Teofil Brzozowski
Teofil Brzozowski (ur. 31 marca 1896 w Koluszkach, zm. 4–7 kwietnia 1940 w Katyniu) – kapitan administracji Wojska Polskiego.
 kapitan administracji
| |
| Data i miejsce urodzenia |
31 marca 1896 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
4–7 kwietnia 1940 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1918–1940 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki |
Kadra 3 Batalionu Telegraficznego |
| Stanowiska |
oficer mobilizacyjny |
| Główne wojny i bitwy |
wojna polsko-bolszewicka |
| Odznaczenia | |
 
| |
Życiorys edytuj
Urodził się 31 marca 1896 w Koluszkach, w rodzinie Wojciecha i Marianny z Mrożewiczów[1]. Od 1918 w Wojsku Polskim. W składzie 7 batalionu telegraficznego brał udział w wojnie 1920. Od 1923 służył w 1 pułku łączności w Zegrzu w stopniu porucznika (starszeństwo z dniem 1 czerwca 1923 i 9 lokatą w korpusie oficerów łączności)[2][3][4]. Później został przeniesiony do Szefostwa Inżynierii Okręgu Korpusu Nr VIII w Toruniu[5]. We wrześniu 1933 został przeniesiony do Dowództwa Okręgu Korpusu Nr VIII w Toruniu[6]. W 1938 był już przeniesiony do korpusu oficerów administracji, grupa administracyjna[7]. Na stopień kapitana został awansowany ze starszeństwem z dniem 19 marca 1939 i 62. lokatą w korpusie oficerów administracji, grupa administracyjna[8]. W tym czasie pełnił służbę w kadrze 3 batalionu telegraficznego w Grodnie na stanowisku oficera mobilizacyjnego[9].
W kampanii wrześniowej wzięty do niewoli radzieckiej w okolicach Stanisławowa. W grudniu 1939 figurował na listach jeńców osadzonych w Kozielsku[10]. Został zamordowany między 4 a 7 kwietnia 1940 przez NKWD w lesie katyńskim[10]. Figuruje na liście wywózkowej LW 3.04.1940 i liście PCK (AM) 1961[10].
Był żonaty z Zofią z Wybranowskich, z którą miał córki Danutę i Teresę[1].
5 października 2007 minister obrony narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień majora[11]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.
Został upamiętniony na kamieniu pamiątkowym w Brzezinach[12].
Ordery i odznaczenia edytuj
- Krzyż Walecznych[8]
- Srebrny Krzyż Zasługi – 1938[7][8]
Zobacz też edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ a b Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 57.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 958, 972.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 875, 889.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 612, 628.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 274, 475.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 28 września 1933, s. 202.
- ↑ a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 11 listopada 1938, s. 41.
- ↑ a b c Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 313.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 820.
- ↑ a b c Убиты в Катыни 2015 ↓, s. 168.
- ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
- ↑ http://www.powiat-brzeziny.pl/sites/default/files/lista_ofiar_zbrodni_katynskiej_upamietnionych_na_ziemi_brzezinskiej.pdf
Bibliografia edytuj
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2022-01-19].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Убиты в Катыни. Книга Памяти польских военнопленных - узников Козельского лагеря НКВД, расстрелянных по решению политбюро ЦК ВКП(б) от 5 марта 1940 года. Лариса Еремина (red.). Москва: Общество «Мемориал» – Издательство «Звенья», 2015. ISBN 978-5-78700-123-5.
- Jan Kiński, Helena Malanowska, Urszula Olech, Wacław Ryżewski, Janina Snitko-Rzeszut, Teresa Żach: Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Marek Tarczyński (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2000. ISBN 83-905590-7-2.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
- Jędrzej Tucholski: Mord w Katyniu. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1991. ISBN 83-211-1408-3.