Szlamiec krótkodzioby

Szlamiec krótkodzioby[5] (Limnodromus griseus) – gatunek średniej wielkości ptaka wędrownego z rodziny bekasowatych (Scolopacidae). Gniazduje w północnej części Ameryki Północnej, zimuje na wybrzeżach Ameryki Północnej i Południowej. Nie jest zagrożony.

Szlamiec krótkodzioby
Limnodromus griseus[1]
(J.F. Gmelin, 1789)
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

siewkowe

Podrząd

bekasowce

Rodzina

bekasowate

Podrodzina

słonki

Plemię

Limnodromini

Rodzaj

Limnodromus

Gatunek

szlamiec krótkodzioby

Synonimy
  • Scolopax grisea J.F. Gmelin, 1789[2]
  • Macrorhamphus griseus (J.F. Gmelin, 1789)[3]
Podgatunki
  • L. griseus caurinus Pitelka, 1950
  • L. griseus hendersoni Rowan, 1932
  • L. griseus griseus (J.F. Gmelin, 1789)
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[4]

Zasięg występowania
Mapa występowania

     letnie lęgowiska

     przeloty

     zimowiska

Systematyka i zasięg występowania edytuj

Takson ten jest blisko spokrewniony ze szlamcem długodziobym (L. scolopaceus), który bywał czasami uznawany za jego podgatunek[2].

Zamieszkuje w zależności od podgatunku[2][6]:

Bardzo rzadko zalatuje do Europy[7]. Nie odnotowano żadnych potwierdzonych stwierdzeń na terenie Polski[8][9].

Morfologia edytuj

Wygląd

W okresie godowym ptaki brązowe z ciemnymi cętkami na grzbiecie, wierzch głowy ciemnobrązowy, spód jaśniejszy, również z cętkami. Na piersi wyraźnie zaznaczony rdzawy nalot, dziób samicy dłuższy niż samca. W zimie upierzenie szare z ciemnymi cętkami, dziób ciemny, nogi żółte.

Wymiary średnie
  • długość ciała ok. 25–29 cm[2]
  • rozpiętość skrzydeł ok. 45–51 cm[2]
  • masa ciała ok. 65–154 g[2]

Biotop edytuj

Mokradła tajgi i tundry, zimuje na morskich wybrzeżach.

Rozród edytuj

Gniazdo
Na ziemi.
Jaja
W ciągu roku wyprowadza jeden lęg, składając 4 zielono-brązowe lub oliwkowe, cętkowane jaja.
Wysiadywanie
Jaja wysiadywane są przez okres około 21 dni przez obydwoje rodziców.

Pożywienie edytuj

Bezkręgowce, zwłaszcza robaki morskie, mięczaki, skorupiaki i równonogi. Niewielką część diety stanowi materia roślinna, np. nasiona[10].

Status edytuj

Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje szlamca krótkodziobego za gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern) nieprzerwanie od 1988 roku[4]. W 2017 roku organizacja Partners in Flight szacowała liczebność światowej populacji lęgowej na około 150 tysięcy osobników; trend liczebności populacji w latach 1970–2015 uznała za spadkowy[10].

Przypisy edytuj

  1. Limnodromus griseus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. a b c d e f Van Gils, J., Wiersma, P. & Kirwan, G.M.: Short-billed Dowitcher (Limnodromus griseus). [w:] del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (eds.). Handbook of the Birds of the World Alive [on-line]. 2016. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-08-09)].
  3. D. Lepage: Short-billed Dowitcher Limnodromus griseus. [w:] Avibase [on-line]. [dostęp 2023-01-25]. (ang.).
  4. a b Limnodromus griseus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  5. Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Plemię: Limnodromini Johnsgard, 1981 (Wersja: 2021-06-18). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2021-07-28].
  6. F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): IOC World Bird List (v11.2). [dostęp 2021-07-28]. (ang.).
  7. wynik wyszukiwania: Limnodromus griseus. [w:] Tarsiger.com [on-line]. [dostęp 2021-07-28]. (ang.).
  8. Komisja Faunistyczna Sekcji Ornitologicznej Polskiego Towarzystwa Zoologicznego: Lista awifauny krajowej. Gatunki ptaków stwierdzone w Polsce – stan z 31.12.2021. [dostęp 2023-01-25].
  9. Aneks. Gatunki ptaków stwierdzone w Polsce do 31.12.2021, lecz nie zaliczone do awifauny krajowej. Komisja Faunistyczna Sekcji Ornitologicznej Polskiego Towarzystwa Zoologicznego. [dostęp 2023-01-25].
  10. a b Short-billed Dowitcher Life History. [w:] All About Birds [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. [dostęp 2021-07-28]. (ang.).

Linki zewnętrzne edytuj