Tadeusz Belina
Tadeusz Belina (ur. 13 października 1886 w Strzelcach Wielkich, zm. 20 czerwca 1958 w Warszawie) – polski polityk, działacz samorządowy.
| Data i miejsce urodzenia |
13 października 1886 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
20 czerwca 1958 |
| Poseł I kadencji (1922–1927) | |
| Okres |
od 1922 |
| Przynależność polityczna | |
| Odznaczenia | |
| |
Życiorys edytuj
Urodził się 13 października 1886 w Strzelcach Wielkich, pow. radomszczańskim, w rodzinie Michała i Józefy z Wzdulskich[1]. W 1905 ukończył Szkołę Handlową im. E. Rontalera w Warszawie a następnie studia rolnicze na UJ w Krakowie (1909, z wyróżnieniem). W czasie studiów członek zarządu organizacji studentów UJ „Zjednoczenie”, prezes Bratniej Pomocy Kółka Rolników. Po studiach osiadł w rodzinnym majątku Strzelce Wielkie, gdzie prowadził gospodarstwo nasienne, rybne i fabrykę mąki kartoflanej. Jako patron rejonowy tworzył kółka rolnicze i kasy pożyczkowo-oszczędnościowe. Wiceprezes Towarzystwa Rolniczego w Piotrkowie Trybunalskim i prezes dwóch straży ogniowych. W czasie I wojny światowej przewodniczący wydziału Sejmiku Powiatowego w Radomsku, członek Rady Krajowej Gospodarczej. W latach 1917–1921 pierwszy prezes Towarzystwa Rolniczego w Radomsku, od 1918 roku członek Rady Szkolnej Okręgowej i Komitetu Okręgowego Ziemskiego w Piotrkowie, członek zarządu Stowarzyszenia Rolniczo-Handlowego w Piotrkowie i Radomsku. Współpracownik wielu pism rolniczych. Poseł na Sejm I kadencji 1922–1927 z listy ZLN z okręgu wyborczego nr 17 (Częstochowa). W czasie wojny polsko-bolszewickiej 1920 ochotnik w WP (artyleria konna). W 1937 roku wiceprezes Biura Zleceń Syndykatów Rolniczych – Centrala Handlowa sp. z o.o. w Warszawie. We wrześniu 1939 roku jego majątek przeszedł pod zarząd niemiecki. W październiku 1940 roku został wywieziony wraz z rodziną do Łodzi, następnie do Generalnego Gubernatorstwa. Początkowo mieszkał w Sochaczewskiem, potem w Strzałkowie pod Radomskiem, gdzie był prezesem miejscowej Rady Głównej Opiekuńczej. W 1945 roku przez kilka miesięcy prowadził spółdzielnię produkcyjną w Dobrodzieniu pod Opolem (majątek rozparcelowano). Od końca 1945 roku mieszkał w Warszawie, pracował w Instytucie Hodowli i Aklimatyzacji Roślin (autor podręcznika hodowli nasion traw), następnie jako dokumentalista w Bibliotece Rolniczej w Warszawie.
Został pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie[2] (kwatera 153-2-11)[3].
Życie prywatne edytuj
W 1910 poślubił Anielę z Jałowieckich[1] (ur. 1885; córka Bolesława, posła do I Dumy Państwowej Imperium Rosyjskiego)[2][4], z którą miał pięcioro dzieci: syna Żelisława (zm. 1993) oraz cztery córki: Jadwigę, Zofię, Marię i Anielę.
Ordery i odznaczenia edytuj
- Srebrny Krzyż Zasługi (15 września 1937)[5]
Bibliografia edytuj
- Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest?. Warszawa: Wydawnictwo Głównej Księgarni Wojskowej, 1938, s. 34. [dostęp 2021-05-04].
- T. i W. Rzepeccy, Sejm i Senat 1922–1927.
- A. Bełcikowska, Przewodnik praktyczny po Sejmie i Senacie RP, 1923.
- Rocznik polityczny i gospodarczy na 1937.
- Kto był kim w Drugiej Rzeczypospolitej, 1994.
Przypisy edytuj
- ↑ a b Stanisław Łoza (red.), Czy wiesz kto to jest?, Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe : na zam. Zrzeszenia Księgarstwa, 1983, s. 34.
- ↑ a b M. Smogorzewska (opracowanie autorskie), Posłowie i senatorowie Rzeczypospolitej Polskiej 1919−1939. Słownik biograficzny. Tom I A-D, Wydawnictwo Sejmowe, Warszawa, 1998, ISBN 83-7059-392-5, s. 113.
- ↑ Cmentarz Stare Powązki: TADEUSZ BELINA, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2019-10-29].
- ↑ Czesław Brzoza, Kamil Stepan, Posłowie polscy w Parlamencie rosyjskim 1906–1917. Słownik biograficzny, Warszawa: Wydawnictwo Sejmowe, 2001, s. 88-91, ISBN 83-7059-506-5, OCLC 170018607.
- ↑ M.P. z 1937 r. nr 213, poz. 356 „za zasługi na polu pracy społecznej”.