Tadeusz Mrugacz
 |
Niektóre z zamieszczonych tu informacji wymagają weryfikacji. |
Tadeusz Mrugacz (ur. 3 lipca 1907 w Wieliczce, zm. 1 lutego 1978) – przewodniczący Prezydium MRN Krakowa, poseł na Sejm PRL I kadencji z ramienia PZPR.
| Data i miejsce urodzenia |
3 lipca 1907 |
|---|---|
| Data śmierci |
1 lutego 1978 |
| Prezydent Krakowa | |
| Okres |
od 7 kwietnia 1954 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Odznaczenia | |
   
| |
Życiorys edytuj
Był synem Szymona[1], urzędnika pocztowego. W 1922 rozpoczął pracę jako praktykant w zawodzie malarz-lakiernik. W 1925 został czeladnikiem. Wstąpił do Związku Zawodowego Pracowników Budowlanych w latach 1935–1936 będąc jego sekretarzem. W 1932 został członkiem KPP.
W okresie okupacji pracował w gazowni jako rzemieślnik.
W 1948 awansował z robotnika na wicedyrektora, a od 1950 na dyrektora Zakładów Gazowych Okręgu Krakowskiego. Od 1945 był członkiem PPR i Miejskiej Rady Narodowej w Krakowie. W okresie od 6 czerwca 1950 do 26 marca 1952 był zastępcą przewodniczącego, a 7 kwietnia 1954 został przewodniczącym Prezydium Miejskiej Rady Narodowej w Krakowie. Na stanowisku tym pozostał do 24 października 1957[2]. W tym czasie:
- prowadzono rozbudowę Kombinatu Metalurgicznego Huty im. Lenina o aglomerownię (1954) oraz walcownię ciągłej blachy (1955).
- w Parku Strzeleckim odsłonięto pomnik Lenina i Stalina (zlikwidowany w 1956).
- na Rynek Główny powrócił po zniszczeniach wojennych pomnik Adama Mickiewicza 26 listopada 1955.
- rozpoczęły działalność: Teatr Ludowy i Muzeum Historii Farmacji UJ.
- Miejska Rada Narodowa zmieniła nazwę na Rada Narodowa miasta Krakowa.
- w 1957 zaczęły się ukazywać Wieści i Głos Nowej Huty.
W latach 1958–1969 był dyrektorem Miejskiego Przedsiębiorstwa Wodociągów i Kanalizacji.
Pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie, w alei zasłużonych (kwatera LXIX pas A-II-12)[3][4].
Ordery i odznaczenia edytuj
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (20 lipca 1955)[1]
- Medal 10-lecia Polski Ludowej (22 grudnia 1954)[5]
- Odznaka „Racjonalizatorom Produkcji”
- Złota Odznaka „Za Pracę Społeczną dla Miasta Krakowa”
Przypisy edytuj
- ↑ a b M.P. z 1955 r. nr 96, poz. 1299 „w 10 rocznicę Polski Ludowej za zasługi w pracy zawodowej i społecznej”.
- ↑ Kronika Urzędowa za I kwartał 1963 r. Skład osobowy Miejskiej Rady Narodowej w Krakowie i Zarządu Miejskiego. „Dziennik Urzędowy Rady Narodowej w m. Krakowie”. Nr 20 (dodatek), s. 8, 15 listopada 1963. Kraków. [dostęp 2024-02-08].
- ↑ Lokalizator Grobów - Zarząd Cmentarzy Komunalnych [online], zck-krakow.pl [dostęp 2024-02-08].
- ↑ Karolina Grodziska, Opis trasy zwiedzania cmentarza Rakowickiego [w:] Cmentarz Rakowicki w Krakowie, wyd. przez Obywatelski Komitet Ratowania Krakowa, Agencja Omnipress Warszawa 1988, s. 133.
- ↑ M.P. z 1955 r. nr 13, poz. 132 – Uchwała Rady Państwa z dnia 22 grudnia 1954 r. nr 0/982 – na wniosek Ministra Hutnictwa.