Stilpnomelan
Stilpnomelan – minerał z gromady krzemianów warstwowych. Mika krucha, trioktaedryczna. Jest minerałem łupków krystalicznych facji zieleńcowej, kwarcytów i łupków węglanowych. Bywa składnikiem skał facji łupków glaukofanowych, a także słabo zmetamorfizowanych osadowych złóż żelaza.
| |
| Właściwości chemiczne i fizyczne | |
| Skład chemiczny |
(K, H3O)(Fe2+, Fe3+, Mg,Al)3[Si4O10](OH)2 · XH2O |
|---|---|
| Twardość w skali Mohsa |
3 |
| Łupliwość |
(001) |
| Pokrój kryształu |
tabliczki heksagonalne |
| Układ krystalograficzny |
jednoskośny |
| Gęstość minerału |
2,59-2,96 g/cm³ |
| Właściwości optyczne | |
| Barwa |
ciemnozielone, brunatne do niemal czarnych |
| Rysa |
czarna |
| Współczynnik załamania |
nγ = nβ 13576-1,745, nα 1,543-1,634 |
| Inne |
(-) |
Występowanie edytuj
Występuje koło Zlatych Hor i w Hrabiczowie (Czechy), w Krzywym Rogu na Ukrainie. W Polsce stilpnomelan spotkano w pustkach diabazów występujących między Chełmem a Pomocem koło Jawora. Łupki stilpnomelanowe występują w Rudawach Janowickich. W pegmatytach granitowych Żołkiewki koło Strzegomia wyróżniono czarne i ciemnozielone oraz złocistobrunatne odmiany tego minerału.
Bibliografia edytuj
- A. Bolewski, A. Manecki: Mineralogia szczegółowa. Warszawa: PAE, 1993. ISBN 83-85636-03-X.
- M. Borkowska, K. Smulikowski: Minerały skałotwórcze. Warszawa: Wydawnictwa Geologiczne, 1973.