Szczawian strontu
Szczawian strontu, (COO)
2Sr – organiczny związek chemiczny z grupy szczawianów, sól strontu i kwas szczawiowego.
| ||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||
| Ogólne informacje | ||||||||||||||||||||||||||||
| Wzór sumaryczny |
C2O4Sr | |||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Inne wzory |
(COO)2Sr | |||||||||||||||||||||||||||
| Masa molowa |
175,65 g/mol | |||||||||||||||||||||||||||
| Wygląd |
biały proszek[3] | |||||||||||||||||||||||||||
| Identyfikacja | ||||||||||||||||||||||||||||
| Numer CAS | ||||||||||||||||||||||||||||
| PubChem | ||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||
| Podobne związki | ||||||||||||||||||||||||||||
| Podobne związki | ||||||||||||||||||||||||||||
Otrzymywanie edytuj
Można otrzymać go poprzez ogrzewanie mrówczanu strontu do ok. 400 °C. Inne metody to przepuszczenie dwutlenku węgla nad strontem metalicznym w temp. 360 °C[potrzebny przypis], a także w wyniku reakcji strącania osadu[5]:
Właściwości edytuj
Jest trudno rozpuszczalny zarówno w wodzie, jak i rozpuszczalnikach organicznych (etanol, eter dietylowy). Z roztworu wodnego krystalizuje w postaci hydratów SrC
2O
4·H
2O, SrC
2O
4·½H
2C
2O
4·H
2O lub produktów niestechiometrycznych[5].
Uwodniona sól podczas ogrzewania najpierw ulega dehydratacji, następnie rozkłada się do węglanu strontu, który przy dalszym grzaniu daje tlenek strontu[5]:
- SrC
2O
4·H
2O → SrC
2O
4 + H
2O↑ - (reakcja przebiega w 130–250 °C)
- SrC
2O
4 → SrCO
3 + CO↑ - (reakcja przebiega w 420–590 °C)
- SrCO
3 → SrO + CO
2↑ - (reakcja przebiega w 770–1020 °C)
Wobec utleniaczy (np. nadmanganianu potasu) ma właściwości redukujące.
Zastosowanie edytuj
Stosowany jest do produkcji mieszanin pirotechnicznych, które wykorzystuje się np. w środkach sygnalizacyjnych – szczawian strontu barwi płomień na kolor czerwony[6].
Szkodliwość edytuj
W dużych stężeniach działa drażniąco na skórę i błony śluzowe, szczególnie rozpylony. Wdychanie pyłu może powodować pylicę.
Przypisy edytuj
- ↑ a b Nomenklatura związków organicznych 2023 ↓, P-65.1.1.1 Nazwy zachowane jako nazwy preferowane przez IUPAC, s. 698.
- ↑ Nomenklatura związków organicznych 2023 ↓, P-65.6.2 Sole, s. 752.
- ↑ Szczawian strontu (nr 574163) – karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich (Merck) na obszar Polski. [dostęp 2018-01-29]. (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki)
- ↑ Szczawian strontu (nr 574163) (ang.) – karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich (Merck) na obszar Stanów Zjednoczonych. [dostęp 2018-01-29]. (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki)
- ↑ a b c E. Knaepen i inni, Preparation and thermal decomposition of various forms of strontium oxalate, „Thermochimica Acta”, 284 (1), 1996, s. 213–227, DOI: 10.1016/0040-6031(96)02863-8 (ang.).
- ↑ Masy ogni sygnalizacyjnych, [w:] A. Szydłowski, Podstawy pirotechniki, Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1957, s. 194.
Bibliografia edytuj
- Henri A. Favre, Warren H. Powell, Nomenklatura związków organicznych. Rekomendacje IUPAC i nazwy preferowane 2013, Komisja Terminologii Chemicznej Polskiego Towarzystwa Chemicznego (tłum.), wyd. 5, Narodowy Komitet Międzynarodowej Unii Chemii Czystej i Stosowanej, [2023].