Wikipedia

Studio Opracowań Filmów w Łodzi

Studio Opracowań Filmów w Łodzi – nieistniejące polskie studio filmowo-telewizyjne w Łodzi. Studio działało przy ulicy Traugutta w Łodzi, później przy ulicy Łąkowej 29.

Historia edytuj

Początki Studia Opracowań Filmów w Łodzi sięgają 1949 roku[1]. Wtedy to, w Wytwórni Filmów Fabularnych w Łodzi powstał Wydział Dubbingu[2]. Formalnie Studio Opracowań Filmów w Łodzi powstało w 1955 roku[3]. Założycielem studia był Seweryn Nowicki.[potrzebny przypis] Było to pierwsze studio dubbingowe powstałe w Polsce po II wojnie światowej[1]. Zajmowało się również udźwiękowieniem polskich filmów.

Studio zbudowano przy ul. Traugutta 8[1]. Przejście z sali projekcyjnej do kabiny kinomechanika prowadziło przez podwórko[1]. Studio zostało wyposażone w sprzęt wyprodukowany w ZSRR[1]. Przez pierwszy rok działalności, kadrę studia szkolili radzieccy filmowcy[1]. Byli to: reżyser Aleksiej Złotnicki, operator dźwięku Włodzimierz Dmitriew oraz montażystka Katarzyna Karpowa[1]. Ówcześnie dubbingowane filmy były również radzieckiej produkcji[1]. Pierwszym z nich był Harry Smith odkrywa Amerykę Michaiła Romma, gdzie reżyserką polskiej wersji była Maria Kaniewska[1].

Od lat 60. XX wieku Studio Opracowań Filmów w Łodzi posiadało również niewielką salkę kinową w kamienicy przy ul. H. Sienkiewicza 33, służącą do wstępnych projekcji filmów w wersjach oryginalnych i seansów kolaudacyjnych.

Do pracy przy dubbingowaniu zatrudniani byli w większości łódzcy aktorzy, ale przez Studio przewinęła się też znacząca liczba aktorów warszawskich o czym niejednokrotnie wspominają w swoich opublikowanych wspomnieniach lub wywiadach.

Po zmianie ustroju politycznego w Polsce (1989), Studio zostało formalnie przeniesione do Warszawy[3] (przekształcone w Studio Opracowań Dialogowych w Warszawie). U podstawy tamtych działań w znacznym stopniu legły przyczyny ekonomiczne, ponieważ praca w nim wiązała się z dodatkowymi, nieraz znaczącymi, honorariami dla zatrudnianych na umowę-zlecenie aktorów. Dla aktorów warszawskich praca w Studio wiązała się z koniecznością uciążliwych dojazdów do Łodzi. Przeniesienie Studia do Warszawy było początkiem końca „Łodzi filmowej”. Potem kolejno padły Łódzkie Zakłady Kopii Filmowych oraz Wytwórnia Filmów Fabularnych.[potrzebny przypis]

Studio Opracowań Filmów w Łodzi zostało zlikwidowane 30 listopada 1997 r.[4] W 1998 roku, Łódzkie Centrum Filmowe sprzedało usługi związane z udźwiękowieniem firmie Toya[1].

Reżyserzy edytuj

Przypisy edytuj

  1. ↑ a b c d e f g h i j Jakub Wiewiórski. Filmowe opowieści: Harry Smith mówi po polsku. „Gazeta Wyborcza: Magazyn Łódź”, s. 9, 9 czerwca 2017. Agora SA.  Zob. wersja online
  2. ↑ Paulina Miernik: I kto to mówi po polsku?. [w:] PolskieRadio.pl - serwis informacyjny Polskiego Radia [on-line]. 21 lutego 2008. [dostęp 2017-06-25].
  3. ↑ a b Tadeusz Kowalski (red.): Państwowe wytwórnie filmowe. [w:] Kinematografia - W kierunku rynku i Europy [on-line]. kongreskultury.pl. s. 22. [dostęp 2012-09-19]. [zarchiwizowane z [brak tego adresu] (2010-03-31)].
  4. ↑ Monitor Sądowy i Gospodarczy, „Monitor Sądowy i Gospoodarczy” (114/1997), 4 lipca 1997.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Studio_Opracowań_Filmów_w_Łodzi&oldid=73604719”