Strażnica KOP „Zakoty”

Strażnica KOP „Zakoty”[b] – zasadnicza jednostka organizacyjna Korpusu Ochrony Pogranicza pełniąca służbę ochronną na granicy polsko-sowieckiej.

Strażnica KOP „Zakoty”
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1925

Rozformowanie

1939

Organizacja
Dyslokacja

Zakoty[a]

Formacja

Korpus Ochrony Pogranicza

Podległość

Kompania graniczna KOP „Malinów”

Formowanie i zmiany organizacyjne edytuj

W 1924 w składzie 1 Brygady Ochrony Pogranicza, został sformowany 4 batalion graniczny. W 1928 w skład batalionu wchodziło 17 strażnic[1], w tym 118 strażnica KOP „Zakoty”[2]. W latach 1928 – 1939 w strukturze organizacyjnej 1 kompanii granicznej KOP „Malinów” funkcjonowała strażnica KOP „Zakoty”[3][4][5][6][7][8][9][10]. Strażnica liczyła około 18 żołnierzy i rozmieszczona była przy linii granicznej z zadaniem bezpośredniej ochrony granicy państwowej[11].

W 1932 obsada strażnicy zakwaterowana była w budynku KOP[6]. Strażnicę z macierzystą kompanią łączyła droga polna długości 8 km[8].

Służba graniczna edytuj

 
Rozmieszczenie batalionu KOP „Dederkały” w 1931

Podstawową jednostką taktyczną Korpusu Ochrony Pogranicza przeznaczoną do pełnienia służby ochronnej był batalion graniczny. Odcinek batalionu dzielił się na pododcinki kompanii, a te z kolei na pododcinki strażnic, które były „zasadniczymi jednostkami pełniącymi służbę ochronną”, w sile półplutonu. Służba ochronna pełniona była systemem zmiennym, polegającym na stałym patrolowaniu strefy nadgranicznej, wystawianiu posterunków alarmowych, obserwacyjnych i kontrolnych stałych, patrolowaniu i organizowaniu zasadzek w miejscach rozpoznanych jako niebezpieczne, kontrolowaniu dokumentów i zatrzymywaniu osób podejrzanych, a także utrzymywaniu ścisłej łączności między oddziałami i władzami administracyjnymi[12].

Strażnica KOP „Zakoty” w 1932 i 1938 ochraniała pododcinek granicy państwowej szerokości 6 kilometrów 450 metrów od słupa granicznego nr 1759 do 1765[6][8].

Sąsiednie strażnice:

Uwagi edytuj

  1. wieś Zakoty, gmina Nowomalin, powiat zdołbunowski, województwo wołyńskie
  2. Pierwotnie nosiła numer 118.

Przypisy edytuj

Bibliografia edytuj