TZN Xenna – polski zespół punkrockowy.

TZN Xenna
Pochodzenie

Warszawa, Polska

Gatunek

punkrock

Aktywność

19811987
od 2011

Wydawnictwo

Tonpress
Migrena Records
Pop Noise
Fonografika

Powiązania

Deuter
Miguel and the Living Dead
The Klaszcz
Lumpers

Skład
Krzysztof „Zygzak” Chojnacki
Dariusz „Dynia” Dynowski
"Tele Kesur"
Tomasz „Klaus” Wrzesniowski

Historia edytuj

1981–1983 edytuj

Powstał w sierpniu 1981 roku w Warszawie z inicjatywy wokalisty Krzysztofa „Zygzaka” Chojnackiego, gitarzysty Marka „Markusa” Kucharskiego, perkusisty Tomasza „Gogo Szulca” Kożuchowskiego i basisty Piotra „Czombego” Dubiela, którego wkrótce zastąpił Jacek „Sydney” Zientała (Dubiel został gitarzystą Deutera)[1]. Początkowo zespół używał nazwy Kamash And The Ekers[2]. Próby odbywały się w Domu Kultury „Skarpa”, w którym 9 września 1981 muzycy zagrali swój pierwszy koncert[3]. W listopadzie TZN Xenna wzięła udział w II Festiwalu Nowej Fali w Toruniu[4], nie odnosząc tam jednak większego sukcesu. Jesienią 1982 zespół zagrał trasę „Rock Galicja” wraz z Dezerterem i Deuterem w południowej części Polski występując m.in. w Rzeszowie i Krośnie[5]. W sierpniu wygrał eliminacje na festiwalu „Open Rock” w krakowskiej „Rotundzie” występując m.in. u boku grup: Turbo i Stalowy Bagaż[2], który umożliwił mu występ na festiwalu w Jarocinie. Muzycy jednak zrezygnowali z tej możliwości określając to miejsce mianem „festiwalu milicyjnego” (nigdy tam nie wystąpili)[3]. W tym czasie grupa pojawiła się w reportażu Telewizji Polskiej dotyczącym subkultur („Sposób na życie” Ewy Skurczyńskiej)[3], a także w programie o polskich punkach zrealizowanym przez zachodnioniemiecką stację ARD. Jesienią miejsce „Markusa”, który został wcielony do LWP zajął Andrzej „Falkonetti” Kuszpyt, z którym TZN Xenna zagrała koncert w Sali Kongresowej. W 1983 „Zygzak” został usunięty z zespołu, a obowiązki wokalisty przejął „Falkonetti”. Niewiele później muzycy przerwali działalność. „Gogo Szulc” odszedł do zespołu Tilt[1], natomiast „Sydney” w drugiej połowie lat 80. nawiązał krótką współpracę z Robertem Gawlińskim (wówczas ex–Madame) w jego zespole The Didet Bidet[6] (zmarł w 1996[1] – Gawliński dedykował mu później swój utwór „Sid i Nancy"[6]).

1984–1987 edytuj

W 1984 roku TZN Xenna została reaktywowana przez: „Zygzaka”, „Markusa”, „Falkonettiego” (gitara basowa) i nowego perkusistę Dariusza „Dynię” Dynowskiego. W tym składzie zespół wystąpił w październiku w warszawskim klubie „Stodoła” grając obok Siekiery i amerykańskiej grupy Youth Brigade. W następnym roku muzycy wystąpili m.in. na festiwalu „Róbrege”, oraz nagrali w tonpressowskim studiu cztery utwory: „Dzieci z brudnej ulicy”, Ciemny pokój”, „Gazety mówią” i „Nasz świat”. Dwa pierwsze zostały wydane na singlu „Dzieci z brudnej ulicy”, natomiast dwa kolejne pojawiły się nieco później na składance Jak punk to punk. W 1986 do zespołu dołączył Robert „Mionek” Micorek – drugi gitarzysta. W pięcioosobowym składzie TZN Xenna grała koncerty do połowy 1987 roku, kiedy to muzycy postanowili zakończyć działalność. „Zygzak” później kontynuował granie w zespołach Lumpers i The Klaszcz[1]. Wystąpił gościnnie na płytach: Zdrada (1996) zespołu Farben Lehre (śpiewając w utworze „Gazety mówią”), oraz na koncertowym albumie Armii Koncert na XX-lecie (wykonując utwór „To moja zemsta”)[7]. Dynowski w latach 20002003 był perkusistą grupy Deuter.

Od 2011 edytuj

2 lipca 2011 TZN Xenna w składzie: „Zygzak”, „Dynia”, „Tele Kesur” (gitara) oraz „Klaus” (gitara basowa) zagrał ponad godzinny koncert w ramach II edycji festiwalu Rock na Bagnie w Strękowej Górze[8]. Rok 2011 zakończył się wydaniem drugiej po „Dzieciach z brudnej ulicy”, 7"EP pod nazwą „Tzn Xenna 1981–2011”. W kwietniu 2012 roku zespół wszedł do studia i zarejestrował materiał na trzecią płytę krótkogrającą pt. „Ścierwo”,[9].

W 2012 roku zespół po raz pierwszy w swojej historii wystąpił na Jarocin Rock Festiwal. W dniu 01.09.2012 w Berlinie zespół zagrał pierwszy, zagraniczny koncert w historii. 18.11.2012 ukazała się pierwsza w historii zespołu płyta studyjna. „Dziewczyny w pogo”[10].

Muzycy edytuj

Aktualny skład edytuj

  • Krzysztof „Zygzak” Chojnacki – wokal (1981–1983; 1984–1987; od 2011)
  • Dariusz „Dynia” Dynowski – perkusja (1984–1987; od 2011)
  • Wojtek „Tele Kesur” Rusak – gitara (od 2011)
  • Krzysztof „Panek” Pankiewicz – gitara basowa (od styczeń 2013)

Byli muzycy edytuj

  • Marek „Markus” Kucharski – gitara (1981–1982; 1984–1987)
  • Piotr „Czombe” Dubiel – gitara basowa (1981)
  • Tomasz „Gogo Szulc” Kożuchowski – perkusja (1981–1983)
  • Jacek „Sydney” Zientała – gitara basowa (1981–1983)
  • Andrzej „Falkonetti” Kuszpyt – gitara (1982–1983), gitara basowa (1984–1987)
  • Robert „Mionek” Micorek – gitara (1986–1987)
  • Tomasz „Klaus” Wrzesniowski – gitara basowa (od 2011 do styczeń 2013)

Dyskografia edytuj

Albumy edytuj

Single edytuj

Kompilacje różnych wykonawców edytuj

Bootlegi edytuj

  • Open Rock Kraków „Rotunda” '82 (1982) – split z zespołem WC
  • Live 1987 (1987) – zapis VHS jednego z ostatnich koncertów w maju 1987

Przypisy edytuj

  1. a b c d Leszek Gnoiński, Encyklopedia polskiego rocka, Jan Skaradziński, Warszawa: Świat Książki, 1997, s. 436-437, ISBN 83-7129-570-7, OCLC 43868642.
  2. a b "TZN Xenna – Dzieci z brudnej ulicy” Jakub Wojewódzki; Magazyn Muzyczny; marzec 1988; str. 12
  3. a b c „Rozmowa z Krzysztofem „Zygzakiem” Chojnackim"; Janina Blikowska, Robert Rybarczyk; Gazeta Stołeczna (dodatek do Gazety Wyborczej); nr 114 z 17.05.1996
  4. A. Dąbrowska-Lyons, Polski Punk 1978-1984, 2021, str. 93.
  5. Tomasz Paulukiewicz, „Punkowcy i okularnicy” (w) Polityczny Protest? Artystyczna Kontestacja. Pokolenie’80. IPN Rzeszów 2012. ISBN 978-83–7629-359-2, str.114
  6. a b Robert Gawliński – Biografia. www.robertgawlinski.pl. [dostęp 2010-06-14]. (pol.).
  7. Armia – Koncert na XX-lecie; Metal Mind Productions (2006)
  8. Adam Matys: Hardcore dla deszczowców. Rock na prawdziwym bagnie. 2011-07-03. [dostęp 2011-07-08].
  9. TZN XENNA „Ścierwo” – ZIMA FIRMA FONOGRAFICZNO-HANDLOWA [online], sklep.zima.slask.pl [dostęp 2020-02-12].
  10. TZN Xenna – Dziewczyny W Pogo [online], Discogs [dostęp 2020-02-12] (ang.).

Bibliografia edytuj

Linki zewnętrzne edytuj