Szczęsny Bykowski-Jaxa

Szczęsny Jaxa-Bykowski (ur. 3 maja?/15 maja 1898 w Samarkandzie, zm. 30 kwietnia 1940 w Katyniu) – podporucznik rezerwy kawalerii Wojska Polskiego, agronom, redaktor naczelnyPoradnika Gospodarskiego”, ofiara zbrodni katyńskiej.

Szczęsny Jaxa-Bykowski
podporucznik rezerwy kawalerii podporucznik rezerwy kawalerii
Data i miejsce urodzenia

15 maja 1898
Samarkanda

Data i miejsce śmierci

30 kwietnia 1940
Katyń

Przebieg służby
Lata służby

1917–1920, 1939–1940

Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Formacja

I Korpus Polski

Jednostki

17 pułku ułanów

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa
kampania wrześniowa

Odznaczenia
Krzyż Walecznych (1920–1941, trzykrotnie) Medal Niepodległości Srebrny Krzyż Zasługi Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Zwycięstwa (międzyaliancki)

Życiorys edytuj

Urodził się 15 maja 1898 w Samarkandzie, w rodzinie Ludwika i Anny z Kurowskich. Ukończył gimnazjum w Petersburgu (1917). Żołnierz 3 pułku ułanów I Korpusu Polskiego w Rosji. Od 1918 w Wojsku Polskim. Uczestnik wojny 1920 r. W 1920 parlamentariusz do sztabu armii sowieckiej w Płocku. Po wojnie został przeniesiony do rezerwy z przydziałem do 17 pułku ułanów[1]. Na stopień podporucznika został mianowany ze starszeństwem z 1 lipca 1925 w korpusie oficerów rezerwy kawalerii[2]. W 1934 posiadał przydział w rezerwie do 4 Pułku Strzelców Konnych w Płocku[3].

W okresie międzywojennym ukończył Akademię Rolniczą w Bydgoszczy (1922). W czasie studiów mieszkał na ul. Gimnazjalnej 1[4]. Studiował w Wyższej Szkole Handlowej i Szkole Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie (1925–1926). W 1925 został przyjęty do warszawskiej Korporacji Akademickiej Arkonia[5][1] (nr ew. 1024)[6]. W 1929 był wicedyrektorem Działu Rolniczego Powszechnej Wystawy Krajowej w Poznaniu[7]. Od 5 marca 1933 (z roczną przerwą) do wybuchu II wojny światowej był redaktorem naczelnym „Poradnika Gospodarskiego”[8].

W kampanii wrześniowej wzięty do niewoli radzieckiej, osadzony w Kozielsku. 28.04.1940 został przekazany do dyspozycji naczelnika obwody smoleńskiego NKWD, lista wywózkowa LW 052/1 z 27.04.1940[9]. Został zamordowany 30 kwietnia 1940[10][9] przez NKWD w lesie katyńskim.

Życie prywatne edytuj

Mieszkał w Poznaniu. Żonaty z Margeritą bar. Korff[11], miał dwie córki[9].

Upamiętnienie edytuj

5 października 2007 minister obrony narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień porucznika[12]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

Ordery i odznaczenia edytuj

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

  1. a b Przedstawiciele rodu Jaxa Bykowskich w służbie Rzeczypospolitej, 2012, s. 142.
  2. Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 124.
  3. Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 608.
  4. Adresy miasta Bydgoszczy na rok 1922, 1922, s. 210.
  5. Arkonia - Polska Korporacja Akademicka [online], www.arkonia.pl [dostęp 2017-08-03].
  6. PUBLIK, Fraternities Archive [online], www.archiwumkorporacyjne.pl [dostęp 2017-08-03].
  7. a b M.P. z 1929 r. nr 233, poz. 536 „za zasługi przy organizacji Powszechnej Wystawy Krajowej w Poznaniu”.
  8. Stanisław Sawicki, 75 lat „Poradnika Gospodarskiego”, „Rocznik Historii Czasopiśmiennictwa Polskiego”, 4/1, 1965, s. 109.
  9. a b c Якса-Быковский Щенсны (Jaxa-Bykowski Szczęsny s. Ludwika i Anny), „Бессмертный барак” [dostęp 2017-08-03].
  10. Убиты в Катыни 2015 ↓, s. 862.
  11. a b c d e Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest? Uzupełnienia i sprostowania. Warszawa: Wydawnictwo Głównej Księgarni Wojskowej, 1939, s. 33. [dostęp 2021-07-05].
  12. Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
  13. M.P. z 1937 r. nr 178, poz. 294 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.

Bibliografia edytuj

Linki zewnętrzne edytuj

http://agrobiol.sggw.pl/fizjologia/media/Biogramy%20studentow%20i%20absolwentow%20SGGW%20zamordowanych%20w%20Katyniu.pdf