Strofa dwunastowersowa

Strofa dwunastowersowastrofa składająca się z dwunastu wersów, połączonych różnymi układami rymów. W poezji europejskiej występuje bardzo rzadko w porównaniu ze strofami o długości do dziesięciu linijek[1]. Ze strof dwunastowersowych składa się średniowieczny angielski poemat alegoryczny Perła[2]. O konstrukcji tego aliteracyjnego utworu pisał między innymi D.J. Williams[3]. Algernon Charles Swinburne ze strof dwunastowersowych zbudował podwojoną sestynę The Complaint of Lisa. W poezji polskiej strofę dwunastowersową wykorzystał Leonard Sowiński w wierszu Widmo Ruiny[4]. Strofą dwunastowersową posłużył się też w poemacie Imago mundi Wojciech Wencel[5]. W literaturze czeskiej strofa dwunastowersowa pojawia się na przykład u Svatopluka Čecha w Pieśniach niewolnika.

Vidím snahy roztříštěné,
slyším hesel pustou směs,
duchů proud se různo žene,
smetá dnes, co včera vznes’,
každý hlásá nové zvěsti,
každý jiné dráhy klestí,
každým jitrem nový vůdce
vstává s rušnou družinou –
kéž by raděj’ všechny ruce
v houšť se shlukly družně spjatou
za velikou, za všem svatou,
za myšlénku jedinou!
Svatopluk Čech, Písně otroka XXII

Przypisy

edytuj
  1. Wiktor Jarosław Darasz, Mały przewodnik po wierszu polskim, Kraków 2003, s. 154.
  2. Wiktor J. Darasz, Perła po polsku, czyli próba przekładu pewnej poetyki Język polski, 4/2001, s. 306.
  3. D.J. Williams, Alliterative Poetry in th Fourteenth and Fifteenth Century, [w:] The Penguin History of Literature, Vol. I, The Middle Ages, Edited by W.F. Bolton, Penguin Books, London 1993, s. 164–165.
  4. Leonard Sowiński: O zmroku. bc.wbp.lublin.pl, 1885. s. 10–12. [dostęp 2017-02-19]. (pol.).
  5. Szymon Babuchowski: Wybrane problemy poezji Wojciecha Wenzla. sbc.org.pl, 2006. [dostęp 2017-02-24]. (pol.).