Tachos (Teos) (362-360 p.n.e.) – drugi faraon XXX dynastii, syn Nektanebo I i Udjashu[1].

Tachos
ilustracja
faraon Egiptu
Okres

od 362 p.n.e.
do 360 p.n.e.

Dane biograficzne
Dynastia

XXX dynastia

Ojciec

Nektanebo I

Rodzeństwo

Czahapimu (?)

Życiorys edytuj

Głównym źródłem wiedzy nt. jego życia jest relacja Diodora Sycylijskiego[2]. W ostatnich latach panowania ojca wyniesiony do godności koregenta[2]. Od początku swego panowania, jeszcze za życia ojca, prowadził aktywną politykę zagraniczną. Umacniał stosunki z Grecją (głównie z Atenami i Spartą)[2]. Podniecał nastroje antyperskie w Syrii, dążąc do przejęcia kontroli nad tym terytorium[2]. W kraju prowadził bezwzględną politykę finansową zwiększając podatki i konfiskując dobra świątynne, co wywołało niezadowolenie kapłanów i ludu[1][2]. Jego głównym doradcą wojskowym był ateński strateg Chabrias[2].

W obliczu rozpadu państwa perskiego po powstaniu satrapów zachodnich prowincji zdecydował się na wyprawę wojenną do Palestyny i Syrii, pragnąc zdobyć te ziemie dla Egiptu. Wspierały go oddziały najemników greckich pod dowództwem Agesilaosa ze Sparty i flota złożona z 200 trier dowodzona przez Chabriasa[2]. Wyprawa, która wyruszyła wiosną 360 p.n.e., nie natrafiła na większy opór, co pozwoliło zrealizować cele przedsięwzięcia[2]. Egipcjanie zajęli kluczowe punkty w Fenicji oraz Palestynie[2].

Zdobycze wyprawy zostały jednak zaprzepaszczone w wyniku przewrotu pałacowego pod wodzą syna królewskiego Czahapimu, sprawującego pod nieobecność faraona urząd namiestnika Egiptu[1]. Osadził on na tronie swojego syna, a wnuka Tachosa, imieniem Nektanebo II, uzyskując poparcie armii i kapłanów[1] (wg monografii Kwiatkowskiego Czahapimu był bratem, a Nektanebo bratankiem Tachosa[2])..

W tej sytuacji Tachos uciekł do Persji i otrzymał azyl na dworze perskiego władcy Artakserksesa II[1]. Według niektórych źródeł miał umrzeć w trakcie zbrojnej wyprawy do Egiptu, według innych zaś został wydany przez Persów faraonowi Nektanebo[2].

Tytulatura edytuj

Królewski Protokół
serech lub Horusowe:
G5
mxamAatT32
N17
N17
 
trl.: ḫꜤ m mꜢꜤt sšm tꜢwy[3]
nebti lub Należący do Obu Pań:
G16
mAatmriisxAxnTrwpr
pr
pr
trl.: mry mꜢꜤt sꜢḫ prw nṯrw[3]
Złotego Horusa:
G8
x
D43
W
y
bq
t
D10O49G3
f
N25
N25
N25
trl.: ḫwy bꜢḳt wꜤf ḫꜢswt[3]
prenomen lub imię tronowe:
M23
X1
L2
X1
 
N5
D6
U4X1
D36
N35
 
trl.: ir mꜢꜤt n rꜤ[3] (Irimaatenre[2])
tłum.: Ten, który wprowadza porządek, Re[4]
nomen lub imię rodowe:
G39N5
 
W25N1
A40
I10
D2 Z1
U21
N35
 
trl.: ḏd-ḥr stp n ı͗n-ḥr[3] (Dżedhor[2] Setepeninhor[4])

Poza wymienionymi znane jest kilka innych wariantów zapisu imion Tachosa[5][6]

Przypisy edytuj

  1. a b c d e Peter A. Clayton, Chronicle of the Pharaohs, (reprint 2001), Thames&Hudson, 1994, s. 203, ISBN 0-500-05074-0.
  2. a b c d e f g h i j k l m Bogusław Kwiatkowski, Poczet faraonów. Życie. Legenda. Odkrycia, wyd. 2, Iskry, 2021, s. 884-888, ISBN 978-83-244-1042-2.
  3. a b c d e Ronald J. Leprohon, Denise M. Doxey, The great name: ancient Egyptian royal titulary, Atlanta: Society of Biblical Literatures, 2013 (Writings from the ancient world), s. 172, ISBN 978-1-58983-767-6 [dostęp 2023-05-25].
  4. a b Egipt Starożytny - XXX Dynastia [online], www.narmer.pl [dostęp 2023-05-28].
  5. Jürgen von Beckerath, Handbuch der ägyptischen Königsnamen, München ägyptologische Studien, München: Deutscher Kunstverlag, 1984, s. 282-283, ISBN 978-3-422-00832-8 [dostęp 2023-05-27] (niem.).
  6. Peter Lundström, Djedhor Teos I in hieroglyphics [online], Pharaoh.se [dostęp 2023-05-28] (ang.).