Szkoła Podchorążych Rezerwy Piechoty w Zambrowie
Szkoła Podchorążych Rezerwy Piechoty – szkoła podchorążych rezerwy piechoty Wojska Polskiego II RP.
 Odznaka pamiątkowa SPR Piech. | |
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie | |
| Rozformowanie | |
| Nazwa wyróżniająca |
nie posiadała |
| Patron |
nie posiadała |
| Tradycje | |
| Nadanie sztandaru |
nie posiadała |
| Kontynuacja | |
| Dowódcy | |
| Pierwszy |
ppłk piech. Stanisław Dąbek |
| Ostatni |
ppłk piech. Władysław Muzyka |
| Działania zbrojne | |
| nie uczestniczyła | |
| Organizacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych | |
| Rodzaj wojsk | |
| Podległość | |
Historia szkoły edytuj
Szkoła została zorganizowana w lipcu 1929, w Zambrowie, na podstawie rozkazu ministra spraw wojskowych Józefa Piłsudskiego z połączenia Baonu Podchorążych Rezerwy Piechoty Nr 4 z Tomaszowa Mazowieckiego, Baonu Podchorążych Rezerwy Piechoty Nr 6 z Zaleszczyk i Baonu Podchorążych Rezerwy Piechoty Nr 9A z Łukowa.
Szkoła podlegała II wiceministrowi spraw wojskowych przez Departament Piechoty Ministerstwa Spraw Wojskowych. Komendant szkoły posiadał uprawnienia dowódcy pułku.
4 lipca 1930 Minister Spraw Wojskowych ustalił, że wzór odznak pamiątkowych batalionów względnie szkół podchorążych rezerwy piechoty ma być zgodny ze wzorem odznaki pamiątkowej Batalionu Podchorążych Rezerwy Piechoty Nr 7. Odznaki poszczególnych batalionów lub szkół różniły się jedynie napisem[2].
15 lipca 1933 Minister Spraw Wojskowych zatwierdził regulamin odznaki pamiątkowej Szkoły Podchorążych Piechoty w Zambrowie i dywizyjnych kursów podchorążych rezerwy[3].
Szkoła Podchorążych Rezerwy Piechoty była jedną z najbardziej znanych podchorążówek w kraju. W latach 1929-1935 ukończyło ją 6239 podchorążych.
W 1935 szkoła została zlikwidowana, a w jej miejsce powołany Batalion Szkolny Podchorążych Rezerwy Piechoty.
Organizacja szkoły w 1929 edytuj
- komenda szkoły
- kwatermistrzostwo
- kompania administracyjna
- kompania łączności podchorążych rezerwy
- kompania pionierów podchorążych rezerwy
- 1 batalion strzelecki podchorążych rezerwy
- 2 batalion strzelecki podchorążych rezerwy
- batalion ciężkich karabinów maszynowych podchorążych rezerwy
Kadra Szkoły Podchorążych Rezerwy Piechoty edytuj
- Komendanci
- ppłk piech. Stanisław Dąbek (1929-1930)
- ppłk dypl. Stefan Kossecki (1930-1931)
- ppłk dypl. piech. Stefan Broniowski (1 VIII – 31 X 1931)
- ppłk piech. Władysław Muzyka (31 X 1931 - 1935)
- Zastępca komendanta - dyrektor nauk
- mjr piech. Antoni I Sikorski (1929 – IX 1930[4])
- ppłk piech. Leopold Ślizowski (do †22 XII 1931 w Warszawie[5])
- mjr piech. Rudolf Ksander (od 22 XII 1931)
- Kwatermistrz
- kpt. piech. Feliks Guttakowski (do III 1932)
- mjr piech. Józef Kiczka (od III 1932[6])
- Oficerowie
- mjr Aleksander Kiszkowski
- mjr piech. Erwin Wolanek (od IX 1930)
- kpt. piech. Marian Borzemski
- por. Józef Ćwiąkalski
- por. Aleksander Kowalski
- kpt. piech. Teofil Zieliński
Absolwenci edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ Ustawa z dnia 9 kwietnia 1938 o powszechnym obowiązku obrony (Dz.U. z 1938 r. nr 25, poz. 220). W skład Sił Zbrojnych II RP wchodziły wojska lądowe nazywane ówcześnie wojskiem i Marynarka Wojenna. Wojsko składało się z jednostek organizacyjnych wojska stałego i jednostek organizacyjnych Obrony Narodowej, a także jednostek organizacyjnych Korpusu Ochrony Pogranicza.
- ↑ Dziennik Rozkazów Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 20 z 4 lipca 1930, poz. 244.
- ↑ Dziennik Rozkazów Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 8 z 15 lipca 1933, poz. 112.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 20 września 1930, s. 295.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 23 marca 1932, s. 271.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 23 marca 1932, s. 233.
Bibliografia edytuj
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
- Jan Łukasiak, Szkoła Podchorążych Rezerwy Piechoty, Ajaks, Pruszków 1999, ISBN 83-88773-68-2.
- Księga pamiątkowa, Szkoła Podchorążych Rezerwy Piechoty Rok 1929/30 (Zambrów), red. mjr Antoni Sikorski https://polona.pl/item/623503/2/