System autonomiczny (cybernetyka)
System autonomiczny, Autonom – w cybernetyce to system mający zdolność sterowania się oraz zdolność przeciwdziałania utracie zdolności sterowania się. Aby spełnić te dwa warunki musi on zawierać, jako podsystemy, odpowiednio powiązane następujące organy: receptory, efektory, korelator, alimentator, akumulator i homeostat.
Termin "system autonomiczny" (autonom), wprowadził Marian Mazur. W swoich wcześniejszych publikacjach używał w takim samym znaczeniu terminu "układ samodzielny". Pojęcie "systemu autonomicznego" stało się podstawą naukową rozwoju polskiej szkoły cybernetyki społecznej.
Bibliografia edytuj
 |
Ta sekcja od 2021-06 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł. |
- Mazur M., Cybernetyczna teoria układów samodzielnych. PWN, Warszawa 1966.
- Mazur M., Cybernetyka i charakter. Wyd. 1, PIW, Warszawa 1976.
- Mazur M., Cybernetyka i charakter. Psychologia XXI wieku. Wyd. 2, zm., Aula, Podkowa Leśna 1996. ISBN 83-85275-41-X
- Mazur M., Cybernetyka i charakter. Wyd. 3, Wyższa Szkoła Zarządzania i Przedsiębiorczości im. B. Jańskiego, Warszawa 1999. ISBN 83-87897-07-8
- Węgrzyn M., Zagadnienie minimalnego autonomu. Przejście od systemów działaniowych do systemów konfiguracyjnych. [w:] Problemy Genezy, Tom XV, Nr 1-2 (215-216), 2007, s. 43-50.