Szwadron Reprezentacyjny Prezydenta RP
Szwadron Reprezentacyjny Prezydenta RP – reprezentacyjny szwadron kawaleryjski jazdy polskiej w latach 1947-1948, sformowany jako szwadron honorowy dla prezydenta Rzeczypospolitej.
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie |
27 stycznia 1947 |
| Rozformowanie |
lipiec 1948 |
| Dowódcy | |
| Pierwszy |
rtm Roman Bąkowski |
| Organizacja | |
| Dyslokacja |
Warszawa, koszary 1 pułku szwoleżerów Józefa Piłsudskiego[1] |
| Podległość | |
Historia edytuj
Powstanie szwadronu edytuj
Szwadron został utworzony po rozformowaniu 1 Warszawskiej Dywizji Kawalerii z której rozkazem marszałka Michała Roli-Żymierskiego wydzielono, cytat:
100 ludzi dobrze wyszkolonych oraz 100 koni jednakowej maści i dobrej kondycji i skierowano ich do 4-go Baonu Ochrony, gdzie zostanie sformowany Reprezentacyjny Szwadron Ułanów
Szwadron honorowy dla prezydenta Rzeczypospolitej nakazał sformułować gen. Ksawery Floryanowicz dotychczasowy dowódca 1 Warszawskiej Dywizji Kawalerii. Organizację oddziału przeprowadził major Bronisław Ciepiela. Jednostka liczyła 107 ludzi i 107 koni wierzchowych i składała się z:
- dowódcy szwadronu,
- zastępcy dowódcy do spraw liniowych i polityczno-wychowawczych,
- czterech dowódców plutonów,
- wachmistrza-szefa,
- trzech trębaczy i
- czterech plutonów liniowych.
Szwadron 5 lutego 1947 r. eskortował prezydenta Bolesława Bieruta z Belwederu do Sejmu gdzie prezydent złożył przysięgę. Towarzyszył mu również w drodze powrotnej. W tym samym roku uczestniczył w ceremonii pogrzebowej gen. Karola Świerczewskiego oraz witał i eskortował marszałka Józefa Broz-Tito w czasie jego pobytu w Warszawie[2]. Funkcje reprezentacyjna oddział pełnił do lipca 1948 r., kiedy został rozformowany[3].
Kadra oficerska edytuj
- rtm Roman Bąkowski
- por. Józef Irzeński
- por. Jerzy Okoń
- por. Michał Mikoda
- por. Stanisław Bednarz
- ppor. Władysław Mikołajczyk
- ppor. Henryk Babiński[4].
Zobacz też edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ W koszarach przy ulicy 29 Listopada 28 (obecnie koszary zajmuje 10 Pułk Samochodowy im. mjr. Stefana Starzyńskiego).
- ↑ Zbigniew Gnat-Wieteska, Szwadrony Przyboczne i Szwadron Reprezentacyjny Wojska Polskiego w latach 1919-1948, Pruszków 1992, s. 38.
- ↑ Zbigniew Gnat-Wieteska, Szwadrony Przyboczne i Szwadron Reprezentacyjny Wojska Polskiego w latach 1919-1948, Pruszków 1992, s. 33-41.
- ↑ Zbigniew Gnat-Wieteska, Szwadrony Przyboczne i Szwadron Reprezentacyjny Wojska Polskiego w latach 1919-1948, Pruszków 1992, s. 35.
Bibliografia edytuj
- Zbigniew Gnat-Wieteska: Szwadrony Przyboczne i Szwadron Reprezentacyjny Wojska Polskiego w latach 1919-1948. Poznań, 1992: Oficyna Wydawnicza Ajaks, 1992. ISBN 83-85621-01-6.