Sybil Ludington
 |
Ten artykuł od 2023-12 wymaga uzupełnienia informacji. |
 |
Ten artykuł należy dopracować |
Sybil Ludington (ur. 5 kwietnia 1761 we Fredericksburgu, zm. 26 lutego 1839 w Unadilli) – amerykańska bohaterka wojny o niepodległość Stanów Zjednoczonych.
| |
| Data i miejsce urodzenia |
5 kwietnia 1761 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
Urodziła się 5 kwietnia 1761 r. we Fredericksburgu (obecnie Ludingtonville w stanie Nowy Jork)[1]. Była jednym z dwanaściorga dzieci Henry’ego Ludingtona i jego żony Abigail. Jej ojciec przez wiele lat służył w brytyjskiej armii i dosłużył się w niej stopnia pułkownika, jednak po wybuchu wojny o niepodległość Stanów Zjednoczonych przeszedł na stronę rewolucjonistów[2] i został oficerem nowojorskiej milicji, a później współpracownikiem gen. George’a Washingtona. Zgodnie z tradycyjnym przekazem, spisanym około 100 lat później, w dniu 26 kwietnia 1777 r. do domu Ludingtonów przybył posłaniec, donoszący o ataku sił gubernatora Williama Tryona na Danbury, położone 25 km dalej. W miejscowości tej znajdowały się składy amunicji i wyposażenia dla milicji z całego regionu. W odpowiedzi Ludington rozpoczął natychmiast organizowanie oddziału milicji[1].
Zgodnie z tradycją, Sybil Ludington zgłosiła się lub została poproszona przez ojca do przekazania rozkazów o zbiórce i zwołania okolicznej ludności do jego domu jeszcze przed świtem. W ciągu nocy szesnastolatka przejechała konno 65 km po nieznanych jej drogach[1] w hrabstwie Dutchess (obecnie Putnam)[2], od Mahopac po Stormville, roznosząc wieści o alarmie[1], mimo niesprzyjającej deszczowej pogody i ryzyka pojmania przez Brytyjczyków. Jej rajd był trzykrotnie dłuższy niż rajd Paula Revere’a[2]. Za ten czyn otrzymała osobiste podziękowania od George’a Washingtona[2].
W 1784 r. poślubiła Edwarda Ogdena, prawnika[1] i sierżanta w wojnie o niepodległość, i zamieszkała w Catskill. Z tego małżeństwa miała jednego syna, Henry’ego Ogdena. Po śmierci męża zakupiła tawernę i z zarobionych środków pomagała finansowo synowi w uzyskaniu wykształcenia prawniczego[2].
26 lutego 1839 r. zmarła w Unadilli[1], rok po swoim synu i została pochowana koło ojca[2].
Jej brązowy pomnik na grzbiecie konia Star dłuta Anny Hyatt Huntington odsłonięto w 1975 r. w Carmel. Jej pamięci poświęcono jeden ze znaczków pocztowych wydanych z okazji dwustulecia Stanów Zjednoczonych, a wiersz jej wyczynowi poświęcił w 1940 r. Berton Braley[2].