Wikipedia

Tadeusz Kraśko

Tadeusz Kraśko (ur. 28 października 1940 w Wornianach, zm. 23 lutego 2019[1] w Warszawie[2]) – polski dziennikarz telewizyjny, reżyser i scenarzysta filmów dokumentalnych[3], reportażysta, publicysta, dyplomata. Laureat trzech Złotych Ekranów i nagród Zakopiańskiego Festiwalu Filmów o Sztuce[4]. Realizator licznych reportaży zagranicznych m.in.: z Włoch, Kuby, Litwy, Rosji, USA, Szwecji, Niemiec i Chorwacji[4]. Autor kilkudziesięciu tytułów literatury faktu, m.in. literackich rozmów z Jerzym Turowiczem, Arturem Międzyrzeckim i prof. Adamem Zielińskim[4], dyrektor Instytutu Polskiego w Sztokholmie[4], dyrektor programowy pierwszej prywatnej telewizji Top Canal[4].

Tadeusz Kraśko
Data i miejsce urodzenia

28 października 1940
Worniany

Data i miejsce śmierci

23 lutego 2019
Warszawa

Zawód

dziennikarz, reportażysta, reżyser i scenarzysta filmów dokumentalnych

Lata aktywności

1971–1988

Życiorys edytuj

Wczesne lata edytuj

Urodził się pod Wilnem w miejscowości Worniany[3] (obecnie na Białorusi) jako syn Wincentego Kraśki[5], działacza komunistycznego z czasów PRL, członka KC PZPR[6]. Absolwent Wydziału Prawa Uniwersytetu Warszawskiego[7].

Kariera edytuj

W czasach PRL pracował dla Telewizji Polskiej, zastępca redaktora naczelnego Redakcji Publicystyki Kulturalnej TVP1, szef Redakcji Reportażu i Filmu Dokumentalnego TVP2. Autor i realizator wielu programów telewizyjnych, reportaży zagranicznych. Wyróżniony przez Zakopiański Festiwal Filmów o Sztuce w 1972 za film Wyprawa do kresu fotografii i w 1974 za film Zbigniewa Makowskiego pejzaże niedostępne. W 1986 otrzymał nagrodę Złote Ekrany przyznawaną przez czasopismo „Ekran” w kategorii „Cykl programów publicystycznych”. Członek Stowarzyszenia Filmowców Polskich.

Na przełomie lat 70/80 pełnił funkcję radcy ambasady PRL i był dyrektorem Instytutu Kultury Polskiej w Sztokholmie[8].

Na początku lat 90. zwolniony z TVP2[9]. Po 1991 dyrektor programowy pierwszej prywatnej telewizji Top Canal. Od tego czasu publikował książki, głównie wywiady-rzeki z dziennikarzami z okresu PRL[10]. Od 2002 do 2003 członek Rady Nadzorczej spółki Glob Investment[11].

W wyborach parlamentarnych 2011 do Sejmu RP startował w okręgu wyborczym 19 z listy Sojuszu Lewicy Demokratycznej, mandatu nie uzyskał (otrzymał 164 głosy)[12].

Życie prywatne edytuj

Był żonaty z producentką i scenarzystką filmową Barbarą Pietkiewicz[13], ich synem jest dziennikarz Piotr Kraśko (ur. 11 lipca 1971)[14]. Jego drugą żoną była Nina Terentiew[15]. Miał córkę Ewę (ur. 18 października 1985), która także została dziennikarką i współpracowała ze stacjami TVP2, TVN i TVN Meteo[6].

Publikacje edytuj

  • Nie tędy droga! (1991, z Adamem Schaffem);
  • Początek raz jeszcze: Z Andrzejem Szczypiorskim rozmawia Tadeusz Kraśko (1991)
  • Leszek Moczulski: wygram tę wojnę! (1992, z Ewą Sochacką)
  • Pasjans telewizyjny (1992)
  • Chocholi taniec. Miesiąc w Roku Koguta: rozmowy z Andrzejem Szczypiorskim (1993)
  • Wierność: rozmowy z Jerzym Turowiczem (1995)
  • Z Adamem Zielińskim wiedeńskie rozmowy: opowieść o ryzyku, uporze, chińskiej tajemnicy, bałkańskiej tragedii i wiedeńskiej nostalgii (1995)
  • Rzeczpospolita demokracji lokalnej: rozmowy z Prof. Jerzym Regulskim, Prof. Michałem Kuleszą, Sen. Jerzym Stępniem, Prof. Piotrem Buczkowskim (1996, z Ewą Sochacką)
  • U progu XXI wieku (1996, z Arturem Międzyrzeckim)
  • U progu XXI wieku: o Monte Cassino – cezaryzmie – i minimum powagi – o pięknej lokalności poezji – o Rimbaudzie i klasykach – o surrealizmie i poezji amerykańskiej – o hasłach: „śmierć intelektualistom!”, „wykosić wszystko, co wystaje!” i „patrz pan, szatan!' (1996 z Arturem Międzyrzeckim)
  • Gdzie jest niedźwiedź?, czyli Z Adamem Zielińskim wiedeńskich rozmów ciąg dalszy (1998)
  • Czas skorpiona (1998)
  • Moje schody (1998, z Grzegorzem Tuderkiem)
  • Rak (1999, z Andrzejem Kułakowskim)
  • Wspomnienia oficera polskiego wywiadu Tadeusza Szadkowskiego – pułkownika W. P. w st. spoczynku (2003)
  • Licheń – świątynia trzeciego tysiąclecia (2004 z Grzegorzem Tuderkiem)

Filmografia (wybór) edytuj

Reżyser i scenarzysta
  • Kuba (1989)
  • Leningrad – nadzieja (1988)
  • Leningrad z Afganistanem (1988)
  • Spotkanie z prof. Schaffem (1988)
  • Litwa – prawda (1987)
  • Litwa – Polonia (1987)
  • Moskwa (1987)
  • Pamięć (1986)
  • Wyżej niż góry (1986)
  • Za horyzontem słońce (1978)
  • Obraz i ramy (1973)
  • Akademia (1973)
  • Krzesło i ramy (1973)
  • Brawa i brawka (1971)

Przypisy edytuj

  1. ↑ Nie żyje Tadeusz Kraśko, ojciec Piotra Kraśki. Wirtualna Polska. [dostęp 2019-02-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-02-23)]. (pol.).
  2. ↑ Nie żyje dziennikarz Tadeusz Kraśko, ojciec Piotra Kraśki. Na profilu zmarłego pojawił się przejmujący wpis. Warszawa w Pigułce. [dostęp 2019-02-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-02-24)]. (pol.).
  3. ↑ a b Tadeusz Kraśko. Portal Filmowy. [dostęp 2019-02-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-02-24)]. (pol.).
  4. ↑ a b c d e Blog Tadeusza Kraśki. blog.onet.pl. [dostęp 2013-12-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-12)]. (pol.).
  5. ↑ Kraśko o dziadku w PZPR: był uczciwym człowiekiem. Fakt.pl. [dostęp 2015-06-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-02-23)]. (pol.).
  6. ↑ a b Piotr Kraśko ma siostrę? Mroczny sekret dziennikarza. Super Express. [dostęp 2019-02-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-02-23)]. (pol.).
  7. ↑ Piotr Kraśko – rodzina: ojciec, dziadek, pierwsza i druga żona. Kim są?. Fokus TV. [dostęp 2015-06-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-02-24)]. (pol.).
  8. ↑ Robert Wit Wyrostkiewicz (2010-03-11): Życiorys Niny Terentiewej- Kraśko. Fronda.pl. [dostęp 2013-12-11]. (pol.).
  9. ↑ Nina Terentiew. Wirtualne Media, 2003-09-21. [dostęp 2013-12-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-06-04)]. (pol.).
  10. ↑ Komunistyczne klany. Nasz Dziennik, 2013-12-08. [dostęp 2013-12-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-12-26)]. (pol.).
  11. ↑ Tadeusz Kraśko (’40). Monitor Sądowy i Gospodarczy. [dostęp 2013-12-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-02-23)]. (pol.).
  12. ↑ Tadeusz Kraśko. wybory2011.pkw.gov.pl. [dostęp 2013-12-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-02-23)]. (pol.).
  13. ↑ Monika Kotowska: Nieznane mamy znanych gwiazd. Polki.pl. [dostęp 2012-02-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-02-23)]. (pol.).
  14. ↑ Piotr Kraśko: Nieznane fakty z życia. Żona, dzieci, wiek, Instagram. Gala.pl. [dostęp 2018-12-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-02-23)]. (pol.).
  15. ↑ Anita Czupryn (2013-04-01): Caryca mediów, Nina Terentiew, nie zna słowa „emerytura”. Polska The Times. [dostęp 2013-12-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-02-23)]. (pol.).

Linki zewnętrzne edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Tadeusz_Kraśko&oldid=67932241”