Stop Lipowitza – niskotopliwy stop metali o składzie wagowym ok.[1][2][3][4][5]:

Jego temperatura topnienia wynosi ok. 70–74 °C[1][2][3][4][5], a gęstość w 20 °C 9,4 g/cm3[1]. Przy składzie 50% Bi, 26,7% Pb, 13,3% Sn i 10% Cd osiąga punkt eutektyczny[2] o temperaturze 70 °C[1][2]. Jest bardzo plastyczny. Podczas krzepnięcia i przez kolejną godzinę zwiększa swoją objętość[2]. Z powodu zawartości kadmu jest szkodliwy dla zdrowia[1].

Stosowany jest w radioterapii do wykonywania osłon ochronnych przed promieniowaniem[1][4]. Wykorzystywany jest też do przejściowego wypełniania cienkościennych elementów samochodów i samolotów przed ich zginaniem lub innym formowaniem podczas produkcji, zapobiegając zapadaniu się zginanych ścianek. Po uformowaniu element zanurza się w gorącej wodzie, w której stop Lipowitza topi się, co umożliwia jego łatwe usunięcie[2].

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

  1. a b c d e f M. Kamal i inni, Newton's metal as a new home-made shielding material, „Radiation Effects and Defects in Solids”, 162 (1), 2007, s. 53-57, DOI10.1080/10420150601045382 (ang.).
  2. a b c d e f Joachim Krŭger i inni, Bismuth, Bismuth Alloys, and Bismuth Compounds, [w:] Ullmann’s Encyclopedia of Industrial Chemistry, Weinheim: Wiley‐VCH, 2005, s. 13–14, DOI10.1002/14356007.a04_171 (ang.).
  3. a b Edward Wight Washburn (red.), International Critical Tables of Numerical Data, Physics, Chemistry and Technology, t. 2, National Academies, 1927, s. 378 [dostęp 2016-01-03].[martwy link]
  4. a b c F. Cardarelli, Materials Handbook. A Concise Desktop Reference, Springer, 2008, s. 210, DOI10.1007/978-1-84628-669-8, ISBN 978-1-84628-669-8.
  5. a b lipowitz alloy, [w:] John Daintith (red.), A Dictionary of Chemistry, wyd. 6, Oxford: Oxford University Press, 2008, s. 328, ISBN 978-0-19-920463-2.