Sudetendeutsches Freikorps
Sudetendeutsches Freikorps (SFK, czes. Sudetoněmecký sbor dobrovolníků, pol. Sudeckoniemiecki Wolny Korpus), znane również jako Freikorps Henlein[3] (pol. Wolny Korpus Henleina) czy Sudetendeutsche Legion[4] (pol. Legion Sudeckoniemiecki) – paramilitarna, pronazistowska organizacja Niemców sudeckich działająca w latach 1938–1939 na terenie Czechosłowacji jako tzw. V kolumna. Odegrała ona znacząca rolę w zajęciu Kraju Sudetów przez III Rzeszę[5].
| |
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie |
17 września 1938 (rozpoczęcie kampanii terrorystycznej) |
| Rozformowanie |
marzec 1939 |
| Dowódcy | |
| Ostatni | |
| Działania zbrojne | |
| Dywersja przed i podczas zajęcia Czechosłowacji przez III Rzeszę | |
| Organizacja | |
| Dyslokacja | |
| Rodzaj wojsk | |
| Skład | |
Działalność edytuj
„Ordnerzy” byli szkoleni w III Rzeszy do atakowania infrastruktury, administracji, obiektów wojskowych i personelu zarówno cywilnego jak i wojskowego na terenie Czechosłowacji. Według niektórych źródeł zabili oni ponad 100 osób oraz porwali i wywieźli do Niemiec ponad 2000 czechosłowackich obywateli, w tym opozycjonistów[6].
Organizacja zakończyła działalność po utworzeniu Protektoratu Czech i Moraw (w marcu 1939)[5].
Struktura SFK edytuj
Dowództwo edytuj
-
Konrad Henlein (1898–1945), dowódca SFK -
Karl Hermann Frank (1898–1946), zastępca dowódcy SFK -
Max Jüttner (1888–1963), oficer łącznikowy SA przy SFK -
Gottlob Berger (1896–1975), oficer łącznikowy SS przy SFK
.jpg)
Skład bojowy edytuj
| Grupa[7] | Numer | Sztab | Skład | Teren operacji | Dowódca |
|---|---|---|---|---|---|
| Schlesien (Śląsk), później Hirschberg i Breslau | I, później V i VI | Breslau | 6.851 członków w 11 batalionach (stan na 27 września 1938) | między Ratibor a Zittau | Fritz Köllner (1904−1986) |
| Sachsen (Saksonia) | II, później IV | Dresden | 13.264 członków w 14 batalionach w 71 kompaniach (stan na 1 października 1938) | teren między Zittau a Asch | Franz May (1903–1969) |
| Bayrische Ostmark (Bawarska Marchia Wschodnia) | III | Bayreuth | 5.999 członków w 7 batalionach w 28 kompaniach (stan na 27 września 1938) | teren między Asch a Bayerisch Eisenstein | Willi Brandner (1909−1944) |
| Alpenland / Donau (teren Alp / Dunaj), później Wien i Linz | IV, później I i II | Wiedeń | 7.798 członków w 9 batalionach w 41 kompaniach (stan na 27 września 1938) | teren między Bayerisch Eisenstein a Poysdorf | Friedrich Bürger (1899−1972) |
Odniesienia w kulturze edytuj
Zobacz też edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ Werner Röhr: Der «Fall Grün» und das Sudetendeutsche Freikorps. 2007, s. 250. (niem.).
- ↑ Emil Hruška. Sudetendeutsche Kapitel – Studie zu Ursprung und Entwicklung der sudetendeutschen Anschlussbewegung. „Deutsch-Tschechische Nachrichten-Dossier”. 2, s. 71, 2003. München. (niem.).
- ↑ Martin Broszat. Das Sudetendeutsche Freikorps. „Vierteljahrshefte für Zeitgeschichte”. 9 (1), s. 47, 1961. (niem.).
- ↑ Ralf Gebel: „Heim ins Reich!“: Konrad Henlein und der Reichsgau Sudetenland (1938–1945). München: 1999, s. 158. (niem.).
- ↑ a b Arbeitsstelle „Historische Stereotypenforschung“ am Institut für Geschichte der Carl von Ossietzky Universität Oldenburg: Werner Röhr: Der »Fall Grün« und das Sudetendeutsche Freikorps. www.bohemistik.de. [dostęp 2011-07-26]. (niem.).
- ↑ Volker Zimmermann: Die Sudetendeutschen im NS-Staat. Politik und Stimmung der Bevölkerung im Reichsgau Sudetenland (1938–1945). Essen: 1999. ISBN 3-88474-770-3. (niem.).
- ↑ Dane w tabeli pochodzą z: Werner Röhr: Der «Fall Grün» und das Sudetendeutsche Freikorps, 2007, ss. 251f.
- ↑ Uloupená hranice. POMO Media Group s.r.o.. (cz.).
- ↑ Dny zrady I., II. (1973). Filmová databáze s.r.o.. (cz.).