podczas akcji wypadowej III baonu 25 pp, 31 VIII 1920 na folwark Wólka i walk o wieś Wólka Opalin i Huszczę[3]. Za bohaterstwo w walce odznaczony został Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari[4].
Po wojnie zdemobilizowany. W ramach osadnictwa wojskowego otrzymał 45 ha ziemi w osadzie Wola Rycerska, w gminie Katerburg powiatu krzemienieckiego[5].
29 stycznia 1932 został mianowany na stopień kapitana z dniem 2 stycznia 1932 i 3. lokatą w korpusie oficerów rezerwowych piechoty[6].
W 1939 ponownie zmobilizowany. Jesienią 1939 aresztowany przez NKWD i wywieziony do Kotłasi w obwodzie archangielskim. Zmarł w szpitalu w Kokandzie[3].
Był żonaty z Zofią z Besterów (1906–2001), z którą miał córkę Zofię (1926–2022), działaczkę społeczną, odznaczoną Orderem Orła Białego[7][3].
Ordery i odznaczenia edytuj
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 514
- Krzyż Niepodległości – 17 września 1932 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[8]
- Krzyż Walecznych czterokrotnie
Przypisy edytuj
- ↑ Żołnierze Niepodległości ↓.
- ↑ Kolekcja ↓, s. 1.
- ↑ a b c d e Polak (red.) 1991 ↓, s. 152.
- ↑ Juszkiewicz 1928 ↓, s. 36.
- ↑ Kolekcja ↓, s. 1, 2, 4.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 1 lutego 1932 roku, s. 101.
- ↑ Kolekcja ↓, s. 2.
- ↑ M.P. z 1932 r. nr 217, poz. 249.
Bibliografia edytuj
- Teliga Stefan. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari, sygn. I.482.48-3858 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-07-18].
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2019-09-07].
- Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792 – 1945. T. 2/1. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1991. ISBN 83-900510-0-1.
- Władysław Juszkiewicz: Zarys historii wojennej 25-go pułku piechoty. Warszawa: Zakłady Graficzne „Polska Zjednoczona”, 1928, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.
- Żołnierze Niepodległości. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2020-03-29].