Teodor Cais
Teodor Tadeusz Cais (ur. 27 czerwca 1891, zm. 1977) – polski urzędnik, oficer Wojska Polskiego.
| Data urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci | |
| Wicestarosta powiatu nadwórniańskiego | |
| Okres |
od lata 30. |
| Odznaczenia | |
 
| |
Życiorys edytuj
Urodził się 27 czerwca 1891[1]. W 1911 zdał egzamin dojrzałości w C. K. Gimnazjum z wykładowym językiem polskim w Przemyślu[2]
Po wybuchu I wojny światowej wstąpił do Legionów Polskich i służył jako chorąży II Brygady i 5 Dywizji Strzelców Polskich (w tym czasie używał tożsamości „Tadeusz Kruk”[3]). Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. Został zweryfikowany w stopniu porucznika rezerwy piechoty ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[4][5]. W 1923, 1924 był przydzielony jako oficer rezerwowy do 38 pułku piechoty w garnizonie Przemyśl[6][7]. W 1934 jako porucznik rezerwy był przydzielony do Oficerskiej Kadry Okręgowej nr VI jako oficer reklamowany na 12 miesięcy i pozostawał wówczas w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Stanisławów[8].
a.jpg)
Wstąpił do służby państwowej II Rzeczypospolitej. Pełnił stanowisko wicestarosty powiatu nadwórniańskiego i z tej funkcji we wrześniu został powołany do Ministerstwa Spraw Wewnętrznych[9]. W Nadwórnej działał społecznie, będąc m.in. prezesem miejscowego Związku Strzeleckiego i koła Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego.
Był autorem rysunków map w publikacji pt. Przemyśl i okolice autorstwa Krzysztofa Wolskiego (1957)[10], rysunków i map w publikacji pt. Tysiąc lat Przemyśla. 1961–1965 autorstwa Krystyny Andrzejczyk i innych (1961), map w publikacji Ziemia Przemyska autorstwa Jana Skarbowskiego (1963)[11],
Zmarł w 1977 i został pochowany na cmentarzu Głównym przy ulicy Juliusza Słowackiego w Przemyślu (kwatera 70, rząd 1, miejsce 9)[12].
Odznaczenia edytuj
- Krzyż Niepodległości (3 maja 1932, za pracę w dziele odzyskania niepodległości)[13]
- Srebrna Odznaka Honorowa Ligi Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej II stopnia[14]
Przypisy edytuj
- ↑ Oficerowie. Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie. [dostęp 2015-11-02].
- ↑ Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Gimnazyum z wykładowym językiem polskim w Przemyślu za rok szkolny 1911. Przemyśl: 1911, s. 36, 37.
- ↑ Maria Janina Olexińska. Polskie pseudonimy wojskowe 1908-1918. „Panteon Polski”, s. 6, nr 40. Styczeń 1928.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 499.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 439.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 237.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 220.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 16, 952.
- ↑ Przeniesienie wicestarsoty nadwórniańskiego. „Gazeta Lwowska”, s. 2, nr 219 z 26 września 1937.
- ↑ Przemyśl i okolice. koha.wsd.rzeszow.pl. [dostęp 2015-11-02].
- ↑ Bibliografia Rzeszowszczyzny : druki zwarte. Za lata 1944-1963. Cz.1. Rzeszów: 1964, s. 16, 1.
- ↑ Teodor Cais. cmentarzeprzemysl.pl. [dostęp 2015-11-02].
- ↑ M.P. z 1932 r. nr 109, poz. 142.
- ↑ Piętnastolecie L. O. P. P.. Warszawa: Wydawnictwo Zarządu Głównego Ligi Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej, 1938, s. 294.
Bibliografia edytuj
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1934.