Wikipedia

Teemu Hartikainen

fiński hokeista

Teemu Hartikainen (ur. 3 maja 1990 w Kuopio) – fiński hokeista, reprezentant Finlandii, dwukrotny olimpijczyk.

Teemu Hartikainen
Ilustracja
Teemu Hartikainen w barwach Edmonton Oilers (2012)
Data i miejsce urodzenia

3 maja 1990
Kuopio

Obywatelstwo

Finlandia

Wzrost

186 cm

Pozycja

napastnik (lewoskrzydłowy)

Uchwyt

lewy

Informacje klubowe
Klub

Servette Genewa

Draft

NHL 2008, numer: 163 (6 runda)
Edmonton Oilers

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Finlandia
Igrzyska olimpijskie
złoto Pekin 2022 hokej na lodzie
(turniej mężczyzn)
Multimedia w Wikimedia Commons

Kariera edytuj

Wychowanek klubu Kalevan Pallo. Od maja 2010 roku zawodnik kanadyjskiej drużyny Edmonton Oilers[1]. Od tego czasu wielokrotnie przekazywany do klubu farmerskiego, Oklahoma City Barons. W czerwcu 2013 został zawodnikiem Saławatu Jułajew Ufa podpisując dwuletni kontrakt[2]. W styczniu 2014 prawa do niego w ramach ligi NHL odkupił od Edmonton inny kanadyjski klub, Toronto Maple Leafs. W styczniu 2020 przedłużył kontrakt z Saławatem o dwa lata[3]. Po rozpoczęciu inwazji Rosji na Ukrainę na początku marca 2022 tj. na początku fazy play-off w sezonie KHL (2021/2022) odszedł z klubu (podobnie jak wszyscy nierosyjscy zawodnicy drużyny)[4][5], a jego kontrakt został rozwiązany za obopólną zgodą[6]. W sierpniu 2022 został ogłoszony jego transfer do szwajcarskiego klubu Servette Genewa[7].

Uczestniczył w turniejach Euro Hockey Tour, mistrzostw świata edycji 2015, 2022 oraz zimowych igrzysk olimpijskich 2018, 2022.

Sukcesy edytuj

Reprezentacyjne
Klubowe
Indywidualne
  • SM-liiga (2008/2009):
    • Pierwsze miejsce w klasyfikacji strzelców wśród pierwszoroczniaków: 17 goli
    • Trofeum Jarmo Wasama - najlepszy debiutant sezonu
  • SM-liiga (2009/2010):
    • Czwarte miejsce w klasyfikacji strzelców w fazie play-off: 6 goli[8]
  • KHL (2017/2018):
  • KHL (2018/2019):
    • Najlepszy napastnik - ćwierćfinały konferencji[11], finały konferencji[12]
    • Czwarte miejsce w klasyfikacji strzelców w fazie play-off: 13 asyst
    • Drugie miejsce w klasyfikacji kanadyjskiej w fazie play-off: 21 punktów
    • Pierwsze miejsce w klasyfikacji +/- w fazie play-off: +14
    • Drugie miejsce w klasyfikacji średniego czasu gry w meczu wśród napastników w fazie play-off: 23,03 min.
    • Złoty Kask (przyznawany sześciu zawodnikom wybranym do składu gwiazd sezonu)
  • KHL (2019/2020):
    • Piąte miejsce w klasyfikacji średniego czasu gry w meczu wśród napastników w sezonie zasadniczym: 20,16 min.
  • KHL (2020/2021):
    • Zawodnik tygodnia: 14 stycznia 2021[13]
    • Drugie miejsce w klasyfikacji strzelców w sezonie zasadniczym: 28 goli
      • Trzecie miejsce w klasyfikacji strzelców zwycięskich goli meczowych w sezonie zasadniczym: 7 goli
    • Czwarte miejsce w klasyfikacji asystentów w sezonie zasadniczym: 36 asyst
    • Drugie miejsce w punktacji kanadyjskiej w sezonie zasadniczym: 64 punkty
    • Nagroda Najlepsza Trójka dla tercetu najskuteczniejszych strzelców ligi (oraz Markus Granlund i Sakari Manninen): łącznie 63 goli[14]
  • Hokej na lodzie na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2022 – turniej mężczyzn:
    • Drugie miejsce w klasyfikacji asystentów turnieju: 5 asyst[15]
    • Czwarte miejsce w klasyfikacji kanadyjskiej turnieju: 7 punktów[16]
    • Pierwsze miejsce w klasyfikacji +/- turnieju: +8[17]
Rekordy[18][19]
  • 11 stycznia 2021 osiągnął 50 punktów w sezonie zasadniczym KHL - jako drugi Fin w historii (poprzednio Esa Pirnes uzyskał 50 pkt. w edycji KHL (2008/2009)); 14 stycznia 2021 ustanowił nowy rekord zdobywają punkt w meczu[20], a ostatecznie uzyskał 64 punkty (28 goli i 36 asyst)[21]
  • 11 stycznia 2021 jako pierwszy zawodnik Saławata zdobył cztery gole w meczu KHL (przeciw Ak Barsowi Kazań 7:3)

Przypisy edytuj

  1. ↑ Hartikainen signs Entry Level Contract | NHL.com [online], oilers.nhl.com [dostęp 2017-11-15] (ang.).
  2. ↑ Новости из стана команды [online], www.hcsalavat.ru [dostęp 2017-11-15] [zarchiwizowane z adresu 2013-06-15] (ros.).
  3. ↑ КХЛ on Instagram: “Лучший снайпер (134) в истории "Салавата Юлаева" (в КХЛ) Тему Хартикайнен остается в Уфе еще на 2 года (до конца 2021/2022). 😎 Salavat…” [online], www.instagram.com [dostęp 2020-01-29] (ang.).
  4. ↑ https://thehockeynews.com/news/more-former-nhlers-among-players-leaving-khl-playoffs
  5. ↑ https://breakingupdates.ca/all-foreign-hockey-players-left-salavat-yulaev-hockey-rbc-sport/
  6. ↑ https://hcsalavat.ru/news/oficialnaya-informaciya-po/
  7. ↑ https://www.swisshockeynews.ch/index.php/shn/11-swiss-ice-hockey/nla/29758-confirmed-teemu-hartikainen-joins-geneve-servette-hc
  8. ↑ https://liiga.fi/fi/tilastot/2009-2010/playoffs/pelaajat/?team=&position=all&player_stats=players&sort=M#stats-wrapper
  9. ↑ Heroics Rewarded. Closing Ceremony of 10th KHL Championship : News : Kontinental Hockey League (KHL) [online], en.khl.ru [dostęp 2018-05-25].
  10. ↑ Список лауреатов десятого сезона КХЛ : Новости : Континентальная Хоккейная Лига (КХЛ) [online], www.khl.ru [dostęp 2018-05-25].
  11. ↑ First round’s finest: Bobkov, Barantsev, Hartikainen and Altybarmakyan. khl.ru, 2019-03-11. [dostęp 2019-03-13]. (ang.).
  12. ↑ Conference Finals’ finest: Metsola, Nesterov and Hartikainen. khl.ru, 2019-04-10. [dostęp 2019-04-10]. (ang.).
  13. ↑ https://en.khl.ru/news/2021/01/14/479973.html
  14. ↑ https://en.khl.ru/news/2021/02/27/481787.html
  15. ↑ https://www.iihf.com/pdf/752/ihm752000_85d_28_0
  16. ↑ https://www.iihf.com/pdf/752/ihm752000_85b_27_0
  17. ↑ https://www.iihf.com/pdf/752/ihm752000_85g_27_0
  18. ↑ https://en.khl.ru/game/1045/872825/protocol/
  19. ↑ https://en.khl.ru/news/2021/01/11/479849.html
  20. ↑ https://text.khl.ru/en/872843.html
  21. ↑ https://en.khl.ru/news/2021/03/02/481887.html

Bibliografia edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Teemu_Hartikainen&oldid=69558608”