Wikipedia

Ted Nolan

kanadyjski hokeista i trener

Theodore John Nolan (ur. 7 kwietnia 1958 w Garden River) – kanadyjski hokeista, trener.

Ted Nolan
Ilustracja
Ted Nolan na prezentacji NHL Awards 2006
Data i miejsce urodzenia

7 kwietnia 1958
Garden River First Nation

Obywatelstwo

Kanada

Wzrost

183 cm

Pozycja

napastnik (lewoskrzydłowy)

Uchwyt

lewy

Draft

NHL 1978, numer: 78 (5 runda)
Detroit Red Wings

Kariera seniorska
Lata Klub Wyst. Gole
1975–1976 Kenora Thistles
1976–1978 Sault Ste. Marie Greyhounds
1978–1979 Kansas City Red Wings
1979–1981 Adirondack Red Wings
1982 Detroit Red Wings
1982–1983 Adirondack Red Wings
1984 Detroit Red Wings
1984–1985 Rochester Americans
1985–1986 Baltimore Skipjacks
1986 Pittsburgh Penguins
Kariera trenerska
Lata Drużyna
1988–1989 Sault Ste. Marie Greyhounds (asystent)
1989–1994 Sault Ste. Marie Greyhounds
1994–1995 Hartford Whalers (asystent)
1995–1997 Buffalo Sabres
2005–2006 Moncton Wildcats
2006–2008 New York Islanders
2011–2014 Łotwa
2011–2013 Łotwa U-20 (konsultant)
2013–2015 Buffalo Sabres
2017–2018 Polska

Ted Nolan urodził się w okolicach Sault Ste. Marie w prowincji Ontario. Spędził 3 sezony w lidze NHL w roli zawodnika, w której reprezentował barwy dwóch klubów: Detroit Red Wings i Pittsburgh Penguins, a następnie spędził 6 sezonów w tej lidze w roli trenera, prowadząc dwa kluby: dwukrotnie Buffalo Sabres oraz New York Islanders. W latach 2011-2014 selekcjoner reprezentacji Łotwy. W latach 2017–2018 selekcjoner reprezentacji Polski.

Kariera edytuj

Ted Nolan karierę sportową rozpoczął w 1975 roku w klubie ligi MJHL - Kenora Thistles, w którym grał do 1976 roku. Następnie w latach 1976-1978 grał w klubie ligi OMJHL - Sault Ste. Marie Greyhounds. Znakomite występy Nolana w lidze zauważyli działacze klubu ligi NHL – Detroit Red Wings, którzy dnia 15 czerwca 1978 roku wybrali go w piątej rundzie draftu NHL z numerem 78. W sezonie 1978/1979 reprezentował barwy klubu ligi CHL - Kansas City Red Wings.

W latach 1979-1981 reprezentował barwy ligi AHL - Adirondack Red Wings, z którym w sezonie 1980/1981 zdobył Puchar Caldera. Następnie przeszedł do klubu ligi NHL – Detroit Red Wings, w którym w sezonie 1981/1982 rozegrał 41 meczów, zdobył 17 punktów (4 bramki, 13 asyst) oraz spędził 45 minut na ławce kar. Po sezonie wrócił do Adirondack Red Wings, by w trakcie sezonie 1983/1984 wrócić do Detroit Red Wings, w którym rozegrał 19 meczów, zdobył 3 punkty (1 bramka, 2 asysty) oraz spędził 26 minut na ławce kar. Następnie reprezentował barwy klubów ligi AHL: Rochester Americans (1984-1985) i Baltimore Skipjacks (1985-1986), potem przeszedł do klubu ligi NHL – Pittsburgh Penguins, w którym w 1986 roku w wieku 28 lat zakończył sportową karierę.

Kariera trenerska edytuj

Ted Nolan po zakończeniu kariery sportowej rozpoczął karierę trenerską. W 1988 roku został asystentem Dona Boyda w klubie ligi OHL - Sault Ste. Marie Greyhounds, którego wkrótce zastąpił na stanowisku trenera, na którym pozostał do 1994 roku. Z drużyną dwukrotnie wygrał J. Ross Robertson Cup (1991, 1992) oraz triumfował w Memorial Cup (1993).

W sezonie 1994/1995 był asystentem trenera Paula Holmgrena w klubie ligi NHL - Hartford Whalers, a w sezonie 1995/1996 został trenerem Buffalo Sabres nie zakwalifikowania się fazy play-off, jednak w sezonie 1996/1997 doprowadził zespół do Półfinału Konferencji oraz został laureatem Jack Adams Award - nagrody przyznawanej dla najlepszego trenera ligi. Mimo tego odszedł z klubu z powodu napiętych relacji z bramkarzem Dominikiem Haškiem i menedżerem generalnym Johnem Mucklerem i został zastąpiony przez Lindy'ego Ruffa.

Następnie dostał oferty pracy głównego trenera w Tampa Bay Lightning oraz asystenta trenera Ricka Bownessa w New York Islanders, jednak odrzucił te propozycje. W 2003 roku Nolan prowadził rozmowy z władzami klubu ligi WHA - Toronto Toros w sprawie zatrudnienia, które nie zostały dokończone. Dnia 26 kwietnia 2005 roku został zatrudniony w klubie ligi QMJHL - Moncton Wildcats, gdzie był najpierw trenerem, potem dyrektorem ds. hokeja. Pod jego wodzą klub zdobył Coupe du Président 2006 oraz Trophée Maurice Filion - nagrodę przyznawaną dla najlepszego trenera ligi.

Dnia 8 czerwca 2006 roku, po dziewięciu latach wrócił do ligi NHL, przyjmując stanowisko trenera New York Islanders, zastępując na nim Brada Shawa, co spotkało się z krytyką ze strony publicysty tabloida New York Post specjalizującego się w hokeju na lodzie - Larry'ego Brooksa, gdyż właściciel klubu - Charles Wang zatrudnił w tym czasie na stanowisku menedżera generalnego - Neila Smitha, który również ubiegał się o stanowisko trenera klubu. Dnia 18 lipca 2006 roku Smith został zwolniony ze stanowiska, na którym został zastąpiony przez Gartha Snowa. W sezonie 2006/2007 doprowadził klub do ćwierćfinału Konferencji Wschodniej, w którym przegrał z Buffalo Sabres 4:1 i odpadł z dalszej rywalizacji, a w następnym sezonie nie zakwalifikował się do fazy play-off i dnia 14 lipca 2008 roku został zastąpiony na stanowisku trenera przez dotychczasowego menedżera generalnego - Gartha Snowa.

W latach 2009-2011 był dyrektorem ds. hokeja w klubie ligi AHL - Rochester Americans.

Dnia 3 sierpnia 2011 roku został selekcjonerem reprezentacji Łotwy[1], którą prowadził na trzech mistrzostwach świata (2012 – 10. miejsce, 2013 – 12. miejsce, 2014 – 11. miejsce) oraz zakwalifikował się do turnieju olimpijskiego 2014 w Soczi, na których reprezentacja odpadła w ćwierćfinale po porażce 1:2 z reprezentacją Kanady i zajęła 8. miejsce, co jest najlepszym wynikiem tej reprezentacji w historii jej występów na turnieju olimpijskim. W tym czasie jego asystentem był rodak, Tom Coolen[2]. W latach 2011-2013 był również konsultantem reprezentacji Łotwy U-20.

Dnia 13 listopada 2013 roku ponownie został trenerem ligi NHL - Buffalo Sabres, który pod wodzą Nolana ani razu nie zakwalifikował się do fazy play-off. Dnia 31 marca 2014 roku przedłużył umowę z klubem do 2017 roku, jednak dnia 12 kwietnia 2015 roku został odszedł z klubu w wyniku napiętych relacji z menedżerem generalnym - Timem Murrayem[3]. W sezonie NHL (2014/2015) asystował mu ponownie Tom Coolen[4][5].

11 lipca 2017 Nolan został ogłoszony selekcjonerem reprezentacji Polski, a jego asystentem ponownie został Tom Coolen, który krótko wcześniej został mianowany trenerem ligowej drużyny GKS Katowice[6][7]. Kontrakt trenerów został podpisany na okres dwóch lat z możliwością przedłużenia[8]. Po mistrzostwach świata Dywizji I Grupy A 2018 w węgierskich Budapeszcie, na których Biało-Czerwoni zajęli ostatnie – 6. miejsce i zostali tym samym zdegradowani do Dywizji IB, obaj trenerzy zostali zwolnieni ze stanowisk[9].

Statystyki edytuj

Klubowe edytuj

Sezon Klub Liga   Sezon zasadniczy   Faza play-off
M G A Pkt Min M G A Pkt Min
1975/1976   Kenora Thistles MJHL 51 24 32 56 56 — — — — —
1976/1977   Sault Ste. Marie Greyhounds OMJHL 60 8 16 24 109 9 1 2 3 19
1977/1978   Sault Ste. Marie Greyhounds OMJHL 66 14 30 44 106 13 1 3 4 20
1978/1979   Kansas City Red Wings CHL 73 12 38 50 66 4 1 2 3 0
1979/1980   Adirondack Red Wings AHL 75 16 24 40 106 5 0 1 1 0
1980/1981   Adirondack Red Wings AHL 76 22 28 50 86 18 6 10 16 11
1981/1982   Adirondack Red Wings AHL 39 12 18 30 81 — — — — —
1981/1982   Detroit Red Wings NHL 19 1 2 3 26 — — — — —
1982/1983   Adirondack Red Wings AHL 78 24 40 66 106 6 2 5 7 14
1983/1984   Adirondack Red Wings AHL 31 10 26 36 76 7 2 3 5 18
1983/1984   Detroit Red Wings NHL 19 1 2 3 26 — — — — —
1984/1985   Rochester Americans AHL 65 28 34 62 152 5 4 0 4 18
1985/1986   Baltimore Skipjacks AHL 10 4 4 8 19 — — — — —
1985/1986   Pittsburgh Penguins NHL 18 1 1 2 34 — — — — —
Łącznie w MJHL 51 24 32 56 56 — — — — —
Łącznie w OMJHL 126 22 46 68 105 22 2 5 7 39
Łącznie w CHL 73 12 38 50 66 4 1 2 3 0
Łącznie w NHL 78 6 16 22 105 — — — — —
Łącznie w AHL 374 116 164 280 626 41 14 19 33 61

Trenerskie edytuj

Sezon Klub Liga Faza zasadnicza Faza play-off
M Z R/ZPD/ZPK P Pkt Miejsce M Z P Z% Wynik
1989/1990   Sault Ste. Marie Greyhounds OHL 66 18 6 42 42 7.miejsce, Dywizja Emmsa Nie zakwalifikował się
1990/1991   Sault Ste. Marie Greyhounds OHL 66 42 3 21 87 1.miejsce, Dywizja Emmsa 14 12 2 85.71 J. Ross Robertson Cup
1991/1992   Sault Ste. Marie Greyhounds OHL 66 41 19 3 88 1.miejsce, Dywizja Emmsa 19 12 7 63.16 J. Ross Robertson Cup
1992/1993   Sault Ste. Marie Greyhounds OHL 66 38 5 23 81 1.miejsce, Dywizja Emmsa 14 9 5 64.29 Finał
1993/1994   Sault Ste. Marie Greyhounds OHL 66 35 7 24 71 2.miejsce, Dywizja Emmsa 14 10 4 71.43 Półfinał
1995/1996   Buffalo Sabres NHL 82 33 7 42 72 5.miejsce, Dywizja Północno-wschodnia Nie zakwalifikował się
1996/1997   Buffalo Sabres NHL 82 40 12 30 92 1.miejsce, Dywizja Północno-wschodnia 12 5 7 41.67 Półfinał Konferencji
2005/2006   Moncton Wildcats QMJHL 70 52 3 15 107 1.miejsce, Dywizja Wschodnia 21 16 5 76.19 Coupe du Président
2006/2007   Buffalo Sabres NHL 82 40 12 30 92 4.miejsce, Dywizja Atlantycka 5 1 4 20 Ćwierćfinał Konferencji
2007/2008   Buffalo Sabres NHL 81 34 9 38 79 5.miejsce, Dywizja Atlantycka Nie zakwalifikował się
2013/2014   Buffalo Sabres NHL 62 17 9 36 43 8.miejsce, Dywizja Atlantycka Nie zakwalifikował się
2014/2015   Buffalo Sabres NHL 82 23 8 51 54 8.miejsce, Dywizja Atlantycka Nie zakwalifikował się
Łącznie w OHL 330 174 27 129 369 61 43 18 70.49
Łącznie w NHL 472 188 57 227 433 17 6 11 35.29
Łącznie w QMJHL 70 52 3 15 107 21 16 5 76.19

Działalność społeczna edytuj

W 2004 roku Nolan założył fundację The Ted Nolan Foundation, które rozdaje stypendium na cześć jego matki, Rose - Rose Nolan Memorial o wartości 5.000 dolarów amerykańskich, które są przyznawanie kobietom i za osiągnięcia edukacyjne i sportowe przy zachowaniu silnego zaangażowania społecznego. W 2013 roku Nolan wraz z dwoma braćmi stworzyli szkołę hokejową First Nana w Nowym Jorku jako sposób zaangażowania młodzieży do gry w hokeja na lodzie na uczelniach, jednocześnie ucząc wartości aktywnego zdrowego stylu życia. Ten 5-dniowy obóz hokejowy jest przeznaczony zarówno dla dziewcząt, jak i chłopców w wieku od 7 do 15 lat i został opracowany, aby pomóc First National Youth rozwijać umiejętności hokejowe, a jednocześnie uczyć młodzieży First Nation pozytywnego modelu w swoich społecznościach[10].

Sukcesy edytuj

Zawodnicze edytuj

Adirondack Red Wings

Szkoleniowe edytuj

Sault Ste. Marie Greyhounds
Moncton Wildcats

Indywidualne edytuj

Życie prywatne edytuj

Ted Nolan jest synem Stana i Rose Nolanów. Ma dwóch braci. Jest żonaty z Sandrą, z którą ma dwóch synów- Brandona (ur. 1983) i Jordana (ur. 1989) - także hokeistów.

Ciekawostki edytuj

Przypisy edytuj

  1. ↑ Former Jack Adams winner Ted Nolan hired to coach Latvian national team [data dostępu: 2011-08-03] (ang.)
  2. ↑ Tom Coolen's coaching travels make him a nomad of hockey. cbc.ca. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-12-02)]. [data dostępu: 2016-01-18] (ang.)
  3. ↑ Sabres fire coach Nolan after 23-win season [data dostępu: 2015-04-13] (ang.)
  4. ↑ Sabres add four to Nolan's coaching staff [data dostępu: 2014-08-04] (ang.)
  5. ↑ Tom Coolen. Buffalo Sabres - Assistant Coach (ang.)
  6. ↑ Ted Nolan bierze „Orły”. Kanadyjski trener wylądował w Warszawie. pzhl.tv. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-07-16)]. [data dostępu: 2017-07-11]
  7. ↑ Oficjalnie. Ted Nolan trenerem naszej kadry! [data dostępu: 2017-07-11]
  8. ↑ Czerkawski: Nolan trenerem? To dobry news! [data dostępu: 2017-07-17]
  9. ↑ Oficjalnie. Nolan i Coolen odchodzą. Poszukiwania nowego trenera rozpoczęte. hokej.net. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-05-17)]. [data dostępu: 2018-05-17]
  10. ↑ Ted Nolan - Biography (ang.)
  11. ↑ Performers (ang.)
  12. ↑ Ted Nolan - Inspire.ca (ang.)
  13. ↑ Shoalts: Nolan’s future is uncertain in the wake of LaFontaine’s departure [data dostępu: 2014-03-03](ang.)

Linki zewnętrzne edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Ted_Nolan&oldid=69483235”