Tadeusz Frymus
Tadeusz Witold Frymus (ur. 21 listopada 1950) – polski lekarz weterynarii, profesor doktor habilitowany nauk weterynaryjnych, specjalista chorób zakaźnych zwierząt, wykładowca Wydziału Medycyny Weterynaryjnej SGGW w Warszawie, w latach 1990–1996 prodziekan do spraw naukowych oraz od 1997 kierownik Katedry Epizootiologii i Kliniki Chorób Zakaźnych na tym wydziale. W 1995 r. utworzył i przez wiele lat był kierownikiem podyplomowych studiów specjalizacyjnych Choroby psów i kotów na SGGW. Członek Komitetu Nauk Weterynaryjnych i Biologii Rozrodu Polskiej Akademii Nauk[1], the European Advisory Board on Cat Diseases[2], konsultant merytoryczny Magazynu Weterynaryjnego[3]. W latach 1981–1992 sekretarz administracyjny Zarządu Głównego Polskiego Towarzystwa Nauk Weterynaryjnych, a 1995 – 2001 przewodniczący Sekcji Epizootiologicznej tego towarzystwa.
| |
| Data urodzenia | |
|---|---|
| profesor nauk weterynaryjnych | |
| Specjalność: choroby zakaźne zwierząt, epizootiologia, choroby zakaźne | |
| Alma Mater | |
| Doktorat | |
| Habilitacja | |
| Profesura | |
| Nauczyciel akademicki | |
| Uczelnia | |
| Odznaczenia | |
| |
 |
Ten artykuł od 2012-12 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
Życiorys edytuj
Studia na Wydziale Weterynaryjnym SGGW-AR ukończył w 1974, po uzyskaniu dyplomu rozpoczął na nim pracę. W 1980 uzyskał stopień doktora nauk weterynaryjnych, w 1989 stopień doktora habilitowanego, a w 1997 r. tytuł profesora nauk weterynaryjnych. Odbył kilka staży naukowych w Niemczech i Włoszech, a w latach 1984–1986 był stypendystą Fundacji im. Aleksandra von Humboldta w Tieraerztliche Hochschule Hannover (RFN). Tematy jego prac naukowo-badawczych oscylują wokół chorób zakaźnych różnych gatunków zwierząt, od lat 1990. głównie psów i kotów, takich jak białaczka kotów, zespół nabytego niedoboru immunologicznego kotów, zakaźne zapalenie otrzewnej kotów, nosówka. Z tego zakresu opublikował ponad 260 artykułów, wiele w czasopismach indeksowanych w Journal Citation Reports. Wypromował 6 doktorantów[1].
Autor podręczników: Choroby zakaźne kotów (1997), Choroby zakaźne psów (1999), Wirusowe, bakteryjne, grzybicze i prionowe choroby kotów (2005)[4] oraz współautor m.in. Podstawy epidemiologii weterynaryjnej (2008) i Canine Infectious Diseases: Self-Assessment Color Review (2018)[5].
Nagrody: Ministra Rolnictwa (1977), Ministra Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki (1981), Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego (1987), Ministra Edukacji Narodowej (1990), kilka nagród rektorskich za pracę dydaktyczną, naukową i organizacyjną, odznaczenie „Zasłużony dla Polskiego Towarzystwa Nauk Weterynaryjnych” (1992), Złoty Krzyż Zasługi (1993), Jubileuszowy Medal Pamiątkowy NSZZ „Solidarność” za aktywny udział w przemianach ustrojowych w Polsce i za zasługi dla NSZZ „Solidarność” SGGW (2005).
Przypisy edytuj
- ↑ a b Bazy danych – Nauka Polska [online], nauka-polska.opi.org.pl [dostęp 2022-06-26].
- ↑ Tadeusz Frymus | [online] [dostęp 2022-06-26] (ang.).
- ↑ magwet.pl [online], magwet.pl [dostęp 2022-06-26].
- ↑ Tadeusz Frymus, Choroby kotów: wirusowe, bakteryjne, grzybicze i prionowe, Warszawa: Psychoedukacja, 2005, ISBN 978-83-921715-0-8 [dostęp 2022-06-26].
- ↑ Katrin Hartmann, Jane Sykes, Self-Assessment Color Review: Canine Infectious Diseases: Self-Assessment Color Review, DOI: 10.1201/9781315171999/self-assessment-color-review-canine-infectious-diseases-katrin-hartmann-jane-sykes [dostęp 2022-06-26].
Linki zewnętrzne edytuj
- Prof. dr hab. Tadeusz Witold Frymus, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [dostęp 2011-04-17].