Stradyń
Stradyń (dawn. Stradynek[4]) – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie wolsztyńskim, w gminie Wolsztyn.
| wieś | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2014) |
84[2] |
| Strefa numeracyjna |
68 |
| Kod pocztowy |
64-223[3] |
| Tablice rejestracyjne |
PWL |
| SIMC |
0916615 |
Położenie na mapie gminy Wolsztyn  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego  | |
Położenie na mapie powiatu wolsztyńskiego  | |
 52°02′36″N 16°07′57″E/52,043333 16,132500[1]
| |
Historia edytuj
Miejscowość pierwotnie związana była z Wielkopolską. Ma metrykę średniowieczną i istnieje co najmniej od początku XV wieku. Wymieniona w dokumencie zapisanym po łacinie z 1424 Stradyn, Stodyn, 1439 Stradin, 1474 Stradym, 1519 Stradynek, 1529 Stradinek[4].
W 1466 wieś leżała w powiecie kościańskim Zjednoczonego Królestwa Polskiego. W 1561 przynależała do parafii Kiełbowo[4].
Miejscowość była wsią szlachecką leżącą w dobrach Kiebłowo. Ze względu na prywatną własność poprzez dziedziczenie, zastawy oraz sprzedaż zmieniali się także jej właściciele. Na przełomie XIII i XIV wieku należały do możnej szlachty herbu Jeleń. W latach 1334-1340 dobra te skonfiskowane zostały przez króla Polski Kazimierza Wielkiego, po czym w 1393 przez króla polskiego Władysława Jagiełłę nadane zostały Nałęczom z Nowego Dworu na Mazowszu[4].
W 1424 właścicielem wsi był Abraham Kiełbowski. W latach 1466-1474 syn Abrahama również Abraham Kiebłowski zapisał żonie Katarzynie posag i wiano na swych wsiach w tym również na Stradyniu. W 1534 dobra kiebłowskie, w których leżał Stradyń odziedziczyły po połowie Dorota oraz Anna Potulickie. Dziedzicząc je po Dorocie część dób w spadku otrzymał jej syn Andrzej, który sprzedał te dobra 1561 kasztelanowi kamieńskiemu Mikołajowi Łąckiemu. Po drugiej dziedziczce Annie Potulickaiej dobra odziedziczyła córka Katarzyna. W 1549 Dorota Potulicka żona Wacława z Kalinowy sprzedała Rafałowi Leszczyńskiemu z zastrzeżeniem prawa odkupu miasto Kiebłowo wraz z okolicznymi wsiami w tym ze Stradyniem[4].
W 1561 odnotowano pobór podatków z części dóbr należących do kasztelana kamieńskiego Mikołaja Łąckiego od stradyńskich zagrodników. W 1566 miał miejsce pobór z działu Marcina Herburta od 6 zagrodników z rolami, a z działu Mikołaja Łąckiego pobrano podatki od 6 zagrodników. W 1581 odnotowano pobór od 11 zagrodników[4].
Po II rozbiorze Polski wieś znalazła się w zaborze pruskim. W okresie Wielkiego Księstwa Poznańskiego (1815-1848) miejscowość wzmiankowana jako Stradyń należała do wsi większych w ówczesnym powiecie babimojskim rejencji poznańskiej[5]. Stradyń należał do wolsztyńskiego okręgu policyjnego tego powiatu i stanowił część majątku Dąbrowa, który należał do Macieja Mielżyńskiego[5]. Według spisu urzędowego z 1837 roku Stradyń liczył 160 mieszkańców, którzy zamieszkiwali 8 dymów (domostw)[5].
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zielonogórskiego.
Przypisy edytuj
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 131665
- ↑ Stan ludności na dzień 31 grudnia 2014 (Stan ludności Miasta i Gminy Wolsztyn wg miejscowości i płci). Urząd Miejski w Wolsztynie, 8 stycznia 2015. [dostęp 2015-02-11].
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 1226 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ a b c d e f Gąsiorowski 2001 ↓.
- ↑ a b c Leon Plater: Opisanie historyczno-statystyczne Wielkiego Ksie̜stwa Poznańskiego. Lipsk: Ksie̜garnia Zagraniczna (Librairie Étrangère), 1846, s. 187.
Bibliografia edytuj
- Antoni Gąsiorowski: Słownik historyczno-geograficzny województwa poznańskiego w średniowieczu, cz. IV, (R – S), zeszyt 1, hasło „Stradyń”. Poznań: Wydawnictwo PTPN, 2001, s. 684.