Stowarzyszenie Umarłych Poetów

Stowarzyszenie Umarłych Poetów (ang. Dead Poets Society) – amerykański dramat filmowy z 1989 r. w reżyserii Petera Weira. Na podstawie scenariusza tego filmu Nancy H. Kleinbaum napisała książkę o takim samym tytule.

Stowarzyszenie Umarłych Poetów
Dead Poets Society
Ilustracja
John Keating (Robin Williams)
Gatunek

dramat

Rok produkcji

1989

Data premiery

2 czerwca 1989
7 października 1990 (Polska)

Kraj produkcji

Stany Zjednoczone

Język

angielski

Czas trwania

126 min

Reżyseria

Peter Weir

Scenariusz

Tom Schulman

Muzyka

Maurice Jarre

Zdjęcia

John Seale

Scenografia

Wendy Stites

Montaż

William M. Anderson
Lee Smith

Produkcja

Steven Haft

Wytwórnia

Touchstone Pictures
Silver Screen Partners IV

Dystrybucja

Buena Vista Pictures Distribution

Nagrody
Oscar w 1989 roku za scenariusz oryginalny

Fabuła edytuj

Jest jesień roku 1959. Do szkoły z ogromnymi tradycjami przybywa nowy nauczyciel języka angielskiego John Keating. Gromadka młodych uczniów Akademii Weltona trafia pod jego opiekę. Keating dobrze zna realia Weltona – jest absolwentem tej szacownej instytucji. Akademii przyświecają cztery złote zasady: Tradycja, Honor, Dyscyplina i Doskonałość, będące zarazem synonimem bezdusznego systemu edukacji.

Ekscentryczny profesor wnosi w szacowne mury ekskluzywnej uczelni ducha poezji, miłości życia i, co najważniejsze, niechętnie tu widzianą umiejętność samodzielnego myślenia. Zainspirowani przez niego chłopcy odnawiają tytułowe Stowarzyszenie Umarłych Poetów – sekretny związek, w którym odkrywają piękno zapomnianych utworów, a także prawo do marzeń, wolności i buntu. Zasada Carpe diem – chwytaj dzień, chwytaj chwilę, zaczyna rządzić ich własnym życiem, zrywają z podwładną rolą potulnych dzieci swoich rodziców. Zaczynają realizować swoje marzenia, pragnienia. Neil zakochuje się w teatrze i pragnie zostać aktorem. Pomimo zakazu ze strony ojca występuje w sztuce Szekspira Sen nocy letniej. Gdy ojciec dowiaduje się o tym, zamierza usunąć go z Welton z myślą o zapisaniu go do Akademii Wojskowej. Neilowi sprawia to ból i tej samej nocy popełnia samobójstwo, by zachować swoją dojrzewającą tożsamość[1].

Keating jest oskarżony przez dyrekcję szkoły o spowodowanie tragedii i zostaje wyrzucony z pracy. Jego uczniowie jednak na zawsze czują się odmienieni. Keating zawsze chciał, by go nazywano „Kapitanem” – ze względu na wiersz Walta Whitmana pt. O Captain! My Captain! Tymi też słowami uczniowie żegnają swego niezwykłego nauczyciela.

W filmie pojawiają się fragmenty poezji takich twórców jak (obok Walta Whitmana): Alfred Tennyson, John Keats, George Gordon Byron, Abraham Cowley, Robert Herrick oraz Robert Frost.

Two roads diverged in a wood, and I – / I took the one less traveled by
Dwie drogi wiodły mnie przez las / Wybrałem tę, gdzie ludzi mniej[2]
Robert Frost, The Road Not Taken

Obsada edytuj

Nagrody edytuj

Film zdobył szereg nagród filmowych.

Najważniejszą z nich – Oscary w 1989 roku – zdobył w kategorii scenariusz oryginalny, dla Toma Schulmana, (nominowany był w 4 kategoriach).

Film otrzymał też następujące nagrody:

  • ASCAP Film and Television Music Awards 1990,
  • BAFTA Awards 1990,
  • Casting Society of America, USA 1990
  • Cezar (Francja) – w 1991,
  • David di Donatello Awards 1990,
  • Golden Screen, Niemcy 1991,
  • Guild of German Art House Cinemas 1991,
  • Italian National Syndicate of Film Journalists 1990,
  • Joseph Plateau Awards 1990,
  • Political Film Society, USA 1990,
  • 6. Warszawski Tydzień Filmowy 1990 (obecnie Warszawski Międzynarodowy Festiwal Filmowy) – Zwycięzca Plebiscytu Publiczności,
  • Young Artist Awards 1990.

Przypisy edytuj

  1. Magdalena Kempna-Pieniążek: Formuły duchowości w kinie najnowszym. Katowice: Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego, 2013, s. 189-191. ISBN 978-83-226-2129-5.
  2. Z dwóch leśnych dróg/ Wybrałem tę, mniej uczęszczaną

Linki zewnętrzne edytuj