Stylici
forma chrześcijańskiej ascezy, której cechą charakterystyczną było spędzanie życia na modlitwie i pokucie na podwyższeniu umieszczonym na szczycie kolumny (po grecku stylos), która pozostała tam przez wiele lat, a nawet do śmierci
Stylici (z greki słupnicy) – chrześcijańscy asceci, którzy w akcie dobrowolnej pokuty prowadzili życie w odosobnieniu, przebywając na słupach.
W Syrii i Palestynie pojawiła się w IV wieku surowa forma ascezy polegająca na oddawaniu się wieloletniej pokucie przez przebywanie na słupie[1]. Pokutnicy wzbudzali szacunek i podziw u współczesnych i już za życia spotykali się z powszechną czcią, a po śmierci wielu z nich otoczono kultem jako świętych. Stylityzm ze względu na warunki klimatyczne nie rozprzestrzenił się na Zachodzie, mimo iż słupy zwieńczone były szałasami[2]. Najbardziej znaną postacią wśród pokutników jest Szymon Słupnik (Starszy), który jako chronologicznie pierwszy obrał ten szczególny sposób życia, na słupie[3].
Zobacz też edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ Już za życia eremitów słupy stawały się miejscami pielgrzymek.
- ↑ Encyklopedia popularna PWN.. T. 8. Warszawa: Świat Książki, 1997, s. 475. ISBN 83-7129-471-9.
- ↑ Henryk Fros SJ, Franciszek Sowa: Księga imion i świętych.
Bibliografia edytuj
- Święci na każdy dzień. T. III: Maj. Kielce: Wydawnictwo Jedność, 2009, s. 99. ISBN 978-83-7558-295-6.
- Wielka ilustrowana encyklopedja powszechna. T.XVI Kraków. s. 250
