Urodził się jako syn Michała i Heleny z Korczyńskich. Gimnazjum ukończył we Lwowie. Działał w Drużynach Sokolich i Związku Strzeleckim. Przed 1914 podjął studia filozoficzne.
Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości w 1918 został przyjęty do Wojska Polskiego. Został awansowany do stopnia kapitana ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 w korpusie oficerów administracji dział gospodarczy[1]. Przydzielono go do pracy kancelaryjnej. Studiował filozofię na Uniwersytecie Jana Kazimierza. Następnie w latach 1922–1925 studiował na Wydziale Budowy Maszyn Politechniki Lwowskiej i uzyskał dyplom z tytułem inżyniera mechanika (uzyskanie tytułu ogłoszono w 1934[2]). Wówczas był odkomenderowany na studia na politechnice, zaś w tym okresie był przydzielony do Okręgowego Zakładu Gospodarczego VIII[3], a w 1924 do 6 dywizjonu samochodowego we Lwowie[4]. W 1924 był zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 w korpusie oficerów samochodowych[5][6]. W kolejnych latach 20. i 30. służył nadal w 6 dywizjonie samochodowym[7][8], gdzie został kierownikiem technicznym warsztatów samochodowych, a następnie komendantem parku samochodowego.
Od 1933 był zatrudniony w Instytucie Badań Inżynierii w Warszawie. Pracował jako teoretyk samochodowy i konstruktor broni pancernej na potrzeby wojska. Od 1935 w sformowanym wówczas 5 batalionie pancernym został mianowany na stanowiska drugiego zastępcy dowódcy batalionu i kwatermistrza[9]. W 1936 został mianowany do stopnia majora.
5 października 2007 roku Minister Obrony Narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie do stopnia podpułkownika[13]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 roku, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”[14].
18 kwietnia 2009, w ramach akcji „Katyń... pamiętamy” / „Katyń... Ocalić od zapomnienia”, w tzw. Alei Katyńskiej na Cmentarzu Centralnym w Sanoku zostało zasadzonych 21 Dębów Pamięci[15][16][17], w tym upamiętniający Tadeusza Florczaka (zasadzenia dokonał Michał Chodakowski ze Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej – Koła w Sanoku)[18][19].
↑Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 roku w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
Andrzej Brygidyn: Sanocka Lista Katyńska. Jeńcy Kozielska, Ostaszkowa, Starobielska oraz innych obozów i więzień Polski kresowej pomordowani w Rosji Sowieckiej. Sanok: 2000, s. 37–38.
major broni pancernych
.png){kind=small}
,_Antoni_%C5%BBarski_(right).JPG)
