Teofil Krasnosielski

Teofil Krasnosielski (ur. 23 listopada 1841 w Daniszynie w d. powiecie odolanowskim - zm. po 6 września 1897) – doktor, pierwszy polski indolog, filolog.

Syn właściciela dóbr ziemskich. Absolwent Królewskiego Katolickiego Gimnazjum w Ostrowie (matura 1858). Początkowo studiował w Berlinie, od 1861 na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Wrocławskiego, gdzie też uzyskał tytuł doktora. W latach 1861-1862 był członkiem Towarzystwa Literacko-Słowiańskiego. Był profesorem gimnazjalnym w Warszawie. Do 1890 był profesorem Gimnazjum św Anny w Krakowie, 1890-1897 profesorem Gimnazjum św. Jacka ([1] str. 72). 6 września 1897 przeszedł w stan spoczynku.

Publikacje

• Próby literatury indyjskiej - "Biblioteka Warszawska", nr 3(103), 1866, s. 84-121, 325-362; nr 4(104), 1866, s. 32-53.
• Literatura indyjska, w: Dzieje literatury powszechnej z illustracyami, T.1 Dzieje literatury starożytnej opracowane przez J.A. Święcickiego, T. Krasnosielskiego, I. Radlińskiego, K. Kaszewskiego i F. Łagowskiego, Księgarnia S. Lewentala, Warszawa 1880, s. 59-144.

Bibliografia

• Wielkopolska Szkoła Edukacji Narodowej. Studia i wspomnienia z dziejów Gimnazjum Męskiego (Obecnie I Liceum Ogólnokształcącego) w Ostrowie Wielkopolskim, w 125-lecie jego założenia 1845-1970, praca zbiorowa, Wrocław 1970
• Alma Mater Ostroviensis - Księga Pamięci - Non Omnis Moriar, praca zbiorowa pod. red. Jarosława Biernaczyka, Krystiana Niełacnego, Edwarda Szperzyńskiego, Ostrów Wielkopolski 1996-2005
• Jan Tuczyński, Motywy indyjskie w literaturze polskiej, PWN, Warszawa 1981, s.