Straszny film 2 (ang. Scary Movie 2) – film produkcji amerykańskiej, który swoją kinową premierę miał w 2001 roku. Sequel Strasznego filmu (2000), parodia amerykańskiego kina grozy, potęgująca współczesne schematy horrorów. Film wyśmiewa w sposób obsceniczny i wulgarny przede wszystkim metody wywoływaniu strachu u widza znane z horrorów końca XX i początku XXI wieku.

Straszny film 2
Scary Movie 2
Gatunek

komedia
parodia

Data premiery

7 lipca 2001
9 listopada 2001 (Polska)

Kraj produkcji

Stany Zjednoczone

Język

angielski

Czas trwania

83 min

Reżyseria

Keenen Ivory Wayans

Scenariusz

Dave Polsky, Michael Anthony Snowden, Alyson Fouse, Greg Grabianski, Craig Wayans, Marlon Wayans, Shawn Wayans

Główne role

Anna Faris,
Marlon Wayans,
Shawn Wayans,
Regina Hall

Muzyka

Mark McGrath

Zdjęcia

Steven Bernstein

Scenografia

Cynthia Kay Charette, Catherine Smith, Bob Kensinger

Kostiumy

Valari Adams, Mary Jane Fort

Montaż

Thomas J. Nordberg, Richard Pearson, Peter Teschner

Produkcja

Eric L. Gold

Wytwórnia

Brillstein-Grey Entertainment
Dimension Films
Gold/Miller Productions
Wayans Bros. Entertainment

Dystrybucja

Dimension Films
Miramax Films

Budżet

45 000 000 USD

Poprzednik

Straszny film (2000)

Kontynuacja

Straszny film 3 (2003)

Nagrody
Teen Choice Award,
Bogey Award,
nominacja do Canadian Comedy Award,
nom. do ALMA Award
Strona internetowa

Fabuła edytuj

Sequel Strasznego filmu rozpoczyna się sekwencją parodii Egzorcysty, w której nastoletnia Megan Voorhees (Natasha Lyonne) jest opętana przez demony, wypędzane z jej ciała przez dwóch księży-egzorcystów, Ojca McFeely’ego (James Woods) i Ojca Harrisa (Andy Richter). Egzorcyzmy nie przebiegają zgodnie z przyjętym planem. Gdy Megan obraża matkę Ojca McFeely’ego, stwierdzając, że „obciąga ona w piekle”, ten zabija opętaną.

Akcja przenosi się w rok później. Studenci, Cindy Campbell (Anna Faris), Brenda Meeks (Regina Hall), Ray Wilkins (Shawn Wayans) i Shorty Meeks (Marlon Wayans) – bohaterowie poprzedniej części filmu, po masakrze, w której brali udział, próbują rozpocząć nowe życia (pomimo iż wszyscy zginęli w poprzedniej części, w jednej ze scen usuniętych Brenda oświadcza, że jej śmierć była „prawie śmiertelnym doświadczeniem”; okazuje się też, że Cindy nigdy nie była oficjalnie martwa). Tymczasem uczelniany profesor, Oldman (Tim Curry), oraz jego poruszający się na wózku inwalidzkim asystent Dwight Hartman (David Cross) planują wypędzić z Piekielnego Domu – rezydencji położonej na odludziu, w której zginęła Megan Voorhees - odwiecznie uwięzione w nim duchy, a naiwni studenci, skuszeni łatwym sposobem na zdobycie maksymalnych ocen, mają im posłużyć jako swoiste króliki doświadczalne. Cindy, Rayowi, Brendzie i Shorty’emu ma towarzyszyć trójka innych uczniów: Alex Monday (Tori Spelling), Theo (Kathleen Robertson) i Buddy (Christopher Masterson).

Gdy Cindy przybywa do Piekielnego Domu, poznaje gadającą papugę-amazonkę oraz niechlujnego kamerdynera Hansona (Chris Elliott), który ma genetycznie zdeformowaną dłoń. Po kilku dziwacznych wydarzeniach, które miały miejsce w nocy (Cindy została pobita przez kota, w Brendę wstąpiły nadludzkie siły, Ray zgwałcił klauna, gdy ten starał się go zaatakować, Alex odbyła stosunek seksualny z duchem, a Shorty został zaatakowany przez roślinę), studenci dowiadują się o planach profesora i usiłują uciec z rezydencji.

Profesor Oldman zostaje zabity przez ducha, który pod postacią kobiety zwodzi go do piwnicy. Duch pana domu, Hugh Kane (Richard Moll), więzi bohaterów w rezydencji i zmaga się z fatalnie zakochaną Alex, która za wszelką cenę chce go usidlić. Hanson zostaje opętany i okalecza Shorty’ego. W akcie zemsty Cindy, Brenda i Theo, w parodii Aniołków Charliego, decydują się go dopaść, lecz w ostatecznej konfrontacji same zostają pokonane. Pod koniec walki Cindy udaje się unicestwić nawiedzonego kamerdynera. Cindy zostaje jednak użyta również jako przynęta na Kane’a i umieszczona na specjalistycznym podeście, który ma zniszczyć ducha. Plan ostatecznie wypala, a ocaleni bohaterowie - Cindy, Buddy, Brenda, Ray, Theo, Dwight i Shorty – opuszczają Piekielny Dom.

Dwa miesiące później Cindy nadal jest zadowoloną z życia studentką, opiekuje się gadającą papugą z Piekielnego Domu oraz spotyka się z Buddym. Para wybiera się na spacer po kampusie uniwersyteckim. Przy stanowisku z hot-dogami w sprzedawcy Cindy rozpoznaje domniemanie zmarłego Hansona. Buddy ucieka, pozostawiając dziewczynę na pastwę ex-kamerdynera. Nieoczekiwanie jednak ten zostaje potrącony przez samochód, który prowadzi Shorty, odbywając seks oralny z jednym z damskich duchów Piekielnego Domu. Kane prawdopodobnie wkrótce potem umiera.

Obsada edytuj

Parodie edytuj

  • Dom na Przeklętym Wzgórzu - bohaterowie musieli spędzić określony czas w nawiedzonym budynku, aby otrzymać nagrodę
  • Noc Demonów II Zemsta Angeli – scena w której to Profesor Oldman zmierza w głąb katakumb napotykając demona Angeli z powyższego Horroru
  • Noc Demonów II Zemsta Angeli - Dom z filmu nosi nazwę Hell House (Piekielny Dom) dodatkowo scena uprawiania seksu przez Shortiego z Duchem Angelii
  • Egzorcysta – sekwencja otwierająca film. Opętana dziewczyna nosi imię Megan, podczas gdy bohaterka Egzorcysty nazywała się Regan.
  • Nawiedzony – sytuacja, w której grupa nieznajomych zostaje zaproszona do nawiedzonego domostwa, by wziąć udział w szemranym eksperymencie naukowym. Także postać Theo oraz ducha Hugh Kane’a (w Nawiedzonym pojawił się duch imieniem Hugh Crane).
  • Clue - wątek zaproszenia grupy osób do tajemniczego/opuszczonego domu, gdzie dzieją się dziwne rzeczy i późniejsze rozdzielenie się gości w celu znalezienia mordercy. Rolę kamerdynera (w "Clue") grał Tim Curry.
  • Duch – klaun spod łóżka Raya, wizyta ducha w sypialni Alex i jej koszulka z napisem „69” oraz atak marihuany na Shorty’ego.
  • Hannibal – kiedy Shorty siedzi odurzony narkotykami przy kuchennym stole, z otworzoną czaszką.
  • Brudny Harry – cytat „Do you feel lucky punk?”.
  • Mission: Impossible II – pościg Dwighta i ducha Hugh Kane’a.
  • Koszmar z ulicy Wiązów – scena, w której Alex uprawia seks z duchem Hugh Kane’a i jest włóczona po ścianach i suficie przypomina scenę morderstwa Tiny Gray.
  • Koszmar z ulicy Wiązów III: Wojownicy snów – scena, w której szkielet wydobywa się z gruzów, a następnie goni Cindy.
  • Aniołki Charliego – scena, w której Cindy, Brenda i Theo walczą z Hansonem. Także postać Alex Monday nawiązuje otwarcie do bohaterki Alex Munday, kreowanej w Aniołkach Charliego przez Lucy Liu.
  • Co kryje prawda – czerwona sukienka, którą Cindy ma na sobie w jednej ze scen. Istnieje także usunięta scena, w której Cindy niemalże tonie w wannie, ponieważ nie może się poruszyć.
  • Przyczajony tygrys, ukryty smok – sekwencja prezentowania stylów walki przez Cindy, podczas pojedynku z Hansonem.
  • Titanic oraz Człowiek widmo – scena, w której Cindy i Buddy zostają uwięzieni przez Hugh Kane’a w chłodni.
  • MacGyver – gdy Cindy, nadal zamknięta z Buddym w chłodni, z kilku przedmiotów zbudowała spychacz.
  • Stary, gdzie moja bryka? – scena, w której Ray i Tommy odkrywają, że są wzajemnie wytatuowani.
  • Piątek 13. – postać Megan Voorhees nawiązuje do postaci Jasona i Pameli Voorheesów.
  • Smętarz dla zwierzaków – atak kota oraz powolny motyw muzyczny użyty w momencie jego pojawienia się.
  • Twister – tornado pojawiające się w scenie walki Cindy, Brendy i Theo z Hansonem.
  • Amityville – scena, w której Ojciec Harris udaje się do toalety.
  • Ulice strachu – fatalny śpiew Cindy w samochodzie jest parodią do pierwszego morderstwa w filmie Ulice strachu.
  • Wściekły Byk – walka Cindy z kotem.
  • The Rocky Horror Picture Show – w roli profesora występuje Tim Curry, odtwórca głównej roli w filmie The Rocky Horror Picture Show, Hanson przypomina postać Riff Raffa, natomiast Dwight porusza się na wózku inwalidzkim tak jak dr. Scott.
  • Cast Away: Poza światem – w jednej z usuniętych scen Shorty posiada piłkę do siatkówki z narysowaną na niej twarzą.
  • Paulie – gadający ptak – postać gadającej papugi.
  • Najsłabsze ogniwo – kwestia „Jesteś najsłabszym ogniwem, wypadasz z gry”.
  • Harry Potter – książka Cindy pt. Harry Pojjeb.
  • W rytmie hip-hopu - kiedy Shorty pokazuje Cindy 'luzackie' ruchy
  • Upadek - napis na autobusie na początku filmu
  • Hello, Dolly! - piosenka śpiewana przy fortepianie w pierwszej scenie filmu

Box office edytuj

  US$ 141,220,678

Przypisy edytuj

Linki zewnętrzne edytuj