Szacki Park Narodowy

park narodowy na Ukrainie

Szacki Park Narodowy (ukr. Шацький національний природний парк) – park narodowy położony w obwodzie wołyńskim na Ukrainie. Utworzony 28 grudnia 1983 w celu ochrony rzadkich naturalnych kompleksów w rejonie Jezior Szackich.

Szacki Park Narodowy
Шацький національний природний парк
Logotyp Szacki Park Narodowy
Ilustracja
park narodowy
Państwo

 Ukraina

Obwód

 wołyński

Data utworzenia

28 grudnia 1983

Powierzchnia

48 977 ha

Położenie na mapie obwodu wołyńskiego
Mapa konturowa obwodu wołyńskiego, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Szacki Park Narodowy”
Położenie na mapie Ukrainy
Mapa konturowa Ukrainy, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Szacki Park Narodowy”
51°31′01,2″N 23°49′12,0″E/51,517000 23,820000
Strona internetowa

Historia i charakterystyka edytuj

Początkowo posiadał powierzchnię 32 515 ha; w 1999 obszar Parku został powiększony do 48 977 ha (powierzchnia całkowita). Teren parku został podzielony na cztery strefy o różnych reżimach ochronnych. Są to strefy: ochrony ścisłej (5 144,9 ha), regulowanej rekreacji (12 971,1 ha), stacjonarnej rekreacji (978 ha) i gospodarcza (29 883 ha). Największym bogactwem Parku są 24 jeziora o łącznej powierzchni 6400 ha, które stanowią około 14% jego powierzchni. Największym z nich jest jezioro Świtaź, zwane na Ukrainie Ukraińskim Bajkałem (2 750 ha). Ponad połowę powierzchni parku zajmują lasy, w większości bory sosnowe[1]. 4% powierzchni Parku zajmują torfowiska, które występują głównie w pobliżu jezior. Największy kompleks torfowisk znajduje się we wschodniej części Parku. Około 7% powierzchni zajmują łąki, a 25% – pola uprawne i tereny zabudowane. Największą miejscowością jest osiedle miejskie Szack, w którym znajduje się siedziba dyrekcji Parku.

W 2002 Park wszedł w skład szackiego rezerwatu biosfery o powierzchni całkowitej ok. 75 tys. ha.

Aktualnie razem z polskim rezerwatem biosfery Polesie Zachodnie (140 tys. ha) oraz białoruskim rezerwatem biosfery Polesie Nadbużańskie tworzy on Transgraniczny Rezerwat Biosfery Polesie Zachodnie[2].

Po wybuchu reaktora w elektrowni czernobylskiej, pobierano w latach 1994-2000 próbki gleb z zachodniej części parku. Stwierdzono w nich obecność naturalnych radionuklidów, jak i radioaktywny cez 137 oraz, w mniejszym zakresie, cez 134. Według przewidywań naukowców zmiany stężenia cezu w 50-centymetrowej warstwie gleby będzie następować w tym rejonie do około 2070 roku[3].

Przyroda edytuj

Flora parku to 789 gatunków roślin, w tym 32 wymienione w Czerwonej Księdze Ukrainy. Fauna to 33 gatunki wymienione w Czerwonej Księdze Ukrainy.

Na terenie Parku wyróżniono 343 gatunki kręgowców: 30 gatunków ryb, 12 gadów, 7 płazów, 250 ptaków i 44 ssaków[4].

Wśród rzadkich dla regionu oznaczono: strzeblę błotną, karasia pospolitego, ropuchę paskówkę, żółwia błotnego i gniewosza plamistego. Wśród ptaków około 200 to gatunki lęgowe. Do najrzadszych należą: żuraw, cietrzew, bocian czarny, srokosz, gadożer, derkacz, bielik. W końcu XX wieku stwierdzono po raz pierwszy na terenie parku, jak i całego Polesia Wołyńskiego, występowanie nocka dużego. Z najrzadszych ssaków żyją na tym terenie m.in.: gronostaj europejski, borsuk europejski, wydra oraz żbik europejski[4].

Większe jeziora wchodzące w skład Parku edytuj

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

  1. Szackich jezior błękit, refa.franciszkanie.pl. [dostęp 2014-11-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-11-25)].
  2. Rezerwat biosfery Polesie Nadbużańskie. Część I – Walory przyrodnicze i kulturowe, pracownia.org.pl
  3. V. Hrabovskyy, O. Dzendzelyuk, I. Katerynchuk, Investigations on the radionuclide contaminationin the soils of Shatsk National Natural Park (the Volyn Region, Ukraine) in the period 1994-2000, w: Acta Agrophysica, PAN, Lublin, 67/2002, s. 114, ISSN 1234-4125
  4. a b J. Tsaryk, I. Gorban, O. Holovachov, I. Shydlovskyy, L. Gorban, I. Dykyy, V. Lesnik, V. Matejchyk, J. Pudlyk, M. Senyk, ''Ecological factors influencing biodiversity preservation in the Shatsk National Natural Park'', w: ''Acta Agrophysica'', nr 67/2002, s. 285, ISSN 1234-4125
  5. Za czasów administracji polskiej jezioro to określano wymiennie obiema nazwami, które pochodziły od wsi Pulemiec i Pulmo, leżących na przeciwległych brzegach jeziora