Straszakowate[7] (Heleophrynidae) – rodzina płazów z rzędu płazów bezogonowych (Anura). Najbliższymi ich krewnymi prawdopodobnie są seszelkowate.

Straszakowate
Heleophrynidae[1]
Noble, 1931
Ilustracja
Przedstawiciel rodziny – Heleophryne orientalis
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

płazy

Rząd

płazy bezogonowe

Podrząd

Neobatrachia

Rodzina

straszakowate

Typ nomenklatoryczny

Heleophryne W.L. Sclater, 1898

Synonimy
Rodzaje

zobacz opis w tekście

Zasięg występowania
Mapa występowania

Morfologia edytuj

Straszakowate przystosowały się do skalistych terenów, które zamieszkują. Osiągają średnią wielkość, dorastając 6 cm. Ich ciało uległo spłaszczeniu, dzięki czemu łatwiej im wślizgiwać się do szczelin skalnych. Budowa palców także ułatwia im wspinaczkę.

Kijanki dysponują specjalnym narządem gębowym, tworzącym jakby przyssawkę[8].

Występowanie edytuj

Zwierzęta te zamieszkują strumienie o wartkim nurcie w górach na południu Afryki (Południowa Afryka)[9].

Podział systematyczny edytuj

Do rodziny należą następujące rodzaje[9]:

  • Hadromophryne Van Dijk, 2008 – jedynym przedstawicielem jest Hadromophryne natalensis (Hewitt, 1913)straszak natalski[7]
  • Heleophryne W.L. Sclater, 1898

EDGE edytuj

21 stycznia 2008 Evolutionarily Distinct and Globally Endangered (EDGE) określił najbardziej dziwaczne, piękne i zagrożone gatunki. Zaliczane tu płazy są najniezwyklejsze i najbardziej rozpoznawalne, a 85% z pierwszej setki z nich nie jest chronione lub działania na rzecz ochrony są bardzo nieznaczne. Straszakowate znajdują się w pierwszej dziesiątce na tej liście[10][11][12].

Uwagi edytuj

  1. Niepoprawna kolejna pisownia Heleophrynidae.

Przypisy edytuj

  1. Heleophrynidae, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. G.K. Noble: The Biology of the Amphibia. New York and London: McGraw-Hill, 1931, s. 498. (ang.).
  3. A.C. Hoffman. Die sistematiese posiesie van Heleophryne. „Soölogiese Navorsing van die Nasionale Museum”. 1, s. 2, 1935. (niem.). 
  4. W.R. Heyer. A preliminary analysis of the intergeneric relationships of the frog family Leptodactylidae. „Smithsonian Contributions to Zoology”. 199, s. 148, 1975. (ang.). 
  5. R.F. Laurent. Esquisse d’une phylogenese des Anoures. „Bulletin de la Société Zoologique de France”. 104, s. 417, 1980. (fr.). 
  6. A. Dubois. Amphibia Mundi. 1.1. An ergotaxonomy of Recent amphibians. „Alytes”. 23 (1), s. 9, 2005. (ang.). 
  7. a b Praca zbiorowa: Zwierzęta: encyklopedia ilustrowana. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2005, s. 432. ISBN 83-01-14344-4.
  8. Zweifel, Richard G.: Encyclopedia of Reptiles and Amphibians. San Diego: Academic Press, 1998, s. 104–105. ISBN 0-12-178560-2. (ang.).
  9. a b D. Frost: Heleophrynidae Noble, 1931. [w:] Amphibian Species of the World 6.0, an Online Reference [on-line]. American Museum of Natural History. [dostęp 2020-01-04]. (ang.).
  10. Reuters, Giant newt, tiny frog identified as most at risk
  11. guardian.co.uk, Drive to save weird and endangered amphibians
  12. guardian.co.uk/environment, Gallery: the world's strangest amphibians