Tadeusz Karol Buczek (ur. 7 lipca 1904 w Jedliczach, zm. wiosną 1940 w Charkowie) – doktor medycyny, lekarz, kapitan lekarz rezerwy Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.

Tadeusz Buczek
Ilustracja
kapitan lekarz kapitan lekarz
Data i miejsce urodzenia

7 lipca 1904
Jedlicze

Data i miejsce śmierci

wiosna 1940
Charków

Przebieg służby
Lata służby

1920–1940

Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Jednostki

17 Pułk Piechoty
Szpital Okręgowy nr 2

Stanowiska

lekarz

Główne wojny i bitwy

wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa (kampania wrześniowa)

Późniejsza praca

lekarz

Odznaczenia
Srebrny Krzyż Zasługi Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości

Życiorys edytuj

Urodził się jako syn Stanisława i Franciszki z Rejowskich. Po wybuchu wojny polsko-bolszewickiej ochotniczo zgłosił się do Wojska Polskiego w 1920. Walczył w szeregach 17 pułku piechoty. Został absolwentem Centrum Wyszkolenia Sanitarnego. Ukończył studia medycyny na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Warszawskiego z tytułem doktora w 1933.

Został awansowany do stopnia podporucznika w korpusie oficerów sanitarnych w 1933[1]. W 1934 został przydzielony jako lekarz do Szpitala Okręgowego nr 2.

Po wybuchu II wojny światowej, po kampanii wrześniowej i agresji ZSRR na Polskę został aresztowany przez Sowietów. Był przetrzymywany w obozie w Starobielsku. W 1940 wraz z jeńcami osadzonymi w Starobielsku został przewiezieni do Charkowa i rozstrzelany przez funkcjonariuszy Obwodowego Zarządu NKWD w Charkowie oraz pracowników NKWD przybyłych z Moskwy na mocy decyzji Biura Politycznego KC WKP(b) z 5 marca 1940 (część zbrodni katyńskiej). Zamordowani jeńcy są pochowani na Cmentarzu Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie w Piatichatkach.

Upamiętnienie edytuj

W 2007 pośmiertnie został awansowany do stopnia majora[2].

Ordery i odznaczenia edytuj

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

Bibliografia edytuj