Szejk Tusi
Abu Dżafar Muhammad Ibn Hassan Tusi (pers. ابوجعفر محمد بن حسن طوسی), potocznie zwany Szejkiem Tusi (pers. شیخ طوسی), Szejk al-Taʾifah (arab. شيخ الطائفة) (ur. około 995 w Tus, zm. 2 grudnia 1067 w Nadżafie) – perski uczony muzułmański, szyita, autor znanych i wysoko cenionych przez szyitów zbiorów tradycji pt. „Tahdhib al-Ahkam” i „Al-Istibsar” będących częścią czterech głównych prac-zbiorów hadisów islamu szyickiego.
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Miejsce spoczynku | |
| Zawód, zajęcie |
uczony, wykładowca, narrator hadisów |
| Wyznanie | |
Szejk Tusi urodził się w starożytnym mieście Tus, na terenie dzisiejszego Iranu. Następnie udał się do Bagdadu, pod panowaniem Bujidzów, aby pogłębiać i przekazywać islamską wiedzę. Po złupieniu miasta przez Seldżukidów i utracie wielu dzieł, Tusi udał się do Nadżafu, gdzie założył seminarium teologiczne, późniejszego duchowego miasta szyitów. Tam też zmarł 2 grudnia 1067[1][2].
Autor wielu zaginionych i zniszczonych (w najeździe Seldżukidów) prac, polemik i rozpraw. Jako usulita prowadził intensywne debaty z achbarystami w obrębie szkoły dżafaryckiej[3].
Przypisy edytuj
- ↑ IslamicLaws: Sheikh Abu Jafar Toosi
- ↑ ImamReza: Shaykh Tusi. [dostęp 2016-08-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-06-12)].
- ↑ Clifford Edmund Bosworth & Brill Archive, 1989. The Encyclopedia of Islam. Księga 6, s. 549