Teodor Chrząński (ogrodnik)

Teodor Józef Chrząński[1] (ur. 9 lipca 1858 w Warszawie[2], zm. prawdopodobnie 1932[3]) – polski ogrodnik i planista[4], projektant kilkudziesięciu parków dworskich[5].

Teodor Józef Chrząński
Data i miejsce urodzenia

9 lipca 1858
Warszawa

Data śmierci

1932

Narodowość

polska

Praca
Projekty

Życiorys edytuj

Chrząński pochodził z Warszawy[4]. Urodził się w 1958 jako syn Teodora Stanisława Aleksandra Chrząńskiego i Marii z domu Kuhnke[2]. Uczył się w szkole ogrodniczej przy Ogrodzie Pomologicznym[6]. Następnie studiował we Francji[6][7], gdzie pracował w ogrodach wersalskich[6] i u Édouarda André[8]. Projektował i zakładał liczne ogrody i parki miejskie, m.in. w Łodzi. Współpracował głównie z Walerianem Kronenbergiem. Był członkiem, a w latach 1895–1899 także sekretarzem Towarzystwa Ogrodniczego Warszawskiego[6][4]. Posiadał własny zakład ogrodniczy w Bródnie, w którym hodował rośliny do zakładanych przez siebie parków[9]. Był także profesorem szkoły ogrodniczej w Warszawie[7] oraz sędzią konkursowym w konkursach na projekty ogrodów[10]. W 1933 był wymieniany jako członek Komitetu Plantacyjnego Miast Rzeczypospolitej[11].

W 1911 ożenił się z Antoniną Godowską[1].

Niektóre realizacje edytuj

Projekty niezrealizowane edytuj

Przypisy edytuj

  1. a b 3684/D- Akta stanu cywilnego parafii rzymskokatolickiej Najświętszego Zbawiciela w Warszawie. Jednostka: 1911. Katalog: Małżeństwa, 1911.
  2. a b Akta stanu cywilnego parafii św. Jana w Warszawie.
  3. Grażyna Ojrzyńska, Rola Ogrodnika Miasta w zarządzaniu zielenią Łodzi w latach 1916–2021, [w:] Stefan Rogowicz i zieleń miejska Łodzi, 2021, s. 40.
  4. a b c Biblioteka Cyfrowa UMCS – Ogrodnik Polski. Dwutygodnik poświęcony wszystkim gałęziom ogrodnictwa T. 23, Nr 12 (1901), 1901 [dostęp 2022-09-30] (ang.).
  5. a b Historia sztuki polskiej: Sztuka nowoczesna, Wyd. Literackie, 1965 [dostęp 2022-09-30] (pol.).
  6. a b c d Edmund Jankowski, Wspomnienia ogrodnika. Oprac. Aniela Szwejcerowa i Andrzej Brachfogel, Państwowy Instytut Wydawniczy, 1972 [dostęp 2022-09-30] (pol.).
  7. a b Demil., Dla ozdobienia Łodzi, „Świat” (32), 6 sierpnia 1910.
  8. Agata Zachariasz, Modernizm w kształtowaniu ogrodów i terenów zieleni – przyczynek do historii architektury krajobrazu w Polsce, „Architektura pierwszej połowy XX wieku i jej ochrona w Gdyni i w Europie”, Gdynia 2011.
  9. 4niTZf8, Śladami miejskich ogrodników [online], PortalKomunalny.pl [dostęp 2022-09-30] (pol.).
  10. Jerzy Warchałowski (red.), Konkursy, „Architekt. Miesięcznik poświęcony architekturze, budownictwu i przemysłowi artystycznemu.”, 1912.
  11. Samorząd Miejski. 1933, nr 16/17, Związek Miast Polskich, 1933 [dostęp 2022-10-07].
  12. a b c Stanisław Łoza, Architekci i budowniczowie w Polsce, Budownictwo i Architektura, 1954 [dostęp 2022-09-30] (pol.).
  13. a b c Gerard Ciołek, Witold Plapis, Materiały do słownika twórców ogrodów polskich, Państwowe Wydawnictwo Naukowe [Oddz. w Łodzi], 1968 [dostęp 2022-09-30] (pol.).
  14. Małgorzata Dolistowska, Park Stary w Białymstoku – ewolucja formy a przeobrażenia tożsamości miejsca, „Park miejski – znaczenie w przestrzeni zurbanizowanej, Monografia”, 2016.
  15. Anna Kaniewska, Najstarsze łódzkie parki [online], 3 kwietnia 2009.
  16. #ŁódźzKanapy – Mikołajewski Ogród Miejski, miejsce wypoczynku i zabaw. [online], Turystyczny Portal Łodzi [dostęp 2022-09-30] (pol.).
  17. a b Park Miejski im. Stanisława Staszica – Zabytek.pl [online], zabytek.pl [dostęp 2022-10-07] (pol.).
  18. Parki i zieleńce [online], Urząd Miasta Łodzi [dostęp 2022-09-30] (pol.).
  19. Jakub Mowszowicz, Parki Łodzi: praca zbiorowa, Łódzkie Tow. Nauk., 1962 [dostęp 2022-09-30] (pol.).
  20. Izabela Durecka, Parki jako element struktury przestrzennej miast Łódzkiego Obszaru Metropolitalnego.
  21. Zielona Łódź – – Park Im. JÓzefa PiŁsudskiego (na Zdrowiu) [online], zielonalodz.pl [dostęp 2022-10-07].