Rozdzielnica tablicowa
Rozdzielnica tablicowa (tablica rozdzielcza[1]) – zestaw zawierający urządzenia łączeniowe lub zabezpieczenia (bezpieczniki lub małogabarytowe wyłączniki) skojarzone z jednym obwodem odbiorczym lub większą ilością obwodów odbiorczych, zasilanych z jednego lub większej ilości obwodów zasilających wraz z zaciskami przyłączowymi do przyłączania przewodu neutralnego i ochronnego PE. Rozdzielnice tablicowe mogą także zawierać urządzenia sygnalizacyjne i inne aparaty sterownicze. Może być wyposażona w łączniki izolacyjne które jednak mogą być umieszczone oddzielnie poza daną tablicą[2].
Napięcie, jakie jest rozdzielane przy ich pomocy w Polsce, to 400 V oraz 230 V (dawniej 380 V oraz 220 V), a natężenie od około 20 A do około 100 A, dlatego rozdzielnice tablicowe znajdują zastosowane głównie w budynkach mieszkalnych, szkołach, szpitalach, placach budów i innych obiektach nieprzemysłowych o niewielkich mocach znamionowych. Wyposażenie montowane jest wewnątrz skrzynki rozdzielczej na tablicy wykonanej z materiału izolacyjnego. Połączenia elektryczne między aparatami wykonane są za tablicą.
Zamontowane mogą w nich być: liczniki energii elektrycznej, bezpieczniki, wyłączniki różnicowoprądowe, wyłączniki nadmiarowe oraz styczniki.
Przypisy edytuj
- ↑
tablica rozdzielcza [w:] Słownik języka polskiego [online], PWN [dostęp 2022-09-22].
- ↑ PN-EN 60439-3:2004 Rozdzielnice i sterownice niskonapięciowe -- Część 3: Wymagania dotyczące niskonapięciowych rozdzielnic i sterownic przeznaczonych do instalowania w miejscach dostępnych do użytkowania przez osoby niewykwalifikowane - Rozdzielnice tablicowe
Bibliografia edytuj
- Julian Wiatr, Marcin Orzechowski, Poradnik projektanta elektryka. Podstawy zasilania budynków mieszkalnych, użyteczności publicznej i innych obiektów nieprzemysłowych w energię elektryczną, Warszawa 2008, ISBN 978-83-919132-3-9, s. 136-137